Olgierd Szlekys

Grób Olgierda Szlekysa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Olgierd Jan Szlekys (ur. 15 maja 1908 w Kaliszu, zm. 28 sierpnia 1980 w Warszawie) – polski architekt wnętrz, dekorator i malarz, karykaturzysta.

W latach 1924-1927 uczęszczał do Technikum Artystyczno-Przemysłowe w Leningradzie, uczył się w klasie na wydziale meblarstwa. W 1928 rozpoczął studia pod kierunkiem prof. Karola Maszkowskiego na Wydziale Architektury Wnętrz w PSSZiPA w Poznaniu. W 1931 wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie), studiował na Wydziale Architektury Wnętrz. Studia ukończył w 1937, dyplom obronił dwa lata później. W międzyczasie zajmował się projektowaniem mebli oraz stylizacją wnętrz (od 1935 należał do Spółdzielni Artystów ŁAD). Po 1945 był jednym z twórców nowego stylu w projektowaniu mebli i dekoracji wnętrz. Razem z Władysławem Wincze stworzył linię tak zwanego „stylu ładowskiego”, który do dziś jest uznawany za klasykę wzornictwa meblowego. Wiele projektów stworzyli wspólnie m.in. meble dla dzieci. Poza meblami Olgierd Szlekys zajmował się również planowaniem i aranżacją wnętrz. Projektował dekoracje ścienne oraz tworzył grafiki i szablony rysunkowe. Był autorem często stosowanego w latach 60. sposobu dekorowania wnętrz. Należał do Związku Polskich Artystów Plastyków. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B32-5-28)^[1].

Jego żoną była Helena Bukowska-Szlekys.

Przypisy

Bibliografia

• Irena Huml, Olgierd Szlekys i sztuka wnętrza, Instytut Sztuki PAN Warszawa 1993
• Historia Polskiego Radia, 15 maja