Olga Mioduszewska

Olga Teresa Mioduszewska
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1927 Wilno
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 2018 Warszawa
Profesor nauk medycznych
Uczelnia	Ośrodek Onkologiczny w Łodzi Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie
Okres zatrudn.	od 1963

Olga Teresa Mioduszewska, z domu Orłowska (ur. 3 lutego 1927 r. w Wilnie, zm. 14 czerwca 2018 r. w Warszawie^[1]) – polska lekarka, patomorfolożka, profesor i doktor habilitowana nauk medycznych.

Była córką profesora Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, lekarza internisty Zenona Orłowskiego i Olgi Ryżkow. Jej stryjem był Witold Eugeniusz Orłowski profesor medycyny i internista. W latach 1963–1971 była kierowniczką Pracowni Histopatologicznej Ośrodka Onkologicznego w Łodzi. Wieloletnia pracownica warszawskiego Centrum Onkologii, gdzie kierowała Pracownią Technik Specjalnych, a później także Zakładem Patologii. Specjalizowała się w patomorfologii chorób układu chłonnego, będąc w tej dziedzinie największym autorytetem w Polsce. W Pracowni Technik Specjalnych wprowadziła i rozwijała badania naukowe nad chłoniakami, tworząc ośrodek referencyjny w tej dziedzinie.

Olga Mioduszewska była członkiem Europejskiego Klubu Chłoniaków (jedynym patologiem w tym gronie z Europy Środkowej i jednocześnie jedyną kobietą), gdzie pod kierunkiem Karla Lennerta z Uniwersytetu w Kilonii powstała Klasyfikacja Kilońska Chłoniaków Złośliwych, zalążek klasyfikacji współczesnej. Była honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Patologów oraz mentorką i współtwórczynią Polskiej Grupy Badawczej Chłoniaków.

Przypisy

Bibliografia

• Prof. dr hab. n. med. Olga Mioduszewska – słowo pożegnania