Okręg Szkolny Poznański

Okręg Szkolny Poznański (OSP) – jeden z okręgów szkolnych II RP, utworzony rozporządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 26 stycznia 1921 roku, w porozumieniu z Ministrem b. Dzielnicy Pruskiej w przedmiocie tymczasowego ustroju władz szkolnych na obszarze tej dzielnicy z siedzibą kuratora w Poznaniu[1].

Historia

Od 1 maja 1919 do 30 grudnia 1919, delegatem Ministerstwa W. R. i O. P., przy Naczelnej Radzie w Poznaniu był dr. Stanisław Węckowski. Od 1 stycznia 1920 roku do 24 (26) stycznia 1921 roku prezesem Poznańskiej Komisji dla Spraw Wyznaniowych i Szkolnych w Poznaniu był dr. Karol Opuszyński.

26 stycznia 1921 roku utworzono Okręg Szkolny Poznański, a 8 czerwca 1921 roku weszło w życie rozporządzenie o jego utworzeniu.

Od 1 września 1931[2] do 31 sierpnia 1937 roku[3] w skład okręgu włączono Okręg Szkolny Pomorski.

Kuratorzy poznańscy.
1921-1928 Bernard Chrzanowski.
1928–1932. dr. Joachim Namysł.
1932–1936. dr. Michał Pollak.
1936–1939. dr. Jan Jakóbiec.

Obwody szkolne

W 1933 roku Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, z dnia 4 lipca 1933 r. o organizacji obwodowych władz szkolnych, dla celów administracji w zakresie szkolnictwa, okręgi szkolne zostały podzielone na obwody, zawierające jeden lub więcej powiatów i były zarządzane przez inspektorów szkolnych[4].

Okręg Szkolny Poznański został podzielony na obwody[5]:

Okręg w PRL

Po wojnie, na podstawie ustawy z 4 czerwca 1920 r. o tymczasowym ustroju szkolnym, wyszło rozporządzenie Rady Ministrów z 5 września 1946 r. o okręgach szkolnych. Rozporządzenie to weszło w życie 9 października 1946, i na nowo utworzono Okręg Szkolny Poznański, obejmujący swoim zasięgiem powojenne województwo poznańskie[6].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie