Ogier
Ogier – dorosły, niekastrowany, zdolny do rozrodu samiec koniowatych (porównaj: wałach) oraz wielbłądowatych[1]. Termin ten zwykle używany jest w odniesieniu do konia domowego.
Młodego samca, przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, określa się zwyczajowo mianem ogierek. Dojrzałość płciową ogier konia domowego osiąga zazwyczaj około drugiego roku życia, jednakże zainteresowanie klaczą może wykazywać już wcześniej lub też dużo później. Rzadko zdarzają się ogiery nie wykazujące takiego zainteresowania w ogóle. Ogier posiada zazwyczaj silny, indywidualny charakter i wymaga dyscypliny. Czasami jego temperament seksualny może powodować, że staje się niebezpieczny – wówczas takiego konia poddaje się kastracji.
Ogiery w hodowli
Ogiery używane w hodowli poddaje się selekcji. Ważnymi czynnikami są: rodowód, osiągnięcia, prawidłowa budowa, a nawet cena konia. Sukcesy hodowlane ogierów w stadach ocenia się na podstawie zdolności do płodzenia zdrowych źrebiąt oraz na podstawie osiągnięć potomstwa w dziedzinie, w jakiej jest ono wykorzystywane. W Polsce przy wyborze ogierów czołowych ważna jest także bonitacja, czyli punktowana ocena typu, budowy i pokroju konia[2].
Ogiery niektórych ras, np. czystej krwi arabskiej, w wyniku sprawdzenia dzielności na próbach wyścigowych uzyskują licencję na krycie klaczy innych ras. Klacze swojej rasy może kryć każdy rasowy ogier uznany za prawidłowo zbudowanego i wpisany do księgi stadnej swojej rasy.
Czasami ogiery do rozrodu dopuszczane są na podstawie intuicji właściciela[2]. Wady charakteru typu nerwowość czy tchórzliwość powinny skłonić właściciela ogiera do zastanowienia się nad użyciem go w hodowli, gdyż w dużej mierze cechy te są dziedziczne.
Niektóre znane ogiery
- historyczne hodowlane: założyciele rasy pełnej krwi angielskiej: Byerley Turk, Darley Arabian, Godolphin Barb
- historyczne: koń Aleksandra Wielkiego – Bucefał, ulubiony koń wyścigowy Kaliguli – Incitatus,
- literackie: konie Old Shatterhanda i Winnetou z powieści Karola Maya – Iltshi i Hatatitla
- znane ogiery arabskie: Kuhailan Haifi, Ibrahim, Skowronek, Bask, El Paso.
Zobacz też
- Byk
Przypisy
- ↑ Słownik języka polskiego. T. 2, L-P; red. nauk. Mieczysław Szymczak ; red. t. Hipolit Szkiłądź, Stanisław Bik, Celina Szkiłądź, ISBN 83-01-10904-1 (t. 2)
- ↑ a b zob. Tim Hawcroft: Koń. Rasy, Pielęgnacja, Wychowanie, Tresura. przeł. L. Mieszczańska, E.Nogacka. Warszawa: Wyd. Ania, 1983. ISBN 83-902474-2-9.
Media użyte na tej stronie
An Ardennais stallion
Autor: Satu Pitkänen, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Buckskin Connemara stallion Rockfield Scarface. He has produced creams out of non-cream mares and cream double dilutes, so yes, he's a buckskin, not a dun.
Autor: Arsdelicata, Licencja: CC BY-SA 3.0
This is a Picture of a Puerto Rican Paso Horse taken in Carolina, Puerto Rico. The stallion was an Island Bella Forma and Paso Fino champion called "Replica de Majestuoso," and has since passed. The coat color of this horse is chestnut with flaxen tail.
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions
Title: The comparative anatomy of the domesticated animals
Identifier: cu31924000012389 (find matches)
Year: 1886 (1880s)
Authors: Chauveau, A. (Auguste), 1827-1917; Arloing, S. (Saturnin), 1846-1911; Fleming, George, 1833-1901. tr
Subjects: Veterinary anatomy
Publisher: New York, D. Appleton and Company
Contributing Library: Cornell University Library
Digitizing Sponsor: MSN
View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.
Text Appearing Before Image:
5i2 TEE ABTEBIES. 5. Gluteal Artery. (Figs. 275, 13 ; 277, 7.) This the most voluminous of the branches emanating from the pelvic trunk, arises opposite the preceding, and from 8-lOths of an inch to 1^ inches behind the subsacral. It is immediately reflected on the internal Fig. 275.
Text Appearing After Image:
LATERAI. VIEW OF THE GENITO-UEINAET ORGANS IN THE MALE. 1, Abdominal aorta; 2, External iliac artery; 3, Common origin of the prepubic and deep femoral arteries ; 4, Prepubic artery; 5, Posterior abdominal artery; 6, External pudic artery; 7, Subcutaneous abdominal artery; 8, Anterior dorsal artery of the penis; 9, 9, Anterior and posterior branches of that artery ; 10, Internal iliac artery; 11, Last lumbar artery ; 12, Subsacral artery; 13, Gluteal artery; 14, Iliaco-muscular artery; 15, Umbilical artery.; 16, Internal pudic artery • 17, Its vesico-prostatic branch; 18, Iliaco-femoral artery ; 19, Obturator artery; 20, Artery of the corpus cavernosura; 21, Posterior dorsal artery of the penis—a branch of the preceding; 22, Spermatic artery ; 23, Posterior mesen- teric artery; c, Termination of the small colon; E, Rectum ; s. Sphincter of the anus; I, Suspensory ligament of the penis ; V, Suspensory ligament of the rectum ; V, Bladder; u, Ureter; T, Testicle; E, Epididymis; D, Deferent canal; v, Vesi- cuIk seminales; p, Prostate ; p, Cowper's gland ; r, Crus penis; s. Ligament of the coi'pus cavernosum. border of the ilium, and emerges from the pelvis by the great sciatic notch, along with the anterior gluteal nerves, dividing into several branches which ramify in the texture of the great and small gluteal muscles. 6. Obturator Artery. (Figs. 275, 19 ; 232, 10.) This vessel, the origin of which has been already indicated, directs its
Note About Images