Odruch źreniczny
Odruch źreniczny – mechanizm adaptacji oka do zmieniającej się ilości światła padającego na siatkówkę. Średnica źrenicy maleje wraz ze zwiększaniem się natężenia promieni świetlnych (np. zbliżaniem się obserwowanego przedmiotu)[1].
Łuk odruchowy
(Dotyczy tylko odruchu na światło - odruch na ciemność przebiega przez ośrodek rzęskowo-rdzeniowy w rdzeniu kręgowym C8-Th1)
Droga dośrodkowa: receptorem jest siatkówka. Dalej droga biegnie nerwem wzrokowym i pasmem wzrokowym (za skrzyżowaniem wzrokowym - chiasma opticum) przez ciało kolankowate boczne do wzgórków górnych i pola przedpokrywowego (area pretectalis). Z jądra przedpokrywowego podążają dalej neuronami pośrednimi do obu jąder dodatkowych nerwu III (parzyste jądro Westphala - Edingera) - dlatego reakcja jednej źrenicy w prawidłowych warunkach "przenosi się" na drugą źrenicę[2].
Droga odśrodkowa - od jądra dodatkowego n. III wraz z pozostałymi włóknami nerwu okoruchowego do oczodołu. W tym miejscu oddzielają się włókna przywspółczulne przedzwojowe do zwoju rzęskowego, gdzie przełączają się na neuron zazwojowy, unerwiający mięsień zwieracz źrenicy (efektor)[2].
Odruch źreniczny może występować u człowieka, który nie ma żadnych funkcji wzrokowych. Może też nie występować u widzącej osoby, np. w wyniku zniszczenia drogi odruchu lub gdy brzeg tęczówki jest przyklejony do przedniej powierzchni soczewki.
W sytuacji eksperymentalnej, gdy światło eksponowane jest tylko do jednego oka, odruch bezpośredni występuje w stymulowanym oku, pośredni zaś (tj. również zwężenie źrenicy – myosis) w drugim oku (reakcja konsensualna)[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jeffrey Bloom, Mahsaw Motlagh, Craig N. Czyz, Anatomy, Head and Neck, Eye Iris Sphincter Muscle, „StatPearls (Internet)”, Treasure Island (FL): StatPearls Publishing, 2022, PMID: 30335285 [dostęp 2022-11-04].
- ↑ a b Charlotte A. Hall, Robert P. Chilcott, Eyeing up the Future of the Pupillary Light Reflex in Neurodiagnostics, „Diagnostics”, 8 (1), 2018, s. 19, DOI: 10.3390/diagnostics8010019, ISSN 2075-4418, PMID: 29534018, PMCID: PMC5872002 [dostęp 2022-11-04].
- ↑ Alison P. Belliveau, Anisha N. Somani, Rimal H. Dossani, Pupillary Light Reflex, „StatPearls (Internet)”, Treasure Island (FL): StatPearls Publishing, 2022, PMID: 30725865 [dostęp 2022-11-04].
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.Autor: Radomil talk, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Anizokoria (prawe oko zakroplne tropikamidem)
Animation that illustrates the pupillary light reflex. When the light is turned on, the pupil reacts by constricting. Video was taken with a Canon A610 digital camera, then stabilized in Adobe After Effects 6.5 and converted into an animated GIF in Ulead GIF Animator.