Ogacenie

Ogacenie – przykrycie albo uszczelnienie służące do ochrony obiektu lub przedmiotu (np. budynku, ula, barci) przed zimnem.

W bartnictwie ogacenie barci zwykle było wykonywane z chrustu lub cienkich gałązek, rzadziej ze słomy[1]. W przypadku istnienia śniota ogacenie znajdowało się między nim a dłużycą, a gdy śniota nie było, ogacenie przywiązywano do dębowych szpilek wbitych po obu stronach dłużycy[2].

Dawne ule mogły być ogacane gliną (którą zasmarowywano z zewnątrz całą dłużycę oraz szpary pomiędzy nią i ścianami ula), krowieńcem, krowieńcem z gliną, lub mchem[3].

Przypisy

  1. ↑ Blank-Weissberg 1937 ↓, s. 18–19.
  2. ↑ Blank-Weissberg 1937 ↓, s. 20.
  3. ↑ Blank-Weissberg 1937 ↓, s. 51–52.

Bibliografia

  • Stefan Blank-Weissberg: Barcie i kłody w Polsce. Warszawa: Polskie Towarzystwo Zootechniczne, 1937.


Bartnictwo
Prawo
Technika