Okręty desantowe typu Ouragan
 „Ouragan” w trakcie dokowania, na drugim planie brytyjski okręt desantowy-dok HMS „Intrepid”, 1990 | |
| Kraj budowy |  Francja |
|---|---|
| Użytkownicy | Francja |
| Stocznia | Brest |
| Wejście do służby | wrzesień 1976 |
| Planowane okręty | 2 |
| Zbudowane okręty | 2 |
| Okręty w służbie | 1 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 5965 t pełna 8500 t |
| Długość | 149 m |
| Szerokość | 23 m |
| Zanurzenie | 5,4 m, maksymalnie 8,7 m (podczas dokowania) |
| Napęd | 2 silniki wysokoprężne SEMT-Pielstick 12 PC 2V o mocy łącznej 8600 KM, dwie śruby |
| Prędkość | 17 węzłów |
| Zasięg | 9000 mil morskich prz prędkości 15 w |
| Załoga | 205 |
| Uzbrojenie | 2 podwójne wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych obrony bezpośredniej Simbad dla rakiet Mistral (zasięg 5 km) 2 działka 30 mm Breda-Mauser (do 1995 – 4 działka 40 mm) 4 wkm 12,7 mm Browning |
| Wyposażenie lotnicze | 4 śmigłowce Super Puma lub 2 Super Frelon |
Okręty desantowe typu Ouragan to typ okrętów desantowych-doków marynarki francuskiej, zbudowany w ilości dwóch jednostek, a także nazwa głównego okrętu typu.
Historia
Okręty desantowe-doki typu Ouragan (fr. huragan) zostały zaprojektowane w celu uzupełnienia i zastąpienia starej jednostki tej klasy "Foudre" amerykańskiej budowy wojennej oraz klasycznych okrętów desantowych. Pierwszy okręt "Ouragan" wszedł do służby w 1965, drugi w 1968, oba zostały zbudowane w stoczni DCN w Breście. We Francji klasa okrętów desantowych-doków (ang. LPD) jest określana skrótem TCD.
| Nazwa (numer) | Położenie stępki | Wodowanie | Wejście do służby |
| Ouragan (L 9021) | 20 czerwca 1962 | 9 listopada 1963 | 1 czerwca 1965 |
| Orage (L 9022) | czerwiec 1966 | 22 kwietnia 1967 | 1 kwietnia 1968 |
Nazwy "Ouragan" i "Orage" (fr. burza) nosiły wcześniej m.in. niszczyciele francuskie z okresu II wojny światowej typu Bourrasque, z tego "Ouragan" przez krótki okres służył w Polskiej Marynarce Wojennej jako OF Ouragan.
Opis
Zakładana misja bojowa okrętów typu Ouragan polega na przerzuceniu pierwszego rzutu desantu śmigłowcowego w celu oczyszczenia terenu dla desantu sił głównych, a następnie na wysadzeniu sił głównych wyposażonych w sprzęt zmechanizowany, za pomocą barek desantowych. Jeden okręt może transportować 343-370 żołnierzy desantu (470 na mniejsze odległości) oraz sprzęt bojowy, w tym czołgi. Jako jednostki transportowe lub logistyczne, okręty mogą przewozić 1500 ton ładunku.
W środkowej i rufowej części okrętów, na 5/6 długości kadłuba znajduje się wewnętrzny dok, o długości 120 m i szerokości 13,2 m, zamykany opuszczaną furtą rufową. Może on pomieścić do 8 małych barek desantowych CTM lub dwie średnie EDIC albo CDIC lub 1 EDIC i 4 CTM. W razie potrzeby, można w doku umieścić np. okręt patrolowy lub transportować tam pojazdy. W czasie załadunku lub wyładunku barek, dok napełniany jest wodą zaburtową przy pomocy systemu zbiorników balastowych, zwiększających zanurzenie kadłuba. Większość żołnierzy desantu mieści się w pomieszczeniach pomiędzy ścianami doku a burtami.
Nad dokiem, na rufie i śródokręciu są zazwyczaj zainstalowane dwie ruchome platformy, które mogą być przesuwane wzdłuż doku lub demontowane (całkowicie albo częściowo), odkrywając dok na rufie. Służą one jako przestrzeń ładunkowa, a rufowa także jako dodatkowe lądowisko dla śmigłowca. Ruchoma platforma na śródokręciu ma maksymalną długość 90 m, a na rufie 35 m (umieszczona jest nieco wyżej i może się nasuwać nad dolną, odkrywając dok). W załadunku pomagają dwa dźwigi, na każdej z burt, o udźwigu 35 ton. Nad dokiem i ruchomą platformą, w przedniej części śródokręcia znajduje się pokład śmigłowcowy, z jednym lądowiskiem, a na nim nadbudówka dziobowa z mostkiem, przesunięta na prawą burtę w celu ułatwienia operacji lotniczych. Na okrętach mogą stacjonować 4 średnie śmigłowce Super Puma lub 2 ciężkie śmigłowce Super Frelon. Śmigłowce parkowane są w przedniej części pokładu, ze złożonymi łopatami śmigieł.
Służba
Początkowo "Ouragan” bazował w Breście, następnie od września 1976 do lipca 1980 w Tulonie, po czym znowu w Breście. "Orage” bazował początkowo w Breście, następnie odbył 11 kampanii pływania na Pacyfiku w związku z zabezpieczaniem francuskich testów nuklearnych na atolu Mururoa. Od 1977 został włączony do eskadry Atlantyku.
"Ouragan" brał udział m.in. transporcie żołnierzy francuskich podczas wojny koalicji z Irakiem w 1991 (operacja Daguet - przebył wówczas 24000 Mm).
Od września 1993 oba okręty służyły w składzie Morskich Sił Szybkiego Reagowania (Force d'Action Navale), bazując w Tulonie na Morzu Śródziemnym. Brały udział także w operacjach pokojowych w basenie Morza Śródziemnego. W 2003 roku "Orage" ewakuował 535 uchodźców z Liberii (operacja Providence)[1].
W 2006, "Ouragan" a w 2007 r. "Orage" zostały wycofane z francuskiej służby. Prowadzono zaawansowane rozmowy na temat sprzedaży okrętów do Argentyny, ale ostatecznie nie doszło do tego z powodów użycia w konstrukcji okrętów znacznej ilości azbestu. Pozostały one w bazie Tulon, jako przeznaczone do złomowania.
Wyposażenie elektroniczne
- 2 radary DRBN 34
Przypisy
- ↑ Maksymilian Dura. Program modernizacji MW RP a doświadczenia operacyjne francuskich sił morskich. „Nowa Technika Wojskowa”. 9/2013, s. 178, wrzesień 2013. Magnum X. ISSN 1230-1655.
Linki zewnętrzne
- Net Marine (fr.). [dostęp 2010-10-08].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Aerial port quarter view of the of French landing ship dock Ouragan (L 9021), her stern gate open for landing craft operations, at sea during the NATO Southern Region exercise Dragon Hammer 90.
The French landing ship dock Ouragan (L9021), left, its stern gate open for landing craft operations, and the Royal Navy amphibious transport dock HMS Intrepid (L11) sitting offshore during the NATO southern region exercise "DRAGON HAMMER '90" on 3 May 1990.