Odiseas Elitis

Odiseas Elitis

Οδυσσέας Ελύτης

Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1911 Heraklion
Data i miejsce śmierci	18 marca 1996 Ateny
Narodowość	grecka
Dziedzina sztuki	literatura

Odiseas Elitis (gr. Οδυσσέας Ελύτης, właśc. Odiseas Alepudelis; ur. 2 listopada 1911 w Iraklionie, zm. 18 marca 1996 w Atenach) – jeden z największych poetów greckich XX wieku, zaliczany do tzw. Pokolenia Lat Trzydziestych, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1979.

Debiutował jako poeta w 1939 r. zbiorem Προσανατολισμοί. W swojej twórczości inspirował grecką przyrodą i historią, nawiązując często do poezji antycznej. Swój warsztat pisarski wywiódł z doświadczeń francuskiego nadrealizmu, pisząc poematy filozoficzne i epickie^[1].

Dzieła

• 1939: Orientacje (Προσανατολισμοί)
• 1943: Król słońca (Ήλιος ο Πρώτος)
• 1943: Heroiczna i elegijna pieśń na cześć podporucznika zaginionego w kampanii albańskiej (Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας)
• 1960: Sześć i jedna dla nieba (Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό)
• 1971: Król-Słońce (Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας)
• 1971: Drzewo światła i czternasta piękność (Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά)
• 1978: Maria Nefeli (Μαρία Νεφέλη)

Przypisy

Bibliografia

W języku polskim:

• N. Chadzinikolau, Odisseas Elitis. Poeta światła i morza, wyd. naukowe UAM, Poznań 2004 (zawiera antologię polskich przekładów)