Ofelia (księżyc)
| ||
 Zdjęcie trzech wewnętrznych księżyców, wykonane przez sondę Voyager 2 | ||
| Planeta | Uran | |
| Odkrywca | Richard Terrile, Voyager Imaging Team | |
| Data odkrycia | 20 stycznia 1986 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/1986 U8 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 53 800 km[1] | |
| Mimośród | 0,0099[1] | |
| Okres obiegu | 0,376 d[1] | |
| Nachylenie do płaszczyzny równika planety | 0,104°[1] | |
| Długość węzła wstępującego | 164,048°[1] | |
| Argument perycentrum | 17,761°[1] | |
| Anomalia średnia | 116,259°[1] | |
| Własności fizyczne | ||
| Wymiary | 54 × 38 × 38 km | |
| Powierzchnia | ~6 600 km² | |
| Objętość | ~41 000 km³ | |
| Masa | 5,4 × 1016 kg | |
| Średnia gęstość | 1,3 g/cm³ | |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,0070 m/s² | |
| Prędkość ucieczki | 18 m/s | |
| Okres obrotu wokół własnej osi | synchroniczny | |
| Albedo | 0,08 | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | 22,8m | |
| Temperatura powierzchni | 64 K | |
Ofelia (Uran VII) – jeden z księżyców Urana, odkryty w 1986 roku przez Richarda Terrile’a, na podstawie zdjęć wykonanych przez sondę Voyager 2. Jego nazwa pochodzi od córki Poloniusza i narzeczonej tytułowego bohatera Hamleta Williama Shakespeare’a.
Ofelia jest zewnętrznym księżycem pasterskim utrzymującym w równowadze pierścień epsilon Urana. Krąży ruchem prostym wokół planety, po nieco eliptycznej orbicie. Okres obiegu Ofelii wokół Urana jest krótszy od okresu obrotu planety, dlatego siły pływowe powodują, że promień orbity satelity powoli się zmniejsza[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. [dostęp 2012-10-09].
- ↑ Erich Karkoschka. Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites. „Icarus”. 151 (1), s. 69-77, 2001. DOI: 10.1006/icar.2001.6597.
Linki zewnętrzne
- Ophelia (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25].
| wewnętrzne (13) | |
|---|---|
| główne (5) | |
| nieregularne (9) |
- Lista jest posortowana według odległości od Urana. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Portal: Astronomia
- ciała niebieskie
Media użyte na tej stronie
Solar System XXX.png
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Uranus.jpg
This image of Uranus was compiled from images returned Jan. 17, 1986, by the narrow-angle camera of Voyager 2. The spacecraft was 9.1 million kilometers (5.7 million miles) from the planet, several days from closest approach. This picture has been processed to show Uranus as human eyes would see it from the vantage point of the spacecraft. The picture is a composite of images taken through blue, green and orange filters. The darker shadings at the upper right of the disk correspond to the day-night boundary on the planet. Beyond this boundary lies the hidden northern hemisphere of Uranus, which currently remains in total darkness as the planet rotates. The blue-green color results from the absorption of red light by methane gas in Uranus' deep, cold and remarkably clear atmosphere.
This image of Uranus was compiled from images returned Jan. 17, 1986, by the narrow-angle camera of Voyager 2. The spacecraft was 9.1 million kilometers (5.7 million miles) from the planet, several days from closest approach. This picture has been processed to show Uranus as human eyes would see it from the vantage point of the spacecraft. The picture is a composite of images taken through blue, green and orange filters. The darker shadings at the upper right of the disk correspond to the day-night boundary on the planet. Beyond this boundary lies the hidden northern hemisphere of Uranus, which currently remains in total darkness as the planet rotates. The blue-green color results from the absorption of red light by methane gas in Uranus' deep, cold and remarkably clear atmosphere.