Ola Obarska

Ola Obarska

Ola Obarska w 1933
Imię i nazwisko	Olimpia Obarska-Forkasiewicz
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1910 Bydgoszcz
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1994 Warszawa
Zawód	aktorka, śpiewaczka operetkowa, autorka tekstów
Lata aktywności	1928–1994
Odznaczenia

Grób Oli Obarskiej na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ola Obarska, właśc. Olimpia Obarska-Forkasiewicz (ur. 1 czerwca 1910 w Bydgoszczy, zm. 1 stycznia 1994 w Warszawie) – polska aktorka, śpiewaczka operetkowa, librecistka, reżyserka teatralna, felietonistka i autorka tekstów, sporadycznie występująca w filmie. Przed wojną związana była z m.in. warszawskimi teatrami 8.15, Teatrem Polskim oraz toruńskim Teatrem Miejskim. Po wojnie występowała m.in. w Ludowym Teatrze Muzycznym w Warszawie, łódzkiej Operetce oraz Operze Śląskiej w Bytomiu. Jako autorka tekstów pisała piosenki dla wykonawców takich jak m.in. Violetta Villas, Hanna Rek, Sława Przybylska, Mieczysław Fogg oraz Rena Rolska. Pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Życiorys

Urodziła się w 1910. Od dzieciństwa mieszkała w Bydgoszczy (kamienica przy pl. Piastowskim). Ukończyła Miejskie Konserwatorium Muzyczne w Bydgoszczy w klasie śpiewu i fortepianu. Głos kształciła u prof. Targońskiej. Edukację muzyczną kontynuowała w Cours Du Fanloup w Boulogne sur Seine, we Francji.

Od 1928 związana była z Teatrem Miejskim w Bydgoszczy, gdzie występowała przez dwa debiutanckie sezony (1928–1930). Po raz pierwszy występowała w operetce „Polska krew” O. Nedbala, a później m.in. w „Baronie cygańskim” J. Straussa i „Carewiczu” F. Lehara. Jej występy zostały zauważone i wysoko ocenione przez sprawozdawców kulturalnych prasy bydgoskiej („Gazeta Bydgoska”, „Dziennik Bydgoski”).

Od 1932 mieszkała w Warszawie. Występowała m.in. w Teatrze Polskim i Teatrze Letnim, na deskach Operetki Warszawskiej, a także teatrów rewiowych i muzycznych. W latach 30. zagrała kilka drugoplanowych ról w filmach polsko-niemieckich. Pod koniec lat 30. wyjechała za granicę. Występowała m.in. w Wiedniu, w operetce Bal w Savo’u, prowadziła także konferansjerkę w pięciu językach w berlińskim Teatrze Scala. Po powrocie do Polski występowała na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie. Miesiąc przed wybuchem II wojny światowej zaczęła grać w operetce Panna Wodna w warszawskim teatrze 8.15.

W czasie okupacji hitlerowskiej śpiewała w kawiarniach warszawskich. We wrześniu 1944 ochotniczo wstąpiła I Armii Wojska Polskiego. Odbyła szlak bojowy do Berlina jako reżyser i aktorka teatru przyfrontowego. W styczniu 1945 przebywała wraz z Teatrem Żołnierskim 1 Armii Wojska Polskiego w Bydgoszczy, będąc świadkiem pożaru Teatru Miejskiego, w którym debiutowała. W sezonie 1945/1946 będąc na krótko etatową aktorką teatru bydgoskiego, zagrała swoją pierwszą powojenną rolę kreując postać Ochotnickiej w Klubie kawalerów M. Bałuckiego.

W 1946 została aktorką Teatru Ludowego w Warszawie i wyszła za mąż za Zdzisława Forkasiewicza. Nawiązała współpracę z Polskim Radiem i Teatrem Polskiego Radia. Zaczęła pisać teksty piosenek. Opatrywała polskimi słowami szereg światowych przebojów. Niektóre z nich sama śpiewała na swoich wokalno-aktorskich recitalach. Prowadziła zajęcia z interpretacji piosenki w kabarecie „Mozaika”.

Była autorką librett i reżyserką m.in. komedii muzycznej Wszystko dla kobiet, musicalu Hel oraz baletu Klementyna. Napisała wydaną w 1976 książkę Rozdawałam kwiaty zwycięzcom.

Pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera Z-2-29/30)^[1].

Związki z Bydgoszczą

Ola Obarska chętnie kultywowała związki z rodzinnym miastem. Była autorką popularnych piosenek o Bydgoszczy, śpiewanych m.in. przez Irenę Santor i Jolantę Kubicką. W latach 70. nazywana była „Bydgoskim Słowikiem” i gorąco oklaskiwana w czasie każdego występu w mieście nad Brdą. Poza piosenkami poświęconymi rodzinnemu miastu, takimi jak „Zielono jest w mojej Bydgoszczy”, „Piosenka o Bydgoszczy”, „Zaś ale”, czy „Bydgoszcz jedyne miasto” (będącymi wynikiem współpracy z bydgoskim kompozytorem Zbigniewem Lachowiczem) - była autorką kilkunastu modnych w latach 60. piosenek. Dość wspomnieć: „Białe noce”, „Koncert deszczowy”, „Tbilisi”, „Batumi”, „Morze Czarne nie jest czarne”, czy „Fascination”. Znalazły się one w repertuarze tak renomowanych piosenkarzy, jak: Sława Przybylska, Irena Santor, Jolanta Kubicka czy Tadeusz Woźniakowski.

Wybrana filmografia

• 1931 Krwawy wschód, jako Anna

Wybrane teksty piosenek

• Ach morze, morze (A. Ostrowski – O. Obarska)
• Around the world (V. Young – O. Obarska)
• Białe noce (W. Portnow – O. Obarska)
• Bydgoszcz jedyne miasto (Z. Lachowicz – O. Obarska)
• Chcesz to pójdę z tobą wszędzie (W. Żukowska – O. Obarska)
• Ciao, ciao, bambino (D. Modugno – O. Obarska)
• Czekolada (V. Mizzy – O. Obarska)
• Czułość (A. Pachmutowa – O. Obarska)
• Czy to już jest miłość (Z. Karasiński – O. Obarska)
• Czy to sen (J. Perkowski – O. Obarska)
• Czy wśród nas rosną nowi Kopernicy (W. Żukowska – O. Obarska)
• Deszczowy koncert (Z. Karasiński – O. Obarska)
• Dobry świat (O. Felcman – O. Obarska)
• Dolores (H. Giraud – O. Obarska)
• Fascination (F.D. Marchetti – O. Obarska)
• Hawa nagila (trad – O. Obarska)
• I... inni (W. Piętowski – O. Obarska)
• Jonel, Jonelule (C. Romano – O. Obarska)
• Kowalem swego szczęścia każdy bywa sam (W. Żukowska – O. Obarska)
• Liszt-twist (L. Bogdanowicz – O. Obarska)
• Żurawie nad Warszawą (L. Kagan – O. Obarska)
• Lubię z tobą tańczyć (Z. Karasiński – O. Obarska)
• Malaguena (E. Ramirez – O. Obarska)
• Mr. Wonderful (J. Bock – O. Obarska)
• Na stadionach świata (T. Woźniakowski – O. Obarska)
• Nie mam pragnień (L. Bogdanowicz – O. Obarska)
• Nikt nie dowie się nic (O. Felcman – O. Obarska)
• Ojczyzna marzeń (M. Sewen – O. Obarska)
• Panna wodna (opt.) – Serenada Andrzeja (J. Lawina-Świętochowski – O. Obarska)
• Patrz jaka piękna nasza ziemia (M. Sewen – O. Obarska)
• Pijany majtek (trad – O. Obarska)
• Piove [Ciao, ciao bambino] (D. Modugno – O. Obarska)
• Piwniczka (L. Staidl – O. Obarska)
• Powiedziała mama (R. Wrzaskała – O. Obarska)
• Szczęście (Manos Hadjidakis – O. Obarska)
• Tbiliso (R. Łagidze – O. Obarska)
• Tobie dałam serce me (M. Lapargerie – O. Obarska)
• Twoja (G. Malgoni – O. Obarska)
• Uśmiechnij się Mariolito (trad – O. Obarska)
• Uśpiona fontanna (E. Stern – O. Obarska)
• Volare (D. Modugno – O. Obarska)
• Wełtawo, rzeko błękitna (trad – O. Obarska)
• Wierzysz? Nie wierzysz? (A. Ostrowski – O. Obarska)
• Zielono jest w naszej Bydgoszczy (Z. Lachowicz – O. Obarska)

Nagrody i odznaczenia

• 1954 Brązowy Krzyż Zasługi
• 1966 Medal za udział w walce o Berlin
• 1974 Odznaka Grunwaldzka
• 1975 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1979 Zasłużony Działacz Kultury

Przypisy

Bibliografia

• EwaE. Adamus-Szymborska EwaE., Bydgoski leksykon teatralny, ZdzisławZ. Pruss, ZofiaZ. Pietrzak, Bydgoszcz: Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, 2000, s. 319, ISBN 83-85327-59-2, OCLC 749203349 .
• Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, str. 403

Linki zewnętrzne

• Ola Obarska w Bibliotece Polskiej Piosenki
• Ola Obarska w bazie filmpolski.pl
• Ola Obarska na zdjęciach w bibliotece Polona