Oleg Basiłaszwili

Oleg Basiłaszwili
Олег Валерианович Басилашвили

Imię i nazwisko	Oleg Walerianowicz Basiłaszwili
Data i miejsce urodzenia	26 września 1934 Moskwa, ZSRR
Zawód	aktor
Współmałżonek	Galina Mszanska
Odznaczenia

Oleg Walerianowicz Basiłaszwili, ros. Олег Валерианович Басилашвили (ur. 26 września 1934 w Moskwie) – rosyjski aktor teatralny i filmowy, pochodzenia gruzińskiego.

Życiorys

Syn Waleriana Basiłaszwilego, rektora moskiewskiej politechniki i nauczycielki Iriny Iljinskiej. Po rozpoczęciu wojny w 1941, Oleg wraz z rodziną przeniósł się do Gruzji, gdzie mieszkał pod opieką dziadka i uczęszczał do szkoły.

Oleg Basiłaszwili jako dziecko

Po zakończeniu wojny powrócił do Moskwy, ukończył szkołę średnią, a w 1956 szkołę aktorską, działającą przy MChaT. Tam poznał swoją pierwszą żonę – Tatjanę Doroninę, z którą występował na deskach petersburskiego teatru Bolszoj. Grał na tej scenie obok najwybitniejszych aktorów rosyjskich tego okresu, zdobywając sławę rolami w sztukach Czechowa i Gorkiego.

W filmie zadebiutował w 1956 rolą narzeczonego w obrazie Niewiesta, w reżyserii Grigorija Nikulina. Sławę jako aktor filmowy zyskał znacznie później, występując w filmach Eldara Riazanowa – Biurowy romans (1977) i Dworzec dla dwojga (1983). Największą liczbę nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych przyniosła mu rola w Jesiennym maratonie, zrealizowanym przez Gieorgija Daneliję w 1979. Od lat 80. występował w filmach Szachnazarowa, w tym w komedii Sny (1993), w którym zagrał kilka ról, w tym producenta filmów pornograficznych i gwiazdę rocka. W 1984 otrzymał tytuł Ludowy Artysta ZSRR.

W latach 90. rozpoczął karierę polityczną – w 1990 zdobył mandat do Dumy w okręgu leningradzkim, stając się zwolennikiem Borysa Jelcyna i Anatolija Sobczaka, potem przystąpił do Sojuszu Sił Prawicowych. Był zwolennikiem przywrócenia St. Petersburgowi jego starej nazwy. W 2000 porzucił karierę polityczną i powrócił do aktorstwa. Kolejny sukces przyniosła mu rola Wolanda w telewizyjnej adaptacji Mistrza i Małgorzaty (reż. Władimir Bortko). 26 lutego 2022 podpisał list rosyjskich artystów, domagających się od władz Federacji Rosyjskiej zaprzestania działań wojennych przeciwko Ukrainie^[1]

W życiu prywatnym był dwukrotnie żonaty. Małżeństwo z Tatjaną Doroniną skończyło się w 1966 rozwodem. Drugą żoną aktora jest dziennikarka Galina Mszanska.

Filmografia (wybór)

• 1976: Niewolnica miłości jako Jużakow
• 1977: Biurowy romans jako Samochwałow
• 1979: Jesienny maraton jako Andriej Buzykin
• 1982: Dworzec dla dwojga jako Płaton Riabinin
• 1984: I oto przyszedł Bumbo jako Płaton Gromow
• 1988: Miasto Zero jako scenarzysta
• 1991: Obiecane niebiosa jako przyjaciel prezydenta
• 1993: Wróżba jako Oleg Goriunow
• 1995: Orzeł i reszka jako profesor
• 2000: Światowa historia trucicielstwa jako Prochorow/Aleksander VI
• 2005: Mistrz i Małgorzata jako Woland
• 2000: Carska rodzina Romanowych jako prof. Fiodorow
• 2010: Mariewo jako Afanasij Iwanowicz

Nagrody i odznaczenia

• 1969: Zasłużony Artysta RFSRR
• 1977: Ludowy Artysta RFSRR
• 1984: Ludowy Artysta ZSRR
• Został odznaczony m.in. 1984: Orderem Za Zasługi dla Ojczyzny III i IV klasy oraz Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oleg Basiłaszwili w bazie IMDb (ang.)
• Oleg Basiłaszwili w bazie Filmweb
• Biografia aktora
• Biografia i filmografia aktora
• Oleg Basiłaszwili – sylwetka na stronie www.viperson.ru (ros.)