Ogród rozkoszy ziemskich (film)

Ogród rozkoszy ziemskich
The Garden of Earthly Delights
ilustracja
Gatunek

melodramat
film erotyczny[1]

Rok produkcji

2003

Data premiery

12 marca 2004

Kraj produkcji

Polska
Wielka Brytania
Włochy

Język

angielski

Czas trwania

105 min

Reżyseria

Lech J. Majewski

Scenariusz

Lech J. Majewski

Główne role

Claudine Spiteri
Chris Nightingale

Muzyka

Lech J. Majewski
Józef Skrzek

Zdjęcia

Lech J. Majewski

Scenografia

Susanna Codognato
Leon Herlig

Kostiumy

Catherine Buyse

Montaż

Eliot Ems

Produkcja

Methaphysics Ltd (Londyn)
Mestiere Cinema (Wenecja)

Dystrybucja

Gutek Film

Ogród rozkoszy ziemskich – melodramat erotyczny z 2003 w reżyserii Lecha Majewskiego, koprodukcja polsko-brytyjsko-włoska zrealizowana na podstawie własnej powieści Metafizyka.

Fabuła

Fabuła filmu skupia się wokół romansu, który rozkwita między inżynierem Chrisem a historyczką sztuki Claudią (Claudine Spiteri), którzy już po pierwszym spotkaniu pożądają siebie nawzajem. Wkrótce jednak u Claudi stwierdza się nieuleczalną chorobę. Clauda spędza ostatnie dni z Chrisem w Wenecji, na tle budynków i murali stworzonych przez jej ulubionego artystę, Hieronima Boscha, autora tryptyku Ogród rozkoszy ziemskich[1].

Główne role

  • Claudine Spiteri – Claudia Cosan
  • Chris Nightingale – Chris Malten

Odbiór

Ogród rozkoszy ziemskich został pozytywnie przyjęty przez anglojęzycznych krytyków. Tim Lucas z magazynu „Sight & Sound” stwierdził, że „Handycam stworzył swoje pierwsze arcydzieło. Nakręcony w całości jedną kamerą Sony PD100, trzymaną w różnych momentach przez reżysera lub jednego z dwóch głównych bohaterów, Ogród rozkoszy ziemskich jest rodzajem tryptyku”. Jakkolwiek Lucas zauważył, że Majewski nakręcił wariant filmu Śmierć w Wenecji (1970) Luchina Viscontiego, zdaniem recenzenta miejsce akcji „zakorzenia egzystencję pary w zewnętrznej rzeczywistości, w świecie wody i sztuki renesansowej”, a nie w śmierci wszystkich zainteresowanych z powodu epidemii[2]. W bardziej sceptycznej recenzji na łamach „The New York Timesa” Nathan Lee pisał, że muzykalność Majewskiego „jest widoczna w świeżym i żywotnym przepływie obrazów”, choć całość osłabiają „słaby słuch do dialogów i nijakość tematu”[3].

Ágnes Pethő w analizie filmu dla pisma „Screen” dowodziła, że film Majewskiego stanowi dla polskiego reżysera „rodzaj filozoficzno-lirycznej spowiedzi i stylizowanego, refleksyjnego manifestu artystycznego na wzór Ośmiu i pół [1963] Felliniego”[4]. Użycie przez reżysera ruchomej kamery umożliwiło „fuzję sztuki i ciał z kamerą wideo, za pomocą której są one pokazywane w nieustającej symbiozie”[5].

Nagrody

Reżyser filmu został uhonorowany na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Nagrodą Fundacji Górnictwa Naftowego i Gazownictwa im. Ignacego Łukasiewicza za „propagowanie polskiej kultury za granicą”[6].

Przypisy

  1. ↑ a b The Garden of Earthly Delights (2004) - Lech Majewski, AllMovie [dostęp 2021-08-27].
  2. ↑ Tim Lucas, Heavenly Creatures, „Sight & Sound”, 18 (10), 2008, s. 96.
  3. ↑ Nathan Lee, Asking the Great Questions While Lounging About Venice, „The New York Times”, 22 czerwca 2006, E6.
  4. ↑ Ágnes Pethő, The garden of intermedial delights: cinematic 'adaptations' of Bosch, from modernism to the postmedia age, „Screen”, 55 (4), 2014, s. 484, DOI: 10.1093/screen/hju036, ISSN 0036-9543 [dostęp 2021-08-27] (ang.).
  5. ↑ Ágnes Pethő, The garden of intermedial delights: cinematic 'adaptations' of Bosch, from modernism to the postmedia age, „Screen”, 55 (4), 2014, s. 485, DOI: 10.1093/screen/hju036, ISSN 0036-9543 [dostęp 2021-08-27] (ang.).
  6. ↑ Ogród rozkoszy ziemskich w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne

Filmy w reżyserii Lecha Majewskiego
1970–1989
1990–2009
od 2010

Lech Majewski z żoną (cropped).jpg

Media użyte na tej stronie

Lech Majewski z żoną (cropped).jpg
Autor: Piotr Drabik from Poland, Licencja: CC BY 2.0
Lech Majewski z żoną podczas 6. edycji międzynarodowego festiwalu kina niezależnego Off Plus Camera.