Olech Śliwiński

Olech Śliwiński
Data i miejsce urodzenia23 sierpnia 1916
Poznań
Data i miejsce śmierci28 sierpnia 2020
Częstochowa
Zawód, zajęciefarmaceuta, działacz społeczny
PartnerJanina Lipniacka
DzieciIwona Śliwińska
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”

Olech Śliwiński (ur. 23 sierpnia 1916 w Poznaniu, zm. 28 sierpnia 2020 w Częstochowie[1]) – polski farmaceuta, żołnierz podziemia i działacz społeczny.

Życiorys

Urodzony 23 sierpnia 1916 roku w Poznaniu, uczęszczał do szkoły we Wrześni, gdzie mieszkał. W okresie szkolnym udzielał się w harcerstwie. Po ukończeniu gimnazjum kontynuował naukę w szkole drogistycznej w Poznaniu, po ukończeniu której zyskał możliwość pracy w farmacji. 1 czerwca 1939 r. zatrudnił się w hurtowni aptecznej w Gdyni[2].

30 sierpnia 1939 r. wrócił do Wrześni, zgłosił na ochotnika do wojska i walczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji miasta wrócił do Wrześni, ale szybko został wysiedlony przez okupanta do Częstochowy. W Częstochowie podjął pracę w hurtowni aptecznej i zaangażował się w działalność podziemia, zaopatrując oddziały AK w leki i środki opatrunkowe. Z czasem zaczął brać udział w akcjach bojowych, m.in. rozbrajania żołnierzy niemieckich. Przez trzy miesiące ukrywał również Żydówkę zbiegłą z transportu do obozu śmierci w Treblince[2].

10 października 1943 r. rozpoczął studia na Wydziale Farmaceutycznym na Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Częstochowie, a po zdaniu egzaminu w grudniu 1945 r.

Olech Śliwiński
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia23 sierpnia 1916
Poznań
Data i miejsce śmierci28 sierpnia 2020
Częstochowa
Przebieg służby
Lata służby1939-1945
Siły zbrojneArmia Krajowa
Główne wojny i bitwyII wojna światowa

otrzymał dyplom prowizora. 3 lutego 1945 r. ożenił się z Janiną Lipniacką, para miała córkę Iwonę (ur. 1946 r.)[2].

Po wojnie pracował Ministerstwie Zdrowia, potem w spółdzielczości mieszkaniowej. Za działalność społeczną został w plebiscycie Życia Częstochowy uznany za „Częstochowianina 1963 roku”. Pracował społecznie do 1991 roku[2].

W roku 2001 mianowany został na stopień podporucznika Wojska Polskiego[2].

W sierpniu 2016 skończył 100 lat[3].

Odznaczenia[2]

Przypisy

Media użyte na tej stronie

POL Medal Zwycięstwa i Wolności BAR.svg
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
POL Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 BAR.svg
Baretka: Medal Za udział w wojnie obronnej 1939