Ogniomistrz sztabowy

Ogniomistrz sztabowy Wojska Lądowe

Oznaczenie stopnia do 2004

naramiennik

kurtka nieprzemakalna

Ogniomistrz sztabowy (ogn. szt.) – stopień podoficerski w Wojsku Polskim.

5 sierpnia 1919 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził tytulaturę stopni podoficerskich i żołnierskich w artylerii. Stopień ogniomistrza sztabowego w artylerii był odpowiednikiem stopnia sierżanta sztabowego w piechocie^[1].

W 1967 roku stopień ogniomistrza sztabowego został wprowadzony w Wojskach Rakietowych i Artylerii Sił Zbrojnych PRL. Odpowiadał sierżantowi sztabowemu i bosmanowi sztabowemu w Marynarce Wojennej^[2]. Żołnierz posiadający ten stopień należał do grupy podoficerów starszych^[3].

W 2004 roku stopień został zniesiony, ale żołnierze awansowani na ten stopień przed tą datą, zachowują go dożywotnio.

Przypisy

Bibliografia

• Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
• Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.Sprawdź autora:1.