Olibanum

Grudki kadzidła

Olibanum (arab.: اللُّبَّان, al-lubbān) – żywica pozyskiwana z drzew rodzaju kadzidla (Boswellia) rosnących na półpustyniach i obrzeżach pustyń północno-wschodniej Afryki oraz na Półwyspie Indyjskim^[1]. Świeżo wypływająca z drzew żywica ma postać soku, który wkrótce zestala się na pachnącą, ziarenkowatą, żółtawobrązową masę^[2]. Zawiera 60-70% żywicy, 27-35% gumożywicy oraz 3-8% olejków eterycznych. Żywicę zbiera się od grudnia do maja w ten sposób, że ściąga się z pni drzew zewnętrzną pergaminową korę i nacina jej spodnią warstwę. Żywica wypływa w postaci białych kropel o konsystencji mleka i na powietrzu szybko zastyga. Może być przez kilka miesięcy przechowywana w suchych jaskiniach. Do wytwarzania olibanu wykorzystywano głównie 3 gatunki: Boswellia carteri, Boswellia papyrifera i Boswellia serrata^[1].

Zastosowanie

• Odświeżający, cytrusowy aromat olibanum sprawia, że od tysiącleci jest używane w rytuałach oczyszczających i w medytacji. Jest jednym z głównych składników do wytwarzania kadzidła^[1]. Używane jest także jako dodatek do zapachowych świec^[2].
• Olibanum ma własności lecznicze. W tradycyjnej medycynie indyjskiej jest używane w leczeniu stanów zapalnych stawów i kości, stanów zapalnych i bólowych kręgosłupa, nieżytów układu oddechowego. Ma także własności wykrztuśne, antyseptyczne, przeciwlękowe i przeciwnerwicowe^[3].
• Badania naukowe na zwierzętach potwierdzają, że olibanum rzeczywiście działa przeciwbólowo, immunomodulująco, uspokajająco, przeciwbakteryjnie i wykrztuśnie, antyproliferacyjnie wobec nowotworów, zmniejsza stany zapalne w przebiegu reumatyzmu i wpływa korzystnie na wątrobę^[3].

Przypisy