Oculimacula yallundae

Oculimacula yallundae
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

tocznikowce

Rodzina

Ploettnerulaceae

Rodzaj

Oculimacula

Gatunek

Oculimacula yallundae

Nazwa systematyczna
Oculimacula yallundae (Wallwork & Spooner) Crous & W. Gams
Eur. J. Pl. Path.109(8): 846 (2003)

Oculimacula yallundae (Wallwork & Spooner) Crous & W. Gams – gatunek grzybów z klasy patyczniaków (Helotiales)[1]. Wraz z gatunkiem Oculimacula acuformis wywołują chorobę o nazwie łamliwość źdźbła zbóż i traw[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ploettnerulaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1988 r. H. Wallwork i B.M. Spooner nadając mu nazwę Tapesia yallundae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 2003 r. P.W. Crous i W. Gams, przenosząc go do rodzaju Oculimacula[1].

Synonimy nazwy naukowej[3]:

  • Cercosporella herpotrichoides Fron 1912
  • Helgardia herpotrichoides (Fron) Crous & W. Gams 2003
  • Pseudocercosporella herpotrichoides (Fron) Deighton 1973
  • Pseudocercosporella herpotrichoides (Fron) Deighton 1973 var. herpotrichoides
  • Ramulispora herpotrichoides (Fron) Arx 1983
  • Ramulispora herpotrichoides (Fron) Arx 1983 var. herpotrichoides
  • Tapesia yallundae Wallwork & Spooner 1988
  • Tapesia yallundae Wallwork & Spooner 1988 var. yallundae

Anamorfą jest Helgardia herpotrichoides (Fron) Crous & W. Gams 2003. Opisano ją jako odrębny gatunek, później okazało się, że jest to bezpłciowa morfa gatunku Oculimacula yallundae, tak więc obecnie jest to synonim tego gatunku[1].

Morfologia i rozmnażanie

Grzyb mikroskopijny. Tworzy żółtobrązową grzybnię o strzępkach prostych i rozgałęzionych. Wyrastają na niej proste lub słabo rozgałęzione konidiofory. Zarodniki konidialne mają rozmiar 1,5-3,5 × 37–70 μm, są bezbarwne, zakrzywione i zbudowane z 5-7 komórek[4].

Morfa rozmnażająca się płciowo (teleomorfa) zimuje na obumarłych, pozostających na polu resztkach źdźbeł zbóż. Wiosną z grzybni wyrastają czarne apotecja o średnicy 0,2–0,5 mm. Zawierają worki o kształcie od cylindrycznego do wrzecionowatego, i długości 35–38 μm, Powstają w nich bezbarwne, wrzecionowate askospory o rozmiarach 7,4-10,3 × 1,95–2,34 μm, Mają zaokrąglony koniec, 0-1 przegród, Skleroty początkowo o barwie od białej do żółtej, później ciemnobrązowej[5].

Infekcji pierwotnej dokonują zarówno konidia, jak i askospory, a także grzybnia i sklerocja[2].

Gatunki podobne

Do niedawna jeszcze nie rozróżniano gatunków Oculimacula acuformis i O. yallundae. Odróżniają się kształtem i wielkością konidiów, szybkością wzrostu grzybni i innymi cechami. Ich rozróżnienie czasami jest trudne, wykazują bowiem dużą wewnątrzgatunkową zmienność. W przypadkach spornych rozróżnia się je genetycznie metodą PCR z użyciem specyficznych gatunkowo starterów[2].

Występowanie

Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[6].

Pasożyt i saprotrof rozwijający się na następujących gatunkach roślin: Aegilops cylindrica, Aegilops ovata, Aegilops sp., Aegilops triuncialis, Agropyron cristatum, Agropyron dasystachyum, Agropyron inerme, Agropyron repens, Agropyron riparium, Agropyron sp., Avena fatua, Avena sativa, Avena sp., Balsamorhiza sp., Bromus carinatus, Bromus inermis, Bromus japonicus, Bromus sterilis, Bromus tectorum, Delphinium sp., Festuca idahoensis, Hordeum distichon, Hordeum vulgare, Koeleria cristata, Lithospermum ruderale, Lomatium triternatum, Poa sandbergii, Poa secunda, Secale cereale, Sitanion hystrix, Trisetum aestivum, Triticum aestivum, Triticum dicoccum, Triticum durum, Triticum monococcum, Triticum sp., Triticum spelta, Triticum vulgare[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Index Fungorum [dostęp 2020-12-10] (ang.).
  2. ↑ a b c Selim Kryczyński, Zbigniew Weber, Fitopatologia. Tom 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: PWRiL, 2011, s. 391–393, ISBN 978-83-09-01077-7.
  3. ↑ Species Fungorum [dostęp 2016-07-25] (ang.).
  4. ↑ Slopek, Stephen W.; Brent Fletcher; Ted J. Labun (1990). „First report of eyespot Pseudocercosporella herpotrichoides in wheat in the Prairie Provinces (PDF). Can. Plant Dis. Surv. 70 (2): 119–121.
  5. ↑ Ginns, J. (1986). Compendium of plant diseases and decay fungi in Canada, 1960-1980. Canadian Government Publishing Centre, Ottawa, Canada. s. 416.
  6. ↑ Gac, M. L.; F. Montfort; N. Cavelier; A. Sailland (1996). „Comparative study of morphological, cultural and molecular markers for the characterization ofPseudocercosporella herpotrichoides isolates”. Journal European Journal of Plant Pathology 102 (4): 325–337.
  7. ↑ Fungal Databases [dostęp 2016-07-25].