Ofensywa Rwandy w Demokratycznej Republice Konga

Ofensywa Rwandy w Demokratycznej Republice Konga

Konflikt w prowincji Kiwu
Czas	20 stycznia – 25 lutego 2009
Miejsce	Kiwu Północne
Terytorium	DRK
Strony konfliktu
Demokratyczna Republika Konga  Rwanda Demokratyczne Siły Wyzwolenia Rwandy (FDLR) (bojownicy Hutu) milicja Mai Mai
Dowódcy
Paul Kagame John Numbi Ignace Murwanashyaka Sikuli Lafontaine
Siły
5000 6000 – 7000
Straty
5 zabitych żołnierzy 3 zabitych żołnierzy 12 rannych żołnierzy --- 250 cywilów zabitych 250 zabitych bojowników FDLR 8 rannych 19 schwytanych
brak współrzędnych

Ofensywa Rwandy w Demokratycznej Republice Konga rozpoczęła się 20 stycznia 2009 i została wymierzona w rwandyjskich rebeliantów skupionych wokół ugrupowania plemienia Hutu – Demokratyczne Siły Wyzwolenia Rwandy (FDLR), które są odpowiedzialne za udział w ludobójstwie w Rwandzie w 1994.

Inwazja wojsk Rwandy złożonych z małżonków plemienia Tutsi odbywała się za zgodą rządu Demokratycznej Republiki Konga. Zgoda Kinszasy na zbrojne wejście wojsk Rwandy o tyle budziło emocje, ponieważ w Rwanda dwukrotnie (1996 i 1998) dokonała inwazji na Demokratyczną Republikę Kongo, wymierzoną przeciw Kinszasie. Podczas walk w Kiwu między wojskami DRK a siłami Narodowego Kongresu Obrony Ludu Laurenta Nkundy, Rwanda została oskarżona przez DR Konga o wspieranie finansowe bojówek Nkundy, który twierdził, że bojownicy Hutu prześladują jego rodaków Banyamulenge (kongijski odłam plemienia Tutsi), a rząd nic nie robi by się temu przeciwstawić. Prezydent DR Konga Joseph Kabila, był krytykowany przez naród, iż bez konsultacji z parlamentem zgodził się na wkroczenie rwandyjskich wojsk na terytorium kraju^[1][2].

Walki

Styczeń

20 stycznia 2009 została zapoczątkowana inwazja wojsk Rwandy. Tego dnia na tereny DR Konga przedostało się 1000 żołnierzy^[1]. Walki na dużą skalę rozpoczęły się 23 stycznia. Wtenczas na terytorium DR Konga weszło ok. 5000 ruandyjskich żołnierzy^[1]. Tego dnia w walkach zginęło 9 bojowników, a jeden kongijski żołnierz został ranny.

26 stycznia oddziały milicji Mai Mai poinformowały, że zakończyły oficjalnie działania wojenne. Mai Mai wspierały wojska DR Konga w walce z Nkundą, lecz po inwazji Rwandy stanęli Kinszasa w stosunku do Mai Mai stanęła po drugiej stronie barykady. Także 26 stycznia Międzynarodowy Czerwony Krzyż wezwał wszystkie strony konfliktu do oszczędzania ludności cywilnej^[3].

Rwandyjscy żołnierze

Luty

11 lutego rwandyjskie radio państwowe podało, że połączona operacja doprowadziła do zniszczenia większości baz rwandyjskich rebeliantów na terytorium DRK^[4].

Armia kongijska prowadziła także naloty na kryjówki dowódców FDLR. Najcięższe bombardowania odbywały się 75 km na północ od stolicy Kiwu – Goma oraz na płaskowyżu Masisi. W nalotach zginęło ponad 40 rebeliantów^[5].

Kongijski generał John Numbi orzekł, iż większość celów zostało wykonanych i dlatego 25 lutego 2009 rwandyjskie wojska wyszły z terytorium DRK. Jednakże nie zniszczono wszystkich baz rebeliantów Hutu, ani nie schwytano dowódców FDLR. Nie możemy powiedzieć by problem został rozwiązany ale rebelianci Hutu zostali poważnie osłabieni, a ich potencjał znacznie zredukowany – powiedziała rwandyjska minister spraw zagranicznych Rosemary Museminali^[6].

Rebelianci wykorzystywali cywilów jako żywe tarcze. Podczas ofensywy rwandyjsko-kongijskiej rebelianci dokonywali gwałtów i mordów na cywilach. Ocenia się, ze bojownicy przetrwali operację, ponieważ unikali otwartej walki z wojskami kongijskimi i ruandyjskimi.

W walkach poległo ok. 250 bojowników, 8 sprzymierzonych żołnierzy i ponad 250 cywilów.

14 maja 2009 bojówki Demokratycznych Sił Wyzwoleńczych Rwandy (FDLR) dokonały masakry w miejscowości Ekingi oraz w wiosce Busurungi w prowincji Kiwu. Wówczas zamordowano ok. 100 cywilów^[7].

Przypisy