Ofensywa Rwandy w Demokratycznej Republice Konga

Ofensywa Rwandy w Demokratycznej Republice Konga
Konflikt w prowincji Kiwu
Ilustracja
Czas

20 stycznia25 lutego 2009

Miejsce

Kiwu Północne

Terytorium

DRK

Strony konfliktu
 Demokratyczna Republika Konga
 Rwanda
Demokratyczne Siły Wyzwolenia Rwandy (FDLR) (bojownicy Hutu)
milicja Mai Mai
Dowódcy
Rwanda Paul Kagame
Demokratyczna Republika Konga John Numbi
Ignace Murwanashyaka
Sikuli Lafontaine
Siły
Rwanda 50006000 – 7000
Straty
Demokratyczna Republika Konga 5 zabitych żołnierzy
Rwanda 3 zabitych żołnierzy
12 rannych żołnierzy
---
250 cywilów zabitych
250 zabitych bojowników FDLR
8 rannych
19 schwytanych
brak współrzędnych

Ofensywa Rwandy w Demokratycznej Republice Konga rozpoczęła się 20 stycznia 2009 i została wymierzona w rwandyjskich rebeliantów skupionych wokół ugrupowania plemienia HutuDemokratyczne Siły Wyzwolenia Rwandy (FDLR), które są odpowiedzialne za udział w ludobójstwie w Rwandzie w 1994.

Inwazja wojsk Rwandy złożonych z małżonków plemienia Tutsi odbywała się za zgodą rządu Demokratycznej Republiki Konga. Zgoda Kinszasy na zbrojne wejście wojsk Rwandy o tyle budziło emocje, ponieważ w Rwanda dwukrotnie (1996 i 1998) dokonała inwazji na Demokratyczną Republikę Kongo, wymierzoną przeciw Kinszasie. Podczas walk w Kiwu między wojskami DRK a siłami Narodowego Kongresu Obrony Ludu Laurenta Nkundy, Rwanda została oskarżona przez DR Konga o wspieranie finansowe bojówek Nkundy, który twierdził, że bojownicy Hutu prześladują jego rodaków Banyamulenge (kongijski odłam plemienia Tutsi), a rząd nic nie robi by się temu przeciwstawić. Prezydent DR Konga Joseph Kabila, był krytykowany przez naród, iż bez konsultacji z parlamentem zgodził się na wkroczenie rwandyjskich wojsk na terytorium kraju[1][2].

Walki

Styczeń

20 stycznia 2009 została zapoczątkowana inwazja wojsk Rwandy. Tego dnia na tereny DR Konga przedostało się 1000 żołnierzy[1]. Walki na dużą skalę rozpoczęły się 23 stycznia. Wtenczas na terytorium DR Konga weszło ok. 5000 ruandyjskich żołnierzy[1]. Tego dnia w walkach zginęło 9 bojowników, a jeden kongijski żołnierz został ranny.

26 stycznia oddziały milicji Mai Mai poinformowały, że zakończyły oficjalnie działania wojenne. Mai Mai wspierały wojska DR Konga w walce z Nkundą, lecz po inwazji Rwandy stanęli Kinszasa w stosunku do Mai Mai stanęła po drugiej stronie barykady. Także 26 stycznia Międzynarodowy Czerwony Krzyż wezwał wszystkie strony konfliktu do oszczędzania ludności cywilnej[3].

Luty

11 lutego rwandyjskie radio państwowe podało, że połączona operacja doprowadziła do zniszczenia większości baz rwandyjskich rebeliantów na terytorium DRK[4].

Armia kongijska prowadziła także naloty na kryjówki dowódców FDLR. Najcięższe bombardowania odbywały się 75 km na północ od stolicy Kiwu – Goma oraz na płaskowyżu Masisi. W nalotach zginęło ponad 40 rebeliantów[5].

Kongijski generał John Numbi orzekł, iż większość celów zostało wykonanych i dlatego 25 lutego 2009 rwandyjskie wojska wyszły z terytorium DRK. Jednakże nie zniszczono wszystkich baz rebeliantów Hutu, ani nie schwytano dowódców FDLR. Nie możemy powiedzieć by problem został rozwiązany ale rebelianci Hutu zostali poważnie osłabieni, a ich potencjał znacznie zredukowany – powiedziała rwandyjska minister spraw zagranicznych Rosemary Museminali[6].

Rebelianci wykorzystywali cywilów jako żywe tarcze. Podczas ofensywy rwandyjsko-kongijskiej rebelianci dokonywali gwałtów i mordów na cywilach. Ocenia się, ze bojownicy przetrwali operację, ponieważ unikali otwartej walki z wojskami kongijskimi i ruandyjskimi.

W walkach poległo ok. 250 bojowników, 8 sprzymierzonych żołnierzy i ponad 250 cywilów.

14 maja 2009 bojówki Demokratycznych Sił Wyzwoleńczych Rwandy (FDLR) dokonały masakry w miejscowości Ekingi oraz w wiosce Busurungi w prowincji Kiwu. Wówczas zamordowano ok. 100 cywilów[7].

Przypisy

  1. a b c Maciej Konarski: Ruandyjskie wojska wkroczyły na terytorium Kongo. afryka24.pl.
  2. Maciej Konarski: Kongijczycy niechętni ruandyjskiej pomocy. afryka24.pl.
  3. Maciej Konarski: Trwa ofensywa przeciw rebeliantom Hutu. afryka24.pl.
  4. Maciej Konarski: Zniszczono bazy Hutu we wschodnim Kongo. afryka24.pl.
  5. Maciej Konarski: Ofensywa przeciw rebeliantom Hutu przynosi coraz więcej ofiar. afryka24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)].
  6. Maciej Konarski: Ruandyjska armia opuściła terytorium DR Kongo. afryka24.pl.
  7. Adam Traczyk: Dziesiątki ofiar masakr w DR Kongo. afryka24.pl. [dostęp 2009-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-19)].

Media użyte na tej stronie

Flag of the Democratic Republic of the Congo.svg
The national flag of the Democratic Republic of the Congo. Created according to the 2006 constitution : Son emblème est le drapeau bleu ciel, orné d’une étoile jaune dans le coin supérieur gauche et traversé en biais d’une bande rouge finement encadrée de jaune. (Its symbol is a sky blue flag, decorated with a yellow star in the upper left corner and crossed in the diagonal by a red strip with thin yellow borders) It seems to be identical, except for a lighter field hue, to the 1966–1971 flag.
Flag of Rwanda.svg
Flag of Rwanda. The flag ratio is 2:3 with the stripes being 2:1:1. Colors are the following officially: Pantone 299 C 2X (blue), RAL 6029 (green), RAL 1023 (yellow) and RAL 1003 (golden yellow). (As of 03/08/2010, the only color used is the Pantone 299 C, which is from here. The rest of the colors are RAL shades from here.)
Kivu.png
Autor: Orlovic, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Kivu Region.
Rwandan Peacekeepers return home from Darfur 4oct2005.jpg
Rwandan peacekeepers prepare to board a U.S. Air Force C-130 Hercules aircraft in Sudan after a stop in Abeche, Chad, on Oct. 4, 2005. The peacekeepers are departing the region and returning to Rwanda after a six-month deployment supporting the African Union Mission. DoD photo by Master Sgt. David D. Underwood, Jr., U.S. Air Force. (Released)