Okręg poleski

poleski

Okręg
Państwo	Polska
Siedziba	Pińsk
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba powiatów	9
Liczba powiatów miejskich	0
Położenie na mapie Polski
Portal Polska

Okręg poleski – tymczasowa jednostka administracyjna drugiej instancji funkcjonująca na przełomie lat 1920-1921 na obszarze ziem objętych umową o preliminaryjnym pokoju i rozejmie (tzw. Kresy Wschodnie), podpisaną w Rydze 12 października 1920. Siedzibą władz okręgu był Pińsk.

Okręg poleski został utworzony 20 grudnia 1920 przez Rząd RP z części dotychczasowych okręgów administrowanych przez ZCZW (1919-20) i TZTPiE (1920): brzeskiego (południowo-zachodnia część), północnej części wołyńskiego^[1] oraz wschodnich skrawków mińskiego^[2]. Na czele okręgu stanął naczelnik okręgu, będący przedstawicielem Rządu, odpowiedzialnym wykonawcą zleceń ministrów i zwierzchnikiem władz i urzędów^[3].

W skład okręgu poleskiego weszły powiaty:

• z okręgu brzeskiego:
  • białowieski (utworzony 12 grudnia 1920)
  • brzeski
  • drohiczyński (utworzony 12 grudnia 1920)
  • kobryński
  • kosowski (utworzony 12 grudnia 1920)
  • łuniniecki (utworzony 12 grudnia 1920, także z części okręgu mińskiego)
  • piński
  • prużański

• z okręgu wołyńskiego:
  • koszyrski (utworzony 12 grudnia 1920)

19 lutego 1921 okręg poleski przekształcono w województwo poleskie, z wyjątkiem powiatu białowieskiego^[4], który przyłączono do utworzonego wcześniej (14 sierpnia 1919^[5]) województwa białostockiego^[6].

Przypisy