Olaf Haakonsson
| ||
król Danii jako Olaf II | ||
Okres | od 1376 do 23 sierpnia 1387 | |
Poprzednik | Waldemar IV | |
Następca | Małgorzata I | |
król Norwegii jako Olaf IV | ||
Okres | od 1380 do 23 sierpnia 1387 | |
Poprzednik | Haakon VI | |
Następca | Małgorzata I | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | Folkungowie | |
Data urodzenia | 1370 | |
Data śmierci | 23 sierpnia 1387 | |
Ojciec | Haakon VI Magnusson | |
Matka | Małgorzata I | |
Olaf Haakonsson (ur. 1370, zm. 23 sierpnia 1387) – król Danii w latach 1376–1387 (jako Olaf II – Oluf 2.) i Norwegii w latach 1380–1387 (jako Olaf IV – Olav 4.).
Olaf był synem norweskiego króla Haakona VI i Małgorzaty I – córki Waldemara IV, króla Danii. Po śmierci dziadka w roku 1376 zajął tron Danii, mimo obietnicy złożonej przez Waldemara księciu meklemburskiemu Albrechtowi II, iż tron obejmie wspólny wnuk Albrechta i króla Waldemara, także Albrecht[1].
Na tron Norwegii Olaf wstąpił po śmierci swego ojca Haakona VI w 1380 roku.
Tydzień po śmierci siedemnastoletniego (i bezdzietnego) Olafa w roku 1387 jego matka Małgorzata I ogłosiła się władczynią Danii (wkrótce również Norwegii), adoptowała Eryka Pomorskiego i rozpoczęła działania dyplomatyczne, które w 1397 roku zostały uwieńczone zjednoczeniem trzech skandynawskich królestw (Danii, Norwegii i Szwecji) w Kalmarze (tzw. Unia kalmarska).
Przypisy
- ↑ Ludwig Fromm: Albrecht II., Fürst von Mecklenburg. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 1. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1875, s. 271–273. [dostęp 2014-01-06].
|
|
Media użyte na tej stronie
Oluf II of Denmark depicted on the so-called Kronborg tapestries, 40 tapestries depicting Danish kings commissioned by Frederik 11 for the Grand Hall at Kronborg Castle
Autor: Peeperman, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Lesser Coat of Arms of Kingdom of Iceland.