Ocracoke Island

Ocracoke Island – wyspa barierowa w pobliżu wybrzeża Ameryki Północnej. Należy do USA, będąc samodzielną częścią stanu Karolina Północna. Administracyjnie wyspa jest tzw. census-designated place, jednostką osadniczą będącą równą gminie lub miastu, ale nie posiada władz lokalnych.

Geografia

Ocracoke leży w archipelagu wysp Outer Banks (dosł. Zewnętrzne Ławice), u wybrzeży Karoliny Północnej. Od strony północno-zachodniej, wyspę oblewają wody laguny Pamlico Sound, a od południowo-wschodniej Atlantyk. Powierzchnia wyspy wynosi 24,9 km², a średnia wysokość n.p.m. nie przekracza 5 m.

Niemal cała wyspa – wyjątki stanowią osada, nabrzeże promowe i lotnisko – stanowi część Narodowego Obszaru Chronionego Wybrzeże Przylądka Hatteras. Osada Ocracoke znajduje się w północno-zachodniej części wyspy, nad zatoką zwaną Srebrne Jezioro. Jest to najszersze miejsce na wyspie.

Historia

Widok z samolotu na ruiny fortu

Wyspę Ocracoke początkowo odwiedzali jedynie sporadycznie Indianie Pamlico. Wyspę odkryto w pierwszej ćwierci XVI w., a po raz pierwszy opisał ją w 1524 Giovanni da Verrazzano. Uznał on też, że za laguną na północnym zachodzie muszą znajdować się Chiny. Dopiero potem okazało się, że jest to nowy kontynent.

W 1585 u brzegów wyspy rozbił się angielski okręt Tiger Sir Waltera Raleigha. Rozbitkowie mieszkali na wyspie dopóki nie naprawili statku.

W 1663 wyspa wraz z resztą archipelagu weszła w skład nowe kolonii angielskiej – Caroliny. Ocracoke pozostała jednak bez stałej osady aż do 1750. W międzyczasie była to jedna z baz piratów. Pomiędzy 1716 a 1718 była to główna baza wypadowa jednego z najsłynniejszych karaibskich piratów – Edwarda „Czarnobrodego" Teacha. W listopadzie 1718 niedaleko Ocracoke Czarnobrody został zabity w walce przez marynarkę brytyjską. Prawdopodobnie w pobliskiej Zatoce Beauforta w roku 2006 odkryto wrak jego okrętu Quenns Anne Revenge.

OD 1823 na wybrzeżu nieprzerwanie działa latarnia morska, która jest jedna z głównych atrakcji na wyspie.

W 1861 w czasie wojny secesyjnej w pobliżu wyspy – na maleńkiej Beacon Island, na południowy zachód od osady – swój fort mieli Konfederaci. Jednak po klęsce poniesionej u wybrzeży wyspy Hatteras załoga fortu opuściła go w sierpniu 1861, a we wrześniu Unioniści zrównali z ziemią jego umocnienia. Dopiero w 1998 udało się odnaleźć resztki, które można podziwiać do dziś.

W XIX w. miejscowa ludność zaczęła się trudnić pilotowaniem większych jednostek morskich poprzez zdradliwe cieśniny archipelagu. Stało się to dość dochodowym interesem i liczba ludności zaczęła wzrastać ze 139 w 1800 do 688 w 2007.

Od czasów II wojny światowej na wyspie znajduje się niewielki cmentarz wojskowy, gdzie pochowani są polegli Brytyjscy żołnierze z zatopionych przez Kriegsmarine okrętów.

Transport i gospodarka

Od osady po północne wybrzeże biegnie droga stanowa nr 12. Ocracoke posiada także połączenia promowe na dwóch liniach: Ocracoke – Hatteras Island, oraz Ocracoke – Swan Quarter, na wybrzeżu kontynentu. Działa także prom pasażerski na linii Ocracoke – Portsmouth, które jest opuszczoną osadą. Na południowy wschód od osiedla Ocracoke wybudowano małe lotnisko z jednym pasem startowym.

Głównym źródłem utrzymania mieszkańców jest turystyka, zwłaszcza w sezonie letnim. Z uwagi na łatwy dostęp do morza i zatoki, na wyspie często odbywają się zawody wędkarskie.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona wyspy (ang.) – dostęp: 23 czerwca 2011