Okręty podwodne projektu 667BDR

Okręty podwodne projektu 667BDR

Rodzaj okrętu	SSBN
Kraj budowy	ZSRR
Projekt	Rubin
Stocznia	Zakład 402, Siewierodwińsk
Zbudowane	czternaście
Użytkownicy	MW ZSRR  MW Rosji
Typ poprzedzający	projekt 667BD
Typ następny	projekt 667BDRM
Służba w latach	od 1976
Uzbrojenie:
16 R-29R SLBM
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe	4 533 mm 2 400 mm
Wyrzutnie rakietowe	16 SLBM
Sensory	sonar: • nawigacyjny: Szmil • bojowy: Rubikon
Wyposażenie	• zarządzanie walką: Almaz-BDR • nawigacja; Tobol-M-1 / Tobol-M-2
Załoga	130 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	10.600 m³
• w zanurzeniu	13.000 m³
Zanurzenie testowe	400 m
Długość	155 m
Szerokość	12 m
Napęd:
2 reaktory, 60.000 KM
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	13 w 25 w

Okręty podwodne projektu 667BDR Kalmar (NATO: Delta III) – radzieckie okręty podwodne o napędzie atomowym, w ramach systemu rakietowego D-9R przenoszące szesnaście pocisków balistycznych klasy SLBM R-29R. Wybudowano czternaście jednostek tego projektu.

Konstrukcja

Wymagania dla nowego projektu 667BDR zostały ustalone w roku 1972, zaś sam projekt jednostek tego typu został opracowany w biurze konstrukcyjnym Rubi (Centralne Biuro Konstrukcyjne Wyposażenia Marynarki Wojennej). Okręty tego projektu wyposażone są w 16 pocisków balistycznych R-29R - pierwsze radzieckie morskie pociski wyposażone w głowice MIRV. W odróżnieniu od poprzednich projektów serii 667, okręty typu 667BDR mogą odpalić salwę pocisków w dowolnej konfiguracji i liczbie. Na okrętach tych zainstalowany został system zarządzania walką Almaz-BDR, kontrolujący system torpedowy oraz wykonywane przez okręt manewry bojowe. Okręty te wyposażone zostały pierwotnie w bezwładnościowy system nawigacyjny Tobol-BD, zamieniony następnie na system Tobol-M-1, a ostatecznie na Tobol-M-2. System akustyczny tych okrętów składa się sonaru nawigacyjnego Szmil, bojowym zaś system akustycznym jest system Rubikon, który zastąpił używany na okrętach projektu 667BD pakiet Kercz.

Służba

Pierwszy okręt projektu 667BDR wszedł do służby w 1976 r., do roku zaś 1982 w stocznia w Siewierodwińsku wybudowała łącznie 14 jednostek tego typu. Uzbrojone jednostki projektu odbywały służbę w bazach Jagielnaja oraz Olenia w ramach Floty Północnej, od 1990 roku natomiast - w ramach rosyjskiej Floty Pacyfiku - w bazie Rybaczij na Kamczatce

Bibliografia

Frank von Hippel, Oleg Bukharin, Timur Kadyshev, Eugene Miasnikov, Pavel Podvig: Russian Strategic Nuclear Forces. The MIT Press, 2004. ISBN 0-262-66181-0.

Przypisy