Olgierd Szpakowski

Olgierd Szpakowski
Pełne imię i nazwiskoOlgierd Stanisław Szpakowski
Data i miejsce urodzenia15 maja 1912
Ostrołęka
Data i miejsce śmierci1940
Charków
Przynależność politycznaRuch Narodowo-Radykalny

Olgierd Stanisław Szpakowski (ur. 15 maja 1912 w Ostrołęce, zm. 1940 w Charkowie) – działacz i publicysta Obozu Wielkiej Polski i Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga”, oficer Wojska Polskiego podczas kampanii wrześniowej. Ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem gen. Edwarda Szpakowskiego i Sylwii z domu Szpyrka-Szpyrkowicz. W 1930 zdał maturę w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie[1]. Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W marcu 1933 objął po Witoldzie Wincentym Staniszkisie kierownictwo Oddziału Akademickiego Obozu Wielkiej Polski (jako ostatni szef w dziejach tej organizacji)[2][3][4]. Kierował także działającą w ramach Obozu Wielkiej Polski warszawską Drużyną Chrobrego.

Był jednym z 4 autorów deklaracji ideowej RNR Falangi, ogłoszonej w 1934 (chociaż jej nie podpisał), a następnie należał do ścisłego kierownictwa tej organizacji[5][6][7][8]. Publikował na łamach m.in. „Ruchu Młodych”, „Sztafety”, „Akademika Polskiego”, „Wielkiej Polski”. W 1936 roku wydał broszurę pt. Polska przeciw marksizmowi[5]. Organizował z ramienia RNR jednostkę ochotniczą, która miała wsperać zajęcie Zaolzia[9]. Od 1939 był współpracownikiem pisma Wielka Polska, redagowanego przez Wojciecha Wasiutyńskiego i Stanisława Cimoszyńskiego[10].

Walczył w wojnie obronnej w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie” generała Franciszka Kleeberga na stanowisku dowódcy kompanii. Przedstawiony do Virtuti Militari[11]. Uwięziony przez Sowietów w Starobielsku, został zamordowany w Charkowie. [5][12]. Jego grób symboliczny znajduje się na warszawskich Powązkach (H-2-12/13)[13]. Pamięci Olgierda Szpakowskiego dedykowany jest wiersz „Rejestr Katynia”, autorstwa Jana Olechowskiego.

Jego córką jest Małgorzata Szpakowska.

Przypisy

  1. ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950
  2. ↑ Ryszard Kaczmarek, Historia Polski 1914-1989, Warszawa: PWN, 2010, s. 222, ISBN 978-83-01-16326-6, OCLC 751203542.
  3. ↑ Antoni Dudek, Grzegorz Pytel Bronisław Piasecki. Próba biografii politycznej. Londyn: Aneks, 1990, s. 19
  4. ↑ Wojciech Turek Arka przymierza. Wojciech Wasiutyński 1990-1994. Biografia polityczna. Kraków: Arcana, 2008, s. 105
  5. ↑ a b c Arkadiusz Meller, Patryk Tomaszewski: Życie i śmierć dla narodu! Antologia myśli narodowo-radykalnej z lat trzydziestych XX wieku. Warszawa: Prohibitia, 2011, s. 37-38, 48, 55, 121. ISBN 978-83-61344-20-9.
  6. ↑ Wojciech Wasiutyński: Prawą stroną labiryntu: fragmenty wspomnień. Gdańsk: 1996, s. 94. ISBN 978-83-86-02935-8.
  7. ↑ Antoni Dudek, Grzegorz Pytel Bronisław Piasecki. Próba biografii politycznej. Londyn: Aneks, 1990, s. 57, 71, 93
  8. ↑ Wojciech Turek Arka przymierza. Wojciech Wasiutyński 1990-1994. Biografia polityczna. Kraków: Arcana, 2008, s. 124
  9. ↑ Wojciech Turek Arka przymierza. Wojciech Wasiutyński 1990-1994. Biografia polityczna. Kraków: Arcana, 2008, s. 185
  10. ↑ Wojciech Turek Arka przymierza. Wojciech Wasiutyński 1990-1994. Biografia polityczna. Kraków: Arcana, 2008, s. 188
  11. ↑ Piotr Nastałek. „Falangiści” podczas II wojny światowej. „Glaukopis”. nr 13-14, s. 334-335, 2009. ISSN 1730-3419. 
  12. ↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, s. 538. ISBN 83-916663-5-2
  13. ↑ Cmentarz Stare Powązki: SZPAKOWSCY I REUTTOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-03].

Bibliografia

  • Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 509, 561. ISBN 83-06-01691-2.