Olga Sawicka (tancerka)

Olga Sawicka
Ilustracja
Olga Sawicka (1969)
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1932
Poznań

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 2015
Skolimów-Konstancin

Zawód, zajęcie

tancerka

Miejsce zamieszkania

Poznań[1]

Narodowość

polska

Rodzice

Stanisław Sawicki
Gertruda Walkowiak

Małżeństwo

Jerzy Kulesza (1953),
Hugues Steiner

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Olga Sawicka (ur. 7 lutego 1932 w Poznaniu[2][3], zm. 2 kwietnia 2015 w Skolimowie-Konstancinie[4]) – polska tancerka i choreograf[5], primabalerina Opery im. St. Moniuszki w Poznaniu (1963-1974), kierownik baletu w Teatrze Muzycznym w Poznaniu (1974-1976).

Życiorys

Córka Stanisława[a][1][3] i Gertrudy z d. Walkowiak. Czas II wojny światowej spędziła w Poznaniu. W 1945 – po wyzwoleniu miasta – uczęszczała do szkoły podstawowej w której pobierała lekcje rytmiki. Przeniosła się do Szkoły Baletowej. Tam przez 2 lata uczyła się pod kierunkiem Stanisława Miszczyka i Jerzego Kaplińskiego[2][3].

Absolwentka studia baletowego przy Teatrze Wielkim w Poznaniu[6]. Występowała w Operze Poznańskiej (1947-49), Operze Śląskiej w Bytomiu (1949-53)[b][1][6][3] i Operze Warszawskiej (1953-61)[c][6][7].

Studiowała balet w Paryżu u Lubov Jegorowej, Preobrażeńskiej i Wiktora Gzowskiego[6][8]. Odbyła tournée po Niemczech, Szwajcarii, Francji, Monte Carlo[8]. Występowała także w Teatrze Wielkim w Moskwie[1][8], w Norwegii, Szwecji[1], na Kubie, Genui (1968), Liége (1969), Trieście (1968), Turynie (1968), Strasburgu (1969), we Włoszech (1970, 1972), Oslo (1971), Göteborgu (1971)[8]. Po małżeństwie z Hugues Steinerem[d] zamieszkała we Francji[1]. Powróciła do Polski w 1963[9].

W latach 1963–1974 primabalerina Opery im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu[e]. 24 czerwca 1975 odbył się wieczór pożegnalny artystki, w którym wystąpiła jako gospodyni-konferansjerka. W Operze Poznańskiej wystąpili wtedy: Barbara Bittnerówna, Witold Gruca, Stanisław Szymański, Ewa Głowacka, Miłosz Andrzejczak, Joanna Górska, Jolanta Rybarska, Małgorzata Potyńczuk, Izabela Kwiecień[8]. Od 1 września 1974 do 31 stycznia 1976[10] była kierownikiem baletu w poznańskim Teatrze Muzycznym, rezygnując z tej funkcji, wycofała się z czynnego życia artystycznego.

O jej występach wypowiadano się:

... rozbraja, zniewala, oczarowuje. Bez wzruszenia nie można na nią patrzeć [...] Posiada ona dwie cechy, jej wśród wszystkich polskich tancerek w największym stopniu właściwe: jakaś promieniująca, nieskazitelna czystość i naturalna, jakby wrodzona perfekcja techniczna. Połączmy te dwie cechy, dodajmy do nich niezwykłą wrażliwość, subtelną wyrazistość, muzykalność a zrozumiemy, dlaczego Julia Sawickiej staje się kreacją wznoszącą się na prawdziwe wyżyny sztuki choreograficznej.

Tacjanna Wysocka, „Teatr”[11]

Publiczność Helsinek doznać mogła niezapomnianych przeżyć, kiedy primabalerina Opery Warszawskiej Olga Sawicka i jej partner Witold Borkowski występowali w naszej Operze. Olga Sawicka jest tancerką, która z wyjątkową ekspresją oddaje wzloty uczuć, której technika jest płynna, swobodna, czasem aż sięgająca akrobatyki. Jej sztuka równowagi jest zachwycająca, a wyjątkowo wysokie arabeski radują oko [...] Burza oklasków i fala kwiatów przez rampę na scenę

Polska Julia zawojowała naszą publiczność, Suomen Sosialidemokraatti[12]

Francuski aktor Gérard Philipe zapytany w Warszawie, co zrobiło na nim największe wrażenie, odpowiedział: „Dwie rzeczy: Stare Miasto i Olga Sawicka jako Julia”[9][7].

W 2009 ukazała się poświęcona jej książka Stefana Drajewskiego Życie z tańcem (Wydawnictwo Poznańskie) ISBN 978-83-7177-667-0[1].

Jej pogrzeb odbył się w Alei Zasłużonych na cmentarzu Junikowie w Poznaniu (AZ-2-P-20D)17 kwietnia 2015[13][14].

Grób Olgi Sawickiej na Cmentarzu Junikowskim

Ważniejsze partie

„Ognisty ptak” Igora Strawinskiego. Premiera 8 grudnia 1967. Kierownictwo muzyczne – Robert Satanowski, choreografia – Conrad Drzewiecki, scenografia – Barbara Jankowska. Olga Sawicka w partii tytułowej
  • tytułowa – Giselle, A. Adama[15]
  • tytułowa – Ognisty ptak, I.F. Strawiński
  • Odetta-Odylia – Jezioro łabędzie, P. Czajkowski
  • Julia – Romeo i Julia, S.S. Prokofiew
  • Amelia – Mazepa, T. Szeligowski

Film

  • 1950 – Warszawska premiera – film fabularny, nie występuje w czołówce[5],
  • 1954 – Uczta Baltazara – film fabularny, jako Halina Stępczyńska[5],
  • 1957 – Julietta ze snów – spektakl telewizyjny, jako Julietta[5],
  • 1959 – Olga Sawicka i Bogdan Bulder. Koncert TV – film dokumentalny[5].

Odznaczenia i nagrody

Odznaczenia

Nagrody

  • Nagroda Kulturalna Miasta Poznania za rok 1967[8]
  • Statuetka Terpsychory – nagroda wręczona podczas Poznańskiej Wiosny Baletowej w Poznaniu (2006)

Uwagi

  1. ↑ Z zawodu stolarz.
  2. ↑ Przeniosła się do tej opery wraz z grupą poznańskich tancerek kierowaną przez Jerzego Kaplińskiego.
  3. ↑ Przeniosła się tam po zawarciu małżeństwa z Jerzym Kuleszą.
  4. ↑ Według „Rzeczpospolitej” był to bogaty przemysłowiec francuski.
  5. ↑ Dyrektorem baletu był Conrad Drzewiecki.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Jacek Marczyński: Wspomnienia dawnej gwiazdy "Rzeczpospolita" z 14 stycznia 2010; on-line: [1].
  2. ↑ a b Laureaci nagród "Kronika Miasta Poznania" 1/1969 s. 111.
  3. ↑ a b c d Laureaci nagród "Kronika Miasta Poznania" 1/1977 s. 102.
  4. ↑ Stefan Drajewski, Olga Sawicka nie żyje (1932 -2015), gloswielkopolski.pl, 2 kwietnia 2015 [dostęp 2015-04-04] (pol.).
  5. ↑ a b c d e f Polska kinematografia, filmy i ich twórcy: Olga Sawicka w: filmpolski.pl.
  6. ↑ a b c d Ludzie tańca w: taniecpolska.pl.
  7. ↑ a b Laureaci nagród "Kronika Miasta Poznania" 1/1977 s. 103.
  8. ↑ a b c d e f g h Laureaci nagród "Kronika Miasta Poznania" 1/1977 s. 104.
  9. ↑ a b Laureaci nagród "Kronika Miasta Poznania" 1/1969 s. 112.
  10. ↑ Tadeusz Świtała: Teatr Muzyczny w latach 1956–1981 "Kronika Miasta Poznania" 4/1981 s. 68.
  11. ↑ Cytat z przełomu 1954/1955 za "Kroniką Miasta Poznania" nr 1/1969 s. 112 oraz nr 1/1977 s. 103.
  12. ↑ Laureaci nagród "Kronika Miasta Poznania" 1/1969 s. 113.
  13. ↑ Olga Sawicka: Nekrologi: Polska Głos Wielkopolski. Wspomnij Bliskich. [dostęp 2015-04-15]. (pol.).
  14. ↑ Wyszukiwarka grobów w Poznaniu.
  15. ↑ a b c Laureaci nagród "Kronika Miasta Poznania" 1/1969 s. 114.
  16. ↑ Obchody Międzynarodowego Dnia Tańca. mkidn.gov.pl, 27 kwietnia 2009. [dostęp 2012-12-29].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Złoty Krzyż Zasługi 2r BAR.svg
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
OSawicka (tancerka) - 01.jpg
Olga Sawicka w partii tytułowej. "Ognisty ptak Igora Strawińskiego". Premiera 8 XII 1967. Kierownictwo muzyczne - Robert Satanowski, choreografia - Conrad Drzewiecki, scenografia - Barbara Jankowska
Grób Olgi Sawickiej.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Olgi Sawickiej na Cmentarzu Junikowskim
OSawicka (tancerka).jpg
Olga Sawicka (tancerka)