Olgierd Straszyński

Olgierd Straszyński
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1903
Mariupol

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1971
Warszawa

Zawód, zajęcie

dyrygent

Olgierd Straszyński ps. Olgierd (ur. 29 listopada 1903 w Mariupolu, zm. 12 stycznia 1971 w Warszawie) – polski dyrygent[1].

Życiorys

Edukację muzyczną rozpoczął w klasie skrzypiec w Szkole Marii i Konstantego Sławicz-Regamey’ów w Kijowie. W 1921 roku przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie w 1923 roku zdał maturę w Państwowym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. W 1930 roku ukończył studia dyrygenckie w klasie Grzegorza Fitelberga i w tym samym roku odbył się (w Filharmonii Warszawskiej) jego debiut dyrygencki. Dwa lata później uzyskał Dyplom Konserwatorium Warszawskiego jako teoretyk, studiując pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego i ks. dr. Hieronima Feichta. Ponadto pobierał prywatne lekcje u Emila Młynarskiego. W 1932 roku rozpoczął pracę w Polskim Radiu jako kierownik Muzyki Mechanicznej, reżyser i dyrygent Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia pod kierownictwem Grzegorza Fitelberga. W tym samym roku po raz pierwszy poprowadził orkiestrę przed mikrofonami PR w Studiu przy ul. Zielnej 25[1].

Występował także gościnnie z innymi zespołami symfonicznymi w większości polskich miast (m.in. Kraków, Poznań, Bydgoszcz, Łódź[2], Katowice, Wilno) oraz nagrywał płyty gramofonowe, często z muzyką polską, m.in. dla wytwórni Columbia, Orpheon, Homocord, Parlophon, Odeon, Syrena-Elektro[1].

W latach 1939–1945 był dyrygentem Tajnej Orkiestry Polskiego Radia, konspiracyjnej komórki kierowanej przez Edmunda Rudnickiego, związany z radiostacją Błyskawica. W czasie okupacji niemieckiej orkiestra pod jego dyrekcją występowała m.in. w „Adrii”[3]. Był referentem muzyki mechanicznej Sekcji Polskiego Radia Delegatury Rządu na Kraj[4].

W latach 1945–1946 był pierwszym po wojnie dyrektorem artystycznym Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 284c-3-23)[5].

Życie prywatne

Jego żoną była Wanda z domu Ryś (siostra Zbigniewa i Zofii)[6]. Mieli czworo dzieci, z czego jedno zmarło niedługo po urodzeniu; ich synem jest Andrzej Straszyński[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c Olgierd Straszyński. maestro.net.pl. [dostęp 2015-07-15].
  2. ↑ W Łodzi w dn. 18 IV 1938 r. z Orkiestrą Symfoniczną Zw. Zaw. Muzyków Chrześcijan, w sali Polskiej YMCA; "Łódź w Ilustracji", 22 V 1938, nr 21, s. 7 (zdjęcie portretowe), "ŁwI", 24 IV 1938, nr 17, s. 3 (na zdjęciu zbiorowym z Orkiestrą).
  3. ↑ Wacław Wiernicki: Wspomnienia o warszawskich knajpach. Prószyński i S-ka, 1994, s. 81. ISBN 83-902520-0-7.
  4. ↑ Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 230.
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZOSIEŃKA STRASZYŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-04-28].
  6. ↑ Leszek Migrała: Wprowadzenie. W: Zbigniew Ryś: Wspomnienia kuriera. Nowy Sącz: Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Nowym Sączu, 2013, s. 8. ISBN 978-83-933269-3-8.
  7. ↑ Nieba i ziemi nie widać. Warszawiacy o wrześniu 1939. Muzeum Warszawy, 2019, s. 93. ISBN 978-83-65777-72-0.
Dyrektorzy-dyrygenci Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej