Octavio Zambrano

Octavio Zambrano

Pełne imię i nazwisko	Manuel Octavio Zambrano Viera
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1958 Guayaquil
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1980–1983 Chapman University
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1976–1980 Guayaquil SC 1982–1983 Los Angeles Lazers 17 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993–1994 East Los Angeles Cobras 1997–1999 Los Angeles Galaxy 2000–2002 MetroStars 2006–2008 Tiligul-Tiras Tyraspol 2008–2009 Tatabánya 2012–2013 Deportivo Pereira 2014–2015 El Nacional 2016 Delfín 2017–2018 Kanada 2018–2019 Independiente Medellín 2019 Deportivo Pasto

Manuel Octavio Zambrano Viera (ur. 3 lutego 1958 w Guayaquil) – były ekwadorski piłkarz występujący na pozycji ofensywnego pomocnika, obecnie trener.

Kariera piłkarska

Zambrano pochodzi z miasta Guayaquil, rozpoczynał swoją piłkarską karierę w tamtejszym klubie Guayaquil SC (w późniejszym czasie UD Valdez). Występował na pozycji ofensywnego pomocnika i był regularnie powoływany do młodzieżowych reprezentacji Ekwadoru^[1]. W wieku siedemnastu lat zadebiutował w ekwadorskiej Serie A w meczu z Deportivo Quito^[2]. Jego udane występy zaowocowały zainteresowaniem ze strony krajowego giganta – zespołu Barcelona SC, w którym jako osiemnastolatek pomyślnie zdał testy. Do transferu jednak nie doszło z powodu zbyt wysokich oczekiwań finansowych Guayaquil SC, a według przepisów ekwadorskiej federacji swoją kartę zawodniczą (oraz możliwość transferu do wybranego przez siebie klubu) zawodnik mógł otrzymać dopiero po dwóch latach spędzonych bez przynależności klubowej^[3].

W wyniku tej sytuacji Zambrano zdecydował się przenieść na wspomniane dwa lata do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął studia politologii na Chapman University w Orange, w Kalifornii, a następnie planował wrócić do Ekwadoru i starać się o angaż w Barcelonie^[4]. Ostatecznie zdecydował się jednak osiąść w Kalifornii na stałe^[3]. Podczas studiów na Chapman University występował w uczelnianym zespole piłkarskim. Dwukrotnie wywalczył z nim mistrzostwo konferencji zachodniej, a w sezonie 1980 otrzymał nagrodę dla najlepszego debiutanta w drużynie^[3]. Równocześnie występował w ekipie Los Angeles Lazers w rozgrywkach futbolu halowego Major Indoor Soccer League^[5]. Już w wieku 25 lat zdecydował się jednak zakończyć piłkarską karierę, wobec niewielkich perspektyw przejścia na zawodowstwo^[3].

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery Zambrano pracował z sukcesami jako trener juniorskich zespołów w Kalifornii^[6]. Był grającym trenerem Galactica Soccer Club, występującego w amatorskich rozgrywkach Greater Los Angeles League, po czym został zatrudniony w klubie California Emperors, rywalizującego w American Professional Soccer League (APSL). Tam był dyrektorem ds. rozwoju i zarazem asystentem szkoleniowca Rildo^[7]. Następnie założył złożony głównie z latynoskich imigrantów zespół Los Angeles Salsa, z którym zwyciężył w prestiżowym młodzieżowym turnieju McGuire Cup^[1]. W latach 1993–1994 był trenerem East Los Angeles Cobras. W 1994 roku otrzymał nagrodę dla najlepszego szkoleniowca konferencji zachodniej rozgrywek United Systems of Independent Soccer Leagues (USISL). Wyrobił licencje trenerskie UEFA A, a także USSF Coaching A Licence^[5].

W 1996 roku Zambrano został asystentem trenera Lothara Osiandera w klubie Los Angeles Galaxy, który przystąpił do nowo powstałych zawodowych rozgrywek Major League Soccer. Po zwolnieniu Osiandera w czerwcu 1997, objął (początkowo tymczasowo, później już permanentnie^[8]) stanowisko pierwszego szkoleniowca Galaxy^[5]. W rozgrywkach 1998 doprowadził drużynę do pierwszego miejsca w konferencji zachodniej. Wówczas także jego drużyna wywalczyła wicemistrzostwo MLS (finał MLS Cup), zdobyła trofeum MLS Supporters' Shield dla najlepszej ekipy sezonu regularnego, a także ustanowiła ligowy rekord w ilości zdobytych bramek w regularnym sezonie (85 zdobytych goli w 32 meczach). Ponadto w 1997 roku podopieczni Zambrano dotarli do finału kontynentalnych rozgrywek Pucharu Mistrzów CONCACAF jako pierwsza amerykańska drużyna w historii^[7]. Jego ekipa słynęła z ofensywnego stylu gry, a sam Zambrano był pierwszym trenerem w MLS, który wprowadził na szeroką skalę metodologię szkolenia juniorów w ramach struktur klubowych^[5]. Został zwolniony ze stanowiska w kwietniu 1999, po niemal dwóch latach pracy^[9].

Zambrano jako trener Tatabányi (2008)

W styczniu 2000 Zambrano został trenerem nowojorskiego MetroStars (obecnie New York Red Bulls)^[7]. W sezonie 2000 zajął z nim pierwsze miejsce w konferencji wschodniej – było to pierwsze takie osiągnięcie w dziejach klubu^[5]. Dwa kolejne sezony były jednak w wykonaniu jego podopiecznych słabsze (odpowiednio drugie i czwarte miejsce w konferencji). Ekipę MetroStars prowadził przez niecałe trzy lata. Został zwolniony w październiku 2002, bezpośrednio po niezakwalifikowaniu się z zespołem do play-offów^[10]. Podczas swojego pobytu w MLS trzykrotnie był wybierany do roli trenera drużyny gwiazd ligi – MLS All-Star Game^[5]. Po odejściu z MetroStars, Zambrano przez cztery lata pozostawał bez klubu. W 2006 roku za pośrednictwem rosyjskiego agenta piłkarskiego znalazł zatrudnienie w Mołdawii, gdzie przez niecałe dwa lata bez większych sukcesów prowadził ekipę Tiligul-Tiras Tyraspol^[11].

W 2008 roku Zambrano objął węgierskiego drugoligowca FC Tatabánya, którego właścicielem był Amerykanin David Altomore^[12]. Odszedł z drużyny w lipcu 2009, bezpośrednio po zbyciu klubu przez Altomore'a^[13]. W latach 2010–2011 ponownie pracował w MLS, tym razem będąc asystentem Petera Vermesa w Sportingu Kansas City^[14]. W styczniu 2012 został trenerem kolumbijskiego spadkowicza z pierwszej ligi – drużyny Deportivo Pereira^[15]. Władzom Pereiry polecił go związany z tym klubem Juan Carlos Osorio, były asystent Zambrano z MetroStars^[16]. Wraz z tym zespołem zanotował świetny jesienny sezon Finalización 2012, zajmując pierwsze miejsce w tabeli z rekordową zdobyczą 43 punktów (od wprowadzenia półrocznych sezonów w Kolumbii żadna ekipa nie zdobyła więcej punktów w pojedynczych rozgrywkach)^[5]. Mimo to nie zdołał jednak awansować z Pereirą do pierwszej ligi, a w kwietniu 2013 wobec serii słabych wyników został przeniesiony na stanowisko menadżera sportowego^[16].

W sierpniu 2014 Zambrano podpisał umowę z rodzimym CD El Nacional ze stołecznego Quito, jednym z bardziej zasłużonych klubów w Ekwadorze^[17]. Bez większych sukcesów (piąte i szóste miejsce w tabeli) prowadził go przez dziewięć miesięcy – został zwolniony w maju 2015^[18]. We wrześniu 2016 objął walczącą o utrzymanie w lidze ekwadorskiej ekipę Delfín SC^[19]. Zdołał ją uchronić przed relegacją w ostatniej kolejce ligowej, lecz odszedł z Delfína już w grudniu w wyniku różnicy zdań z zarządem klubu^[20]. W marcu 2017 został selekcjonerem reprezentacji Kanady, przechodząc tym samym do historii jako pierwszy Ekwadorczyk, który objął zagraniczną kadrę^[21]. Cztery miesiące później poprowadził ją w rozgrywkach Złotego Pucharu CONCACAF, gdzie Kanadyjczycy ulegli w ćwierćfinale Jamajce (1:2). Kanadyjska kadra zdołała wówczas wyjść z grupy na Złotym Pucharze po raz pierwszy od ośmiu lat. Przez krajowe media Zambrano był chwalony za odmłodzenie składu (za jego kadencji w kadrze zadebiutował m.in. Alphonso Davies^[22]) oraz próbę implementacji bardziej ofensywnego stylu gry, w przeciwieństwie do swojego poprzednika, preferującego defensywne ustawienie Benito Floro^[23]. W styczniu 2018 został niespodziewanie zwolniony ze stanowiska, po dziesięciu miesiącach pracy^[24]. Media donosiły o różnicy poglądów między selekcjonerem a kanadyjską federacją^[25].

W czerwcu 2018 Zambrano został szkoleniowcem kolumbijskiego Independiente Medellín^[26]. W jesiennym sezonie Finalización 2018 zdobył z tą drużyną wicemistrzostwo Kolumbii^[27]. Kolejne rozgrywki okazały się jednak dla Medellín dużo słabsze – w pierwszych 13 meczach ligowych zanotowali tylko 3 zwycięstwa, zaś z Copa Libertadores odpadli już w drugiej rundzie (był to najgorszy występ w Pucharze Wyzwolicieli w historii klubu)^[28]. W kwietniu 2019 Zambrano został zwolniony ze stanowiska, zostawiając drużynę na trzynastym miejscu w tabeli^[29]. We wrześniu 2019 zastąpił Alexisa Garcíę na stanowisku trenera innej kolumbijskiej drużyny Deportivo Pasto^[30], lecz już po dwóch miesiącach w kontrowersyjnych okolicznościach zrezygnował z posady z powodu zaległości płacowych^[31].

Przypisy

Bibliografia

• Octavio Zambrano, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-27] .
• O. Zambrano, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [online] [dostęp 2021-01-03] .