Oliver Reed

Oliver Reed
Ilustracja
Olvier Reed (1968)
Imię i nazwisko

Robert Oliver Reed

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1938
Londyn

Data i miejsce śmierci

2 maja 1999
Valletta

Zawód

aktor

Współmałżonek

Kate Byrne
(1959–1969; rozwód)
Josephine Burge
(1985–1999; jego śmierć)

Lata aktywności

1958–1999

Strona internetowa

Robert Oliver Reed (ur. 13 lutego 1938 w Wimbledonie, zm. 2 maja 1999 w Valetcie) – angielski aktor filmowy i telewizyjny.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w południowo-zachodniej części Londynu, w Wimbledonie jako syn dziennikarza sportowego Petera Reeda i Marcii (z domu Napier-Andrews)[1][2]. Jego brat Oliver Simon Reed, został – podobnie jak ojciec – dziennikarzem sportowym, pracując dla British Eurosport[3]. Był bratankiem reżysera filmowego sir Carola Reeda[4][5] i wnukiem May Pinney Reed, rzekomej kochanki angielskiego aktora i menadżera teatralnego sir Herberta Beerbohma Tree (1852–1917)[6]. Twierdził, że był potomkiem Piotra I Wielkiego[7][8]. Uczęszczał do Ewell Castle School w Ewell w hrabstwie Surrey. W 1956 służył w brytyjskiej Royal Army Medical Corps (RAMC)[9].

Kariera

W wieku 17 lat podjął pracę jako wykidajło w klubie nocnym Soho i trafił do komedii romantycznej Kena Annakina Stosunek jakości do ceny (Value for Money, 1955) z Dianą Dors, Joan Hickson, Leslie Phillipsem i Donaldem Pleasence. Potem znalazł się w filmie dokumentalnym Hello London (1958) z Sonją Henie, komedii wojennej The Square Peg (1958) z Richardem Marnerem, komedii Kapitańska tabela (The Captain's Table, 1959) z Peggy Cummins i Nadią Gray, komediodramacie W górę i na dół (Upstairs and Downstairs, 1959) z Anne Heywood, Mylène Demongeot, Joan Sims i Claudią Cardinale, komedii Życie to cyrk (Life Is a Circus, 1960) oraz dramacie Beat Girl (1960) z Adamem Faith i Christopherem Lee. W dramacie Zmowa milczenia (The Angry Silence, 1960) z Richardem Attenborough wystąpił w roli Micka, w dramacie kryminalnym Liga dżentelmenów (The League of Gentlemen, 1960) z Jackiem Hawkinsem pojawił się jako baletmistrz, a także w serialach: Święty (The Saint, 1963-64) i R3 (1965) jako dr Richard Franklin.

Od roku 1960 związał się z wytwórnią Hammer Film Productions i często był obsadzany w epizodach filmów grozy. Można go było potem zobaczyć w filmach: Robin Hood z Sherwoodzkiego Lasu (Sword of Sherwood Forest, 1960) Terence’a Fishera, Fabryka nieśmiertelnych (The Damned, 1962) jako King, Piraci z rzeki krwi (The Pirates of Blood River, 1962) jako pirat Brocaire oraz Paranoja (Paranoiac, 1963) w roli psychotycznego bogacza Simona Ashby.

Był obsadzany w filmach Michaela Winnera: System (The System, 1964) z Jane Merrow, Żartownisie (The Jokers, 1967) z Michaelem Crawfordem, I'll Never Forget What's isname (1967) z Orsonem Wellesem, Oliver! (1968) w reż. swojego wuja, Hannibal Brooks (1969) jako Stephen 'Hannibal' Brooks, Wielki sen (The Big Sleep, 1978) z Robertem Mitchumem i Joan Collins oraz Sprawy ostateczne (Parting Shots, 1998) z udziałem piosenkarza Chrisa Rei.

Współpracę z Kenem Russellem rozpoczął na planie melodramatu Zakochane kobiety (Women in Love, 1969) z Glendą Jackson i Alanem Batesem w pamiętnej scenie zapasów, a potem były Diabły (The Devils, 1971) w roli księdza Grandiera, Mahler (1974) jako konduktor pociągu z Robertem Powellem, Lisztomania (1975), Tommy (1975) oraz telewizyjny dramat biograficzny HBO Więźniowie honoru (Prisoner of Honor, 1991) jako generał de Boisdeffre.

W latach 70. znalazł się w obsadzie m.in.: thrillera science fiction Z.P.G. (1972) z Geraldine Chaplin, dramatu Michaela Apteda The Triple Echo (1972) wg powieści H. E. Batesa jako sierżant oraz włoskiego dramatu Rewolwer (Revolver, 1973) Sergio Sollimy, dramacie Richarda Lestera Fałszywy król (Royal Flash, 1975) w roli Otto von Bismarcka, familijnym filmie przygodowym Książę i żebrak (Crossed Swords, 1977) wg powieści Marka Twaina w reż. Richarda Fleischera oraz Potomstwo (The Brood, 1979) Davida Cronenberga.

Trzykrotnie wcielił się w postać Atosa w kostiumowych filmach o muszkieterach wg powieści Aleksandra Dumasa wyreżyserowanych przez Richarda Lestera: Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1973), Czterej muszkieterowie (The Four Musketeers, 1974) i Powrót muszkieterów (The Return of the Musketeers, 1989).

Kreacja doktora Henry’ego Heckyla i Pana Hype w komedii Dr Heckyl and Mr. Hype (1980) z Hertą Ware przyniosła jemu nagrodę dla najlepszego aktora na Fantafestival w Rzymie. W latach 80. zagrał w filmach: Lew pustyni (Lion of the Desert, 1981) u boku Anthony’ego Quinna i Irene Papas, Jad (Venom, 1983) z Klausem Kinskim, Spazmy (Spasms, 1983) z Peterem Fondą, W swoim rodzaju (Two of a Kind, 1983) u boku Johna Travolty i Olivii Newton-John, Dragonard (1987) z Earthą Kitt oraz Castaway (1986) Nicolasa Roega, gdzie jako londyński dziennikarz Time Out Gerald Kingsland, poszukiwał kobiety, która spędziłaby z nim rok na bezludnej wyspie.

Po udziale w ekranizacji opowiadania Edgara Allana Poe Zagłada domu Usherów (The House of Usher, 1988), zagrał Vulcana w adaptacji powieści Rudolfa Ericha Raspe i Gottfrieda Augusta Bürgera Przygody barona Munchausena (The Adventures of Baron Munchausen, 1989) Terry’ego Gilliama, telewizyjnej adaptacji powieści Roberta Louisa Stevensona Wyspa skarbów (Treasure Island, 1990) z Charltonem Hestonem i Christianem Balem jako kapitan Billy Bones, komedii Umrzeć ze śmiechu (Funny Bones, 1995) z Oliverem Plattem oraz telewizyjnym dramacie biblijnym Jeremiasz (Geremia, 1998) Herry'ego Winera w roli generała Safana. Jego ostatnią rolą był handlarz niewolnikami Proximo w kostiumowym dramacie historycznym Ridleya Scotta Gladiator (2000).

Życie prywatne

2 stycznia 1960 ożenił się z Kate Byrne, z którą miał syna Marka. 16 kwietnia 1969 doszło do rozwodu. Ze związku z tancerką Jacquie Daryl miał córkę Sarah. 7 września 1985 poślubił Josephine Burge. Małżeństwo przetrwało aż do jego śmierci.

Zmarł 2 maja 1999 w Valletcie w lokalu The Pub na Malcie na atak serca w wieku 61 lat, podczas kręcenia filmu Gladiator[10]. Z tego powodu do nakręcenia kilku scen z jego udziałem trzeba było użyć komputerowych efektów specjalnych. Do sceny jego śmierci (Shadows and Dust) wykorzystano ponownie ujęcie, kiedy Maximus (Russell Crowe) wychodzi walczyć z Tygrysem Galii (Sven-Ole Thorsen). W pierwotnym scenariuszu filmu postać Proximo, grana przez Reeda, miała przeżyć.

Wybrana filmografia

Przypisy

  1. ↑ Reed, Oliver (1979), Reed All About Me: The Autobiography of Oliver Reed, W. H. Allen. str. 7
  2. ↑ Oliver Reed Biography - Childhood, Life Achievements & Timeline. Thefamouspeople.com. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  3. ↑ Oliver Reed's widow upset by Oscar snub. Telegraph.co.uk. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  4. ↑ Carol Reed, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-09-16] (ang.).
  5. ↑ Reed, Carol (1906-1976) Biography. BFI Screenonline. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  6. ↑ Portrait of the actor Herbert Beerbohm Tree. Cyranos.ch. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  7. ↑ Oliver Reed: Wild Thing at St James Theatre Studio. Wir Kinder From London. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  8. ↑ Biography of Oliver Reed. Biography of Oliver Reed. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  9. ↑ Ex-army corporal who served with Oliver Reed wants to track down old comrades. South Wales Argus. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  10. ↑ Anthony Ramirez: Oliver Reed, Diverse Actor For Film and TV, Dies at 61. The New York Times. [dostęp 2014-01-02]. (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Oliver Reed 1968.jpg
Autor: Jack de Nijs for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Filmacteur Oliver Reed met echtgenote op Schiphol