Ogród Boboli

Ogród Boboli (Giardino di Boboli)

Fontanna Neptuna (Stoldo Lorenzi).
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Florencja

Powierzchnia

ok. 11 ha

Data założenia

1549, otwarty dla ludności 1766

Projektant

Niccolò Tribolo, Bartolomeo Ammanati, Giorgio Vasari

Położenie na mapie Florencji
Mapa konturowa Florencji, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ogród Boboli (Giardino di Boboli)”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ogród Boboli (Giardino di Boboli)”
Położenie na mapie Toskanii
Mapa konturowa Toskanii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ogród Boboli (Giardino di Boboli)”
Ziemia43°45′44″N 11°14′53″E/43,762222 11,248056

Ogród Boboli, (także Ogrody Boboli[1], wł. Giardino di Boboli, Boboli) – największy park we włoskiej Florencji[2] rozciągający się na powierzchni blisko 11 hektarów[1].

Park rozciąga się za florenckim Palazzo Pitti[2]. Założony został w roku 1549 przez Kosmę Medyceusza Starszego[2] dla żony Eleonory di Toledo[1], a w 1766 został udostępniony publiczności[2]. Jest ogrodem w stylu francuskim z licznymi fontannami i rzeźbami[2]. Spotkać tu można rzadkie także dla Włoch odmiany roślin[1]. Ogród jest czynny we wszystkie dni poza pierwszym i ostatnim poniedziałkiem miesiąca[2].

Budowy ogrodu jako pierwszy podjął się Niccolò Tribolo, a po jego śmierci w 1550 roku prace kontynuowali Bartolomeo Ammanati oraz Giorgio Vasari. Ich koncepcja zagospodarowania parku kładła duży nacisk na obecność rzeźb. Większość z nich (jak również dziedziniec oddzielający ogród od pałacu) stworzył Bernardo Buontalenti. Rzeźby nawiązują głównie do czasów starożytnych[1].

Dużym problemem dla projektantów był brak naturalnego źródła wody, która do parku została doprowadzona specjalnym kanałem zasilającym połączonym z rzeką Arno[1].

Ogród Boboli na rysunku z 1887

Ogród Boboli jako jeden z pierwszych nie tylko w Toskanii, ale całych Włoszech założony został na wzgórzu (o tej samej nazwie) w ten sposób, że widoczne z niego było niemal całe miasto. Poza rzeźbami i fontannami w licznych grotach zobaczyć tu można także obrazy przedstawiające władców oraz rzymskie bóstwa[1].

Główna oś ogrodu znajdująca się za Palazzo Pitti prowadzi z położonego niżej amfiteatru i kończy się fontanną Neptuna (Stoldo Lorenzi), na wzgórzu znajduje się krzyżująca się z nią prostopadle ścieżka schodząca w dół, przy której położone są tarasy i różne instalacje wodne[1].

W czerwcu 2013 obiekt został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[3].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Bartosz Palewski: Ogrody Boboli we Florencji. środa, 14 września 2011 12:25. [dostęp 2015-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  2. a b c d e f Tim Jepson: Włochy. Warszawa: National Geographic, s. 238. ISBN 978-83-7596-456-1.
  3. Le ville medicee nel patrimonio Unesco. lastampa.it, 2013-06-23. [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (wł.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Italy location map.svg
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Italy (Commons photos) → en-Wikipedia Italy.
Green pog.svg
Shiny green button/marker widget.
Florence (location map).svg
Autor: Pticy uleteli, Licencja: CC BY-SA 4.0
Карта Флоренции
Histoire des jardins anciens et modernes - 1re serie 1887 (126725729) (cropped).jpg
Adres wydawniczy: Tours : A. Mame, 1887
Współtwórcy: Anastasi, Auguste (1820-1889) Il
Opis fizyczny: 384 s. : il. ; 30 cm
Boboli, fontana del tritone, stoldo lorenzi 03.JPG
(c) I, Sailko, CC BY 2.5
Boboli, fontana del tritone, stoldo lorenzi