Olśniak himalajski
| Lophophorus impejanus[1] | |||
| (Latham, 1790) | |||
 samiec | |||
 samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | Lophophorini | ||
| Rodzaj | Lophophorus | ||
| Gatunek | olśniak himalajski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Olśniak himalajski[4], monal[5] (Lophophorus impejanus) – gatunek ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jest symbolem Nepalu, gdzie znany jest pod nazwą danfe, a także indyjskiego stanu Uttarakhand.
Olśniaki himalajskie występują w Azji, od wschodniego Afganistanu przez Himalaje, w tym Kaszmir, północne Indie, Nepal, południowy Tybet i Bhutan. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
Nazwa łacińska tego gatunku upamiętnia Lady Mary Impey, małżonkę prezesa brytyjskiego sądu najwyższego Bengalu, sir Elijaha Impeya.
Morfologia
- Wygląd
Dorosłe koguty są ubarwione metalicznie. Głowa w kolorze zielonym, grzbiet w kolorze niebiesko-zielonym, brzuch w kolorze ciemnozielonym, a ogon i boki szyi w kolorze miedzianym. Dorosłe koguty mają również długi, zielony grzebień. Dorosłe kury, jak w przypadku innych gatunków tej rodziny, upierzone są skromnie, w kolorach rdzawobrązowym, białym i czarnym. Grzebień kur jest krótszy niż w przypadku kogutów.
- Wymiary
Olśniak himalajski jest ptakiem o długości ok. 70 cm. Waga kogutów to 1980–2380 g, a kur 1800–2150 g.
Ekologia i zachowanie
- Biotop
Olśniaki himalajskie żyją na wysokości od 2400 do 4500 m, w obszarze lasów dębowo-jodłowych z otwartymi zboczami trawiastymi, klifami i łąkami, głównie w pasie wysokości 2700–3700 m. W zimie schodzą do wysokości 2000 m.
- Pożywienie
Nasiona oraz bezkręgowce. W zimie kopie w śniegu w poszukiwaniu korzeni, bulw i innych części roślin.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje olśniaka himalajskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie została oszacowana, ale uznaje się go za ptaka szeroko rozpowszechnionego i pospolitego w odpowiednich dla niego siedliskach w zasięgu występowania. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ Lophophorus impejanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b Himalayan Monal (Lophophorus impejanus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ a b Lophophorus impejanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Plemię: Lophophorini Gray,GR, 1841 (wersja: 2019-11-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-13].
- ↑ Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 92. ISBN 83-09-01320-5.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-30]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Himalayan monal (Lophophorus impejanus). Arkive. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-05)]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Brian Gratwicke, Licencja: CC BY 2.0
Himalayan Monal (also known as the Impeyan Monal, Impeyan Pheasant or Danphe) at Hamilton Zoo, New Zealand. The feint reflections over the photograph indicate that the photograph was taken through glass.
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Egg of Himalayan monal Collection of Jacques Perrin de Brichambaut.