Oddział wydzielony

Oddział wydzielony – doraźnie zorganizowany oddział (pododdział) wojsk zmechanizowanych lub pancernych wzmocniony pododdziałami innych rodzajów wojsk, wyznaczony do wykonania zadania bojowego w znacznym oddaleniu od rejonu (obszaru, kierunku) działania sił głównych, ale na ich korzyść[1]. W działaniach zaczepnych OW jest wysyłany przez związek taktyczny do przodu w celu zajęcia i utrzymania do czasu podejścia sił głównych ważnych obiektów, rubieży, przepraw, węzłów komunikacyjnych itp. W działaniach obronnych OW może mieć za zadanie opóźniać natarcie nieprzyjaciela w pasie przesłaniania[2].

W natarciu

Oddział wydzielony organizowany jest w celu opanowania istotnych obiektów terenowych w głębi obrony przeciwnika i utrzymywania ich do czasu podejścia sił pierwszego rzutu. Zazwyczaj współdziała z taktycznym desantem powietrznym. organizowany jest na bazie sił odwodu i działa zazwyczaj w sile batalionowego zgrupowania taktycznego. Charakteryzuje się samodzielnością i samowystarczalnością w sensie ogniowo-uderzeniowym oraz w aspekcie logistycznym i dowodzenia, wysokimi możliwościami rozpoznawczymi i manewrowymi oraz odpornością na uderzenia[3].

OW jest to również część sił desantu morskiego, której zadaniem jest opanowanie przyczółka na bronionym przez nieprzyjaciela odcinku wybrzeża w celu stworzenia warunków do lądowania sił głównych desantu.

W obronie

Oddział wydzielony w obronie jest przeznaczony do walki w rejonie sił przesłaniania, a jego walką kieruje dowódca, z którego sił został wysłany. Jego walka powinna być wspierana ogniem artylerii oraz wysiłkiem lotnictwa wojsk lądowych[4]

Przypisy

  1. ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 264.
  2. ↑ Urbanowicz (red.) 1970 ↓, s. 486.
  3. ↑ Elak 2014 ↓, s. 113.
  4. ↑ Elak 2014 ↓, s. 90.

Bibliografia

  • Leszek Elak: Podstawy działań taktycznych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978837523316-2.
  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 264. ISBN 83-11-06229-3.
  • Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 486.
  • Stanisław Koziej: Teoria sztuki wojennej. Warszawa: "Bellona", 1993. ISBN 83-11-08264-2.