Okręty podwodne typu O’Byrne

Okręty podwodne typu O’Byrne

Kraj budowy	Francja
Stocznia	Schneider, Chalon-sur-Saône
Zbudowane	3
Użytkownicy	Marine nationale
Typ poprzedzający	Armide
Typ następny	„Maurice Callot”
Służba w latach	1921-1935
Uzbrojenie:
6 torped, 1 działo kal. 47 mm
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe	4 × 450 mm
Załoga	25 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	342 tony
• w zanurzeniu	513 ton
Długość	52,4 m
Szerokość	4,7 m
Zanurzenie	2,7 m
Napęd:
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1020 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 400 KM 2 śruby
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	14 węzłów 8 węzłów
Zasięg:
• na powierzchni	powierzchnia: 1850 Mm przy 10 w. zanurzenie: 55 Mm przy 5 w.

Okręty podwodne typu O’Byrne – francuskie okręty podwodne z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego. Pierwotnie zostały zamówione przez Rumuńską Marynarkę Wojenną, jednak podczas budowy zostały zarekwirowane przez rząd Francji. W latach 1917–1920 w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône zbudowano trzy okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w 1921 roku, służąc następnie na Morzu Śródziemnym. Okręty zostały skreślone z listy floty w latach 1928–1935.

Projekt i budowa

Okręty zamówione zostały przed wybuchem I wojny światowej przez Rumuńską Marynarkę Wojenną^[1][2]. Jednostki zaprojektował inż. Maxime Laubeuf^[1][3]. W 1917 roku okręty zostały zarekwirowane przez rząd francuski i ukończone z powiększonymi kioskami oraz mostkami^[3].

Trzy jednostki typu O’Byrne zbudowane zostały w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône^[1][4][a]. Stępki okrętów położono w kwietniu 1917 roku^[2][5], zostały zwodowane w latach 1919–1920^[1][2], a do służby przyjęto je w 1921 roku^[2][5]. Jednostki otrzymały nazwy na cześć francuskich dowódców okrętów podwodnych („Curie” – Johna O’Byrne’a, „Saphir” – Henriego Fourniera i „Joule” – Louisa Auberta du Petit-Thouarsa), którzy zginęli podczas wojny^[6][7][8]. Jednostki otrzymały numery burtowe SC5–SC7^[1].

Dane taktyczno–techniczne

Okręty podwodne typu O’Byrne były średniej wielkości dwukadłubowymi okrętami podwodnymi^[1][5]. Długość całkowita wynosiła 52,4 metra, szerokość 4,7 metra i zanurzenie 2,7 metra^[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 342 tony, a w zanurzeniu 513 ton^[1][9]. Okręty napędzane były na powierzchni przez dwa czterosuwowe silniki wysokoprężne Schneider-Carels o łącznej mocy 1020 koni mechanicznych (KM)^[1][3]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Schneider o łącznej mocy 400 KM^[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 14 węzłów na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu^[1][3]. Zasięg wynosił 1850 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 875 Mm przy 12 węzłach) w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą^[1][2].

Okręty wyposażone były w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm, z łącznym zapasem 6 torped^[3][b]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 47 mm L/50 M1902^[3][5].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 2 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy^[2].

Służba

Wszystkie okręty typu O’Byrne cały okres swojej służby spędziły na Morzu Śródziemnym^[3]. Jako pierwszy z listy floty został skreślony „Louis Dupetit-Thouars” (9 listopada 1928 roku^[1][3]), a pozostałe dwie jednostki służyły do lipca 1935 roku^[1][2][c].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: O`BYRNE submarines (1921). Navypedia. [dostęp 2017-03-03]. (ang.).
• Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
• Henri Paul Léon FOURNIER. Ecole Navale. [dostęp 2017-03-03]. (fr.).
• John Joseph Gabriel O'BYRNE. Ecole Navale. [dostęp 2017-03-03]. (fr.).
• Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
• John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
• Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-372-1.