Oficerska Szkoła Piechoty nr 1
 Odznaka absolwencka OSP | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Patron | |
| Tradycje | |
| Rodowód | Dywizyjna Szkoła Podchorążych przy 1 Dywizji Piechoty |
| Kontynuacja | Oficerska Szkoła Wojsk Zmechanizowanych |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. bryg. Michaił Jurkin |
| Ostatni | płk Włodzimierz Martin |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Odznaczenia | |
 | |
 | Oficerska Szkoła Piechoty nr 1 Wspomnienia płk. Czesława Lewandowskiego ps. Bystry |
| Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy. | |
Oficerska Szkoła Piechoty nr 1 imienia Tadeusza Kościuszki (OSP nr 1) – szkoła ludowego Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów piechoty.
Historia
Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1 została utworzona w grudniu 1944 roku w ZSRR na bazie Centralnej Szkoły Podchorążych w Riazaniu. W lutym 1945 roku szkoła została przeniesiona do Krakowa, gdzie szkolono oficerów dla potrzeb pododdziałów piechoty, ciężkich karabinów maszynowych i moździerzy. Oprócz tego kontynuowano szkolenie oficerów wojsk inżynieryjnych i administracji wojskowej. Stan etatowy słuchaczy wynosił 3000 podchorążych. W okresie od stycznia do lipca 1945 roku wypromowano 1420 oficerów.
W październiku 1945 roku Oficerską Szkołę Piechoty nr 1 przekształcono w Oficerską Szkołę Piechoty i Kawalerii nr 1. Szkoła w rocznym, a potem dwuletnim okresie nauki kształciła oficerów piechoty i kawalerii. Etatowo w szkole było 500 podchorążych.
Uchwałą Krajowej Rady Narodowej z 1 października 1946 grupa oficerów OSP została odznaczona odznaczeniami[1].
W lutym 1947 roku zrezygnowano z kształcenia oficerów kawalerii i powrócono do poprzedniej nazwy „Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1”. Jednocześnie zwiększono etatową liczbę podchorążych do 660. W kwietniu tego roku szkołę przeniesiono do Wrocławia.
W 1948 Oficerska Szkoła Piechoty nr 1 została odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy za szkolenie kadr i udział w walce z Niemcami[2].
W roku szkolnym 1948/1949 szkołę rozbudowano zwiększając stan podchorążych do 1080 kształconych według trzyletniego programu nauczania.
W latach 1950-1952 zwiększono liczbę podchorążych skracając jednocześnie okres kształcenia do dwóch i pół roku, a następnie do dwóch lat. Od roku szkolnego 1952/1953 szkoła ponownie powróciła do trzyletniego cyklu kształcenia.
12 października 1953 roku, w uznaniu zasług, szkoła otrzymała imię Tadeusza Kościuszki.
W 1956 roku utworzono w szkole Kurs Przeszkolenia Oficerów Rezerwy, który trwał trzy miesiące. Od tego roku szkoła podjęła też kształcenie oficerów dla wojsk zmechanizowanych, co wiązało się z dynamicznym rozwojem tego rodzaju wojsk.
We wrześniu 1962 roku szkoła została przekształcona w Oficerską Szkołę Wojsk Zmechanizowanych.
Struktura organizacyjna w 1948 roku
- komenda
- wydział szkolenia
- cykl taktyki ogólnej
- cykl wyszkolenia ogniowego
- sekcja WF
- wydział polityczny
- cykl wyszkolenia politycznego
- klub
- biblioteka oświatowa
- wydział ogólny
- kwatermistrzostwo
- trzy bataliony podchorążych
- kurs doskonalenia oficerów
- kurs podoficerów
- kurs dowódców kompanii
- liceum ogólnokształcące
- kompania obsługi
Kadra i absolwenci szkoły
Komendanci szkoły:
- gen. bryg. Michaił Jurkin (1944-1945)
- gen. bryg. Walenty Nowak (1945-1946)
- gen. bryg. Aleksander Gembal (1946-1948)
- gen. bryg. Stanisław Habowski (1948-1949)
- płk Narcyz Rudziński (1949-)
- płk Dymitr Szarówka
- ppłk Artur Raginia
- płk Włodzimierz Martin (1953-1962)
Zastępcy komendanta szkoły:
- mjr Ludwik Bałos (do 31 VIII 1945 → Wydział WOP przy DOW Nr V)
Absolwenci:
Przypisy
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 19, poz. 41.
- ↑ Kazimierz Madej: Polskie symbole wojskowe 1943-1978. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980, s. 153. ISBN 83-11-06410-5.
Bibliografia
- Oficerskie szkoły piechoty w Polsce. Zarys dziejów. Wydawnictwo WSO im. T.Kościuszki, Wrocław 2001. ISBN 83-87-384-30-5
| Akademie wojskowe | |
|---|---|
| Szkoły oficerskie | |
| Wyższe szkoły oficerskie | |
| Szkoły chorążych |
|
| Ośrodki szkolenia |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Autor: Borys Kozielski, Licencja: CC BY 4.0
Zapraszam do wysłuchania 6 części wspomnień pułkownika Czesława Lewandowskiego pseudonim "Bystry" dotyczących życia w Warszawie po wojnie z perspektywy 16 letniego chłopca. Borys Kozielski
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Absolwentka "Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych" we Wrocławiu.