Okręty podwodne typu Sirène (1900)

Okręty podwodne typu Sirène

Kraj budowy	Francja
Stocznia	Arsenal de Cherbourg
Zbudowane	4
Użytkownicy	Marine nationale
Typ poprzedzający	„Narval”
Typ następny	Farfadet
Służba w latach	1901-1919
Wyrzutnie torpedowe: • zewnętrzne	4 x 450 mm
Załoga	13 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	157 ton
• w zanurzeniu	213 ton
Zanurzenie testowe	30 m
Długość	32,5 m
Szerokość	3,9 m
Zanurzenie	2,5 m
Napęd:
1 silnik parowy potrójnego rozprężania, 1 kocioł, moc 250 KM 1 silnik elektryczny o mocy 100 KM 1 śruba
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	9,75 węzła 5,8 węzła
Zasięg:
• na powierzchni	powierzchnia: 600 Mm przy 8 w. zanurzenie: 55 Mm przy 3,75 w.

Okręty podwodne typu Sirène – francuskie okręty podwodne z początku XX wieku i okresu I wojny światowej. W latach 1900–1902 w stoczni Arsenal de Cherbourg zbudowano cztery okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w latach 1901–1902 i służyły do 1919 roku.

Projekt i dane taktyczno–techniczne

Okręty typu Sirène, zaprojektowane przez inż. Maxime’a Laubeufa, stanowiły rozwinięcie jego poprzedniego projektu, „Narvala” – pierwszego dwukadłubowego okrętu podwodnego na świecie^[1]. Oprócz większej wyporności, na okrętach zamontowano ulepszoną siłownię, co zaowocowało skróceniem czasu potrzebnego do zanurzenia jednostki (6-9 minut)^[1][2].

Jednostki typu Sirène były małymi, dwukadłubowymi okrętami podwodnymi. Długość całkowita wynosiła 32,5 metra, szerokość 3,9 metra i zanurzenie 2,5 metra^[2][3]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 157 ton, a w zanurzeniu 213 ton^[1][2][3]. Okręty napędzane były na powierzchni przez maszynę parową potrójnego rozprężania systemu Brule o mocy 250 koni mechanicznych (KM), do której parę dostarczał kocioł du Temple^[1][2][4]. Paliwo stanowił mazut^[4]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny Hillairet-Huguet o mocy 100 KM^[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 9,75 węzła na powierzchni i 5,8 węzła w zanurzeniu^[1]. Zasięg wynosił 600 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 3,75 węzłów pod wodą^[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów^[5].

Okręty wyposażone były w cztery zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm systemu Drzewieckiego, bez torped zapasowych^[1][6][7]. Załoga jednego okrętu składała się z 13 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1][6][8].

Budowa

Dwa okręty typu Sirène zamówione zostały 20 maja 1899 roku, a kolejne dwa 1 maja 1900 roku^[2]. Wszystkie zbudowane zostały w Arsenale w Cherbourgu^[2][6]. Stępki okrętów położono w 1900 roku^[6], wodowane zostały w roku 1901^[1][2], a ukończono je w latach 1901-1902^[6]. Nazwy okrętów nawiązywały do mitologii („Sirène”, „Triton”) i morskich ryb („Espadon”, „Silure”)^[8]. Okręty otrzymały numery burtowe Q5-Q6 i Q13-Q14^[2]. Koszt budowy pojedynczego okrętu wyniósł 24 700 £^[2].

Przebieg służby

W okresie I wojny światowej okręty pełniły służbę na wodach kanału La Manche i Atlantyku operując z Cherbourga, a następnie w listopadzie 1919 roku zostały skreślone z listy floty^[2][6]. Zostały sprzedane 12 listopada 1920 roku^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: SIRÈNE submarines (1901-1902). Navypedia. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
• Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
• Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
• John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
• Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).