Olechno Sudymuntowicz

Olechno Sudymuntowicz
Herb
Trąby
Rodzina

Sudymuntowicze

Data śmierci

między 13 sierpnia 1490 a 1 marca 1491

Ojciec

Sudymunt Dorgiewicz

Matka

N.N.

Żona

  • Jadwiga Trzecielska
  • Jadwiga Moniwidówna
    • Dzieci

  • Olechna
  • Zofia
  • Jadwiga
  • N.N.
  • Anna

    • Olechno Sudymuntowicz (zm. między 13 sierpnia 1490 a 1 marca 1491) – kanclerz i wojewoda wileński (1477).

    Życiorys

    Pierwsza wzmianka źródłowa na temat Olechna pochodzi z 1446, kiedy otrzymał on rozmaite nadania w okolicach Grodna i Nowogródka[1]. W 1448 Olechno został podczaszym hospodarskim. W latach 1449–1453 pełnił urząd podkomorzego Kazimierza Jagiellończyka, w latach 1458–1459 był namiestnikiem w Grodnie, zaś od 1460 w Połocku[2]. W 1454 w czasie wojny trzynastoletniej, Olechno trafił do niewoli krzyżackiej. W 1477, po śmierci Michała Kieżgajły objął urzędy kanclerza i wojewody wileńskiego. 13 sierpnia 1490, Olechno spisał testament w którym swej córce Zofii posiadłości Chożowo i Zajerze. Zmarł wkrótce po tej dacie[3].

    Życie prywatne

    Olechno Sudymuntowicz był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa Olechna z Jadwigą Trzecielską pochodziła córka Olechna, która wyszła za mąż za Mikołaja Tęczyńskiego[4]. Po śmierci Trzecielskiej, przed 1458 Olechno ożenił się z Jadwigą Moniwidówną, córką wojewody trockiego Jana Moniwidowicza. Z drugiego małżeństwa Olechna pochodziły cztery córki[5]:

    • Zofia – przed 1473 wydana za księcia Aleksandra Holszańskiego[6].,
    • Jadwiga – żona możnego żmudzkiego Jana Konowtowicza, marszałka hospodarskiego Stanisława Montowtowicza oraz kasztelana trockiego Stanisława Kieżgajły.
    • nieznana z imienia – pierwsza żona Stanisława Kieżgajły,
    • Anna (zm. 1508)[6] – zakonnica reguły świętego Franciszka.

    Przypisy

    1. ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 127.
    2. ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 127–128.
    3. ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 129–130.
    4. ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 131.
    5. ↑ Niekiedy przypisuje się również Olechnowi córki Dorotę i Świętochnę, zakonnice wileńskie, jednak ich pochodzenie od Sudymuntowicza nie jest dostatecznie potwierdzone źródłowo, zob. Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 131–136.
    6. ↑ a b Wiesław Wróbel: Krąg rodzinny Zofii z Chożowa Holszańskiej i jej testament z 29 VII 1518 r. (preprint).

    Bibliografia

    • Marceli Antoniewicz, Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011, s. 127–136, ISBN 978-83-7181-641-3, OCLC 751551743.
    Kanclerze wielcy litewscy

    Kanclerz.PNG

    Media użyte na tej stronie

    POL COA Trąby.svg
    Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
    Herb szlachecki Trąby
    Kanclerz.PNG
    Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Mathiasrex (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
    lengyel kancellárok címere