Ociąż
| Artykuł | 51°42′19″N 17°55′51″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 51°43'0.1"N, 17°55'59.9"E, 51°45'N, 17°59'E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 1351 m |
| wieś | |
 Wczesnośredniowieczne grodzisko w Ociążu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | 721[1] |
| Strefa numeracyjna | 62 |
| Kod pocztowy | 63-460[2] |
| Tablice rejestracyjne | POS |
| SIMC | 0204719 |
Położenie na mapie gminy Nowe Skalmierzyce _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Nowe Skalmierzyce") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego _location_map.png "Mapa lokalizacyjna powiatu ostrowskiego") | |
 51°42′19″N 17°55′51″E/51,705278 17,930833 | |
Ociąż (niem. Ocionz[3]) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce, na Wysoczyźnie Kaliskiej, w Kaliskiem, w aglomeracji kalisko-ostrowskiej, graniczy ze Skalmierzycami, ok. 4 km od Nowych Skalmierzyc, ok. 10 km na północny wschód od Ostrowa Wielkopolskiego.
Podział administracyjny
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0204725 | Zakrzewki | część wsi |
Miejscowość przynależała administracyjnie przed rokiem 1887 do powiatu odolanowskiego. W latach 1975–1998 do województwa kaliskiego, a w latach 1887–1975 i od 1999 do powiatu ostrowskiego.
Historia
Ślady osadnictwa tego terenu pochodzą z IX wieku – powstało wówczas wczenośredniowieczne grodzisko zwane Lisią Górą, którego podstawą utrzymania było rolnictwo oraz hodowla zwierząt[6].
Wymieniany w źródłach od 1402 roku jako Oczyasch, wieś rycerska[6][3]. W 1498 roku właścicielem Ociąża był podczaszy kaliski Dersław Kwiatkowski, który posiadał m.in. Kwiatków oraz Zębców[6].
W drugiej połowie XVII wieku wieś liczyła 57 mieszkańców[6].
Przed 1845 rokiem wieś podzielono na dwie części: pierwszy okręg w skład którego wchodził Ociąż I z folwarkiem Baby, Morawia i Zakrzewki (183 mieszkańców) oraz drugi okręg Ociąż II z 13 domami i 258 mieszkańcami[3].
W 1911 w Ociążu urodził się Władysław Mączkowski, późniejszy błogosławiony kościoła katolickiego.
Zabytki
.jpg)
.jpg)
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego[7]:
kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, drewniany o konstrukcji zrębowej z lat 1785–1786, rozbudowany w 1927 roku[8]:- rokokowy ołtarz główny z końca XVIII wieku z obrazem Matki Boskiej Śnieżnej oraz postaciami fundatorów (1637)[8]
- polichromia autorstwa Wiktora Gosienieckiego (1929)[8]
- prezbiterium z obrazem błogosławionego ks. Władysława Mączkowskiego[8]
- dzwonnica drewniana konstrukcji słupowej, kryta gontem (1948)[8]
kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, drewniany o Pozostałe miejsca:
- park podworski z licznymi gatunkami krzewów i drzew (także okazy pomnikowe)
- zabudowania pofolwarczne z XIX/XX wieku
Komunikacja
Transport drogowy
Transport publiczny zapewniają autobusy podmiejskie linii M, 20 MZK Ostrów Wielkopolski oraz 19E Kaliskich Linii Autobusowych, skomunikowane docelowo z Ostrowem Wielkopolskim i Kaliszem.
Na dzień 8 sierpnia 2017 roku Ociąż posiadał 10 ulic[9].
Transport kolejowy
W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Ociąż. W przeszłości z miejscowości prowadziła linia kolejowa Ociąż – Kotowiecko – Kucharki (zlikwidowana)[6].
- 14 Łódź Kaliska – Nowe Skalmierzyce – Ociąż – Czekanów – Tuplice
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Wieś Ociąż w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2022-12-10] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 843 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VII, dir.icm.edu.pl, 1886 [dostęp 2017-08-10].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b c d e Ostrów Wielkopolski – dzieje miasta i regionu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, ISBN 83-210-0851-8.
- ↑ Rejestr zabytków – Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu, poznan.wuoz.gov.pl [dostęp 2017-08-10] (pol.).
- ↑ a b c d e Folder Gminy i Miasta Nowe Skalmierzyce – 55-lecie nadania praw miejskich, noweskalmierzyce.pl, 2017 [dostęp 2017-08-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-30].
- ↑ Wykaz sołectw i ulic – Gmina i Miasto Nowe Skalmierzyce, www.noweskalmierzyce.pl [dostęp 2017-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-08].
Linki zewnętrzne
- Siedziba gminy: Skalmierzyce
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Greater Poland Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.70 N
- S: 51.05 N
- W: 15.68 E
- E: 19.19 E
Adres wydawniczy: Poznań : [s.n.], 1917 ([s.l. : s.n.])
Opis fizyczny: [2] k., 72 s. tabl. : il. ; 25x18 cm
Adres wydawniczy: Poznań : L. Durczykiewicz w Czempiniu, 1912 (Poznań : "Praca")
Opis fizyczny: 42 s., [121] s. fot. ; 36 cm
Ikona ze wzoru znaku informacyjnego umieszczonego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków w Polsce
Autor:
Mapa powiatu ostrowskiego, Polska
Autor:
Mapa gminy Nowe Skalmierzyce, Polska
Autor: Ivanu, Licencja: CC BY 2.5
Grodzisko wczesnośredniowieczne w Ociążu. Widok od strony zachodniej.
Autor: Rysiekmaj, Licencja: CC BY-SA 4.0
kościół par. p.w. Narodzenia NMP, 1785
Autor: Tobiii, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
drewniany kościół parafialny pw. Narodzenia NMP z 1785 r., dzwonnica drewniana z 1948 r. Ociąż, Nowe Skalmierzyce