Olivier Giroud

Olivier Giroud

Olivier Giroud (2018)
Pełne imię i nazwisko	Olivier Jonathan Giroud
Data i miejsce urodzenia	30 września 1986 Chambéry
Wzrost	192 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	AC Milan
Numer w klubie	9
Kariera juniorska
Lata Klub 1994–1999 Olympique Froges 1999–2005 Grenoble
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2005–2008 Grenoble 23 (2) 2007–2008 → FC Istres (wyp.) 33 (14) 2008–2010 Tours FC 61 (30) 2010–2012 Montpellier HSC 73 (33) 2012–2018 Arsenal 180 (73) 2018–2021 Chelsea 75 (17) 2021– AC Milan 42 (16) W sumie: 487 (185)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2011–  Francja 120 (53)
↑ Aktualne na: 13 listopada 2022. ↑ Aktualne na: 18 grudnia 2022.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata I miejsce Rosja 2018 II miejsce Katar 2022 Mistrzostwa Europy II miejsce Francja 2016 piłka nożna
Odznaczenia

Olivier Jonathan Giroud (ur. 30 września 1986 w Chambéry) – francuski piłkarz, występujący na pozycji napastnika we włoskim klubie AC Milan oraz w reprezentacji Francji.

Złoty medalista Mistrzostw Świata 2018, srebrny medalista Mistrzostw Świata 2022 i Mistrzostw Europy 2016, uczestnik Mistrzostw Europy 2012, 2020 i Mistrzostw Świata 2014.

Kariera klubowa

Początki

Olivier Giroud podstaw futbolu uczył się w klubie z rodzinnej wioski w Alpach francuskich – Olympique Froges. W wieku 13 lat znalazł się w drużynie juniorów pobliskiego Grenoble Foot 38, a w wieku 19 lat podpisał pierwszy zawodowy kontrakt z tym klubem. Po kilku sezonach w rezerwach Grenoble, w których pokazywał się z dobrej strony, otrzymał parę szans w seniorskiej kadrze występującej w Ligue 2. Jako, że nie przebił się do końca w Grenoble, postanowił odejść na wypożyczenie do FC Istres grającego w Championnat National, czyli 3. klasie rozgrywkowej, a więc stopień niżej.

Tours FC

Po sezonie 2007/08, w którym zdobył 14 bramek dla Istres, został zauważony przez Tours FC z Ligue 2. W pierwszym sezonie w mieście nad Loarą zmagał się z kontuzją stawu skokowego, mimo to wystąpił w 23 meczach i zdobył 9 goli. W sezonie 2009/10 natomiast jego talent eksplodował, gdyż sezon zakończył z 21 golami i tytułem króla strzelców, dodatkowo zostając najlepszym graczem Ligue 2. W Tours FC występował razem Laurent Koscielnym, z którym spotkał się ponownie w jednym zespole przechodząc do Arsenalu^[1].

Montpellier HSC

W przerwie zimowej sezonu 2009/10 interesował się nim Celtic Glasgow, jednak prezes Montpellier HSC, Louis Nicollin, przekonał go do związania się z tym klubem^[2]. 21 stycznia 2010 Giroud podpisał kontrakt z Montpellier HSC, które zapłaciło Tours 2 mln euro za napastnika^[3]. Giroud wyjawił, że wybrał Montpellier HSC, gdyż tam miał większe szansę na grę niż w szkockim Celticu, a także szansę na awans do Ligue 1^[4]. W sezonie 2011/12 został królem strzelców Ligue 1, dwukrotnie zdobywał 3 bramki w jednym meczu, a mianowicie w 10. kolejce przeciw Dijon FCO oraz w 15. kolejce przeciw FC Sochaux^[5]. 11 marca 2012 po meczu z SM Caen, w którym strzelił siedemnastą bramkę w sezonie 2011/12, pobił rekord swojego klubu pod względem liczby goli zdobytych w jednym sezonie, a także ostatecznie został królem strzelców Ligue 1 (ex aequo razem z Brazylijczykiem Nenê z PSG). Trafił również oczywiście do drużyny sezonu.

Arsenal

26 czerwca 2012 został oficjalnie piłkarzem angielskiego Arsenalu, do którego przeszedł za ok. 15 mln euro^[6]. Pierwszego gola dla nowej drużyny zdobył w swoim siódmym meczu w barwach Arsenalu, otwierając wynik przeciw Coventry City w Pucharze Ligi^[7]. Pierwszego gola w lidze angielskiej strzelił w wygranych derbach Londynu przeciw West Ham United^[8]. W swoim pierwszym sezonie zajął z "Kanonierami" 4. miejsce strzelając w samej lidze 11 bramek, a we wszystkich rozgrywkach łącznie 17. W następnym sezonie już w pierwszym meczu strzelił bramkę przeciwko Aston Villi. Łącznie Giroud zdobył we wszystkich rozgrywkach 22 bramek, w tym 16 w lidze. W finale Pucharu Anglii rozegranym 17 maja 2014, Arsenal wygrał po dogrywce 3:2 z Hull City, a Giroud zaliczył asystę przy decydującym golu Aarona Ramseya. Sezon zwieńczył obecnością w drużynie sezonu Premier League 2013/14. Następny sezon rozpoczął od zdobycia Tarczy Wspólnoty wygrywając 3:0 z Manchesterem City, strzelając jedną z bramek. Sezon 2014/15 był ciężki dla Girouda, gdyż już we wrześniu doznał poważnej kontuzji, a mianowicie złamania nogi^[9]. Skończył z Arsenalem sezon na 4. miejscu wygrywając na końcu jeszcze Puchar Anglii pokonując 4:0 Aston Ville. Następny sezon rozpoczął równie udanie jak poprzedni, gdyż w meczu o Tarczę Wspólnoty "Kanonierzy" pokonali Chelsea i triumfowali w tych rozgrywkach drugi rok z rzędu. Giroud dla Arsenalu w lidze rozegrał wszystkie mecze i zdobył w nich 16 bramek. W sezonie 2016/17 Giroud stracił pewne miejsce w wyjściowej jedenastce, a także znów miał problemy z kontuzjami. Nie przeszkodziło mu to jednak zwyciężyć z "Kanonierami" po raz trzeci Pucharu Anglii, a także zdobyć nagrodę FIFA im. Ferenca Puskasa za najładniejszego gola sezonu w europejskim futbolu. Nagrodę tę zdobył za sprawą gola popularnym "skorpionem" przeciwko Crystal Palace pierwszego dnia roku 2017^[10].

Chelsea

W sezonie 2017/18 w Arsenalu spędził jedynie rundę jesienną, gdyż 31 stycznia 2018 został oficjalnie piłkarzem Chelsea^[11]. Podobnie jak w Arsenalu jednak Olivier Giroud nie miał pewnego miejsca w drużynie "The Blues". Zagrał jednak w finale Pucharu Anglii z Manchesterem United, który jego drużyna wygrała 1:0, a Francuz zdobył swój czwarty Puchar Anglii^[12]. Następny sezon w Premier League był słaby dla Girouda, gdyż w 27 meczach zdobył jedynie 2 bramki. Głównie dlatego, że za strzelanie w lidze odpowiedzialny był Hiszpan, Álvaro Morata. Francuski napastnik grał pierwsze skrzypce jednak w Lidze Europy UEFA, którą wraz z Chelsea wygrał^[13]. "The Blues" również grało w finale Pucharu Ligi Angielskiej, ale przegrało w nim z Manchesterem City po rzutach karnych^[14]. W sezonie 2019/20 na posadzie menadżera Maurizio Sarriego zastąpił Frank Lampard^[15], a Giroud dalej jako rezerwowy napastnik drużyny z Londynu zagrał 25 meczy we wszystkich rozgrywkach zdobywając w sumie 9 goli, w tym 8 w lidze^[16]. Sezon 2020/21 natomiast skończył już pod wodzą Thomasa Tuchela rozgrywając łącznie 31 spotkań i zdobywając 11 bramek we wszystkich rozgrywkach. Chelsea zwyciężyła w rozgrywkach Ligi Mistrzów UEFA zwyciężając z Manchesterem City 1:0 po bramce Kaia Havertza^[17].

AC Milan

17 lipca 2021 za 1 mln euro zasilił włoski AC Milan^[18].

Kariera reprezentacyjna

Giroud podczas występu w barwach reprezentacji Francji, 22 marca 2013.

Dzięki znakomitym występom Giroud w rundzie jesiennej 2011, gdy po 12 kolejkach był z 8 golami liderem strzelców Ligue 1 (razem z Kévinem Gameiro z PSG), selekcjoner Laurent Blanc powołał go w skład reprezentacji Francji na mecze z USA (11 listopada 2011) i Belgią (15 listopada 2011), jako jednego z 6 napastników. Giroud zadebiutował na Stade de France w meczu z USA, w którym grał od 70. minuty zmieniwszy Kévina Gameiro^[19]. Cztery dni później grał też od 71. minuty w meczu z Belgią^[20]. Ze względu na kontuzję Karima Benzemy zagrał od początku w wygranym 2:1 meczu przeciw Niemcom w dniu 29 lutego 2012 i zdobył swoją pierwszą bramkę w reprezentacji^[21]. Powołany do składu reprezentacji Francji na Mistrzostwa Europy 2012 w Polsce i na Ukrainie^[22] zagrał w trzech meczach turnieju.

Pomimo dobrych występów w Arsenalu i kilku udanych meczów dla Francji, jak ten przeciw Hiszpanii, Giroud pozostaje w reprezentacji zmiennikiem Karima Benzemy, mimo iż ten nie zdobył gola w meczu międzypaństwowym od czerwca 2012. Podczas nieudanego dla reprezentacji Francji tournée po Ameryce Południowej w czerwcu 2013 (porażki z Urugwajem i Brazylią), Giroud przyznał, że z trudem przychodzi mu zaakceptowanie statusu zmiennika i wolałby ustawienie, w którym mógłby występować razem z Benzemą^[23]. Po świetnym występie w towarzyskim meczu z Australią w październiku 2013, w którym zdobył 2 gole, umocniła się jego pozycja w reprezentacji, w tym samym meczu jednak Benzema także strzelił gola kończąc trwający 1222 minut okres gry bez gola w reprezentacji. Benzema trafił do siatki rywali ponownie w drugim meczu barażowym do MŚ 2014 przeciw Ukrainie, co pokazało, że nie zamierza ustąpić pola Giroud.

Olivier Giroud został powołany w skład 23-osobowej reprezentacji Francji na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014 w Brazylii^[24]. Na Mundialu w Brazylii Giroud zdobył jedną bramkę w meczu przeciwko Szwajcarii. Zaliczył także 1 asystę w tym samym meczu. Przez większość czasu Giroud przegrywał rywalizację z Karimem Benzemą. Ostatecznie Francja odpadła w ćwierćfinale przegrywając 1:0 z Niemcami. Po mundialu nie brał udziału w jesiennych meczach towarzyskich reprezentacji ze względu na kontuzję stawu skokowego odniesioną 23 sierpnia 2014 w meczu z Evertonem (wrócił na boisko dopiero w listopadzie 2014).

W 2010 Francję ogłoszono gospodarzem Mistrzostw Europy w roku 2016^[25]. Giroud został powołany przez Didiera Deschampsa do kadry, która w meczu otwarcia mierzyła się z reprezentacją Rumunii. Olivier Giroud strzelił pierwszą bramkę na tym turnieju pokonując rumuńskiego bramkarza w drugiej połowie. Ostatecznie mecz zwyciężyła Francja wynikiem 2:1. Reprezentacji Girouda udało się awansować do finału gdzie miała zmierzyć się z reprezentacją Portugalii, po drodze pokonując m.in. Islandię wynikiem 5:2. W finale przegrali po bramce Portugalczyka Edera.

Wraz z kadrą Deschampsa udał się na swoją czwartą imprezę piłkarską, Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji^[26]. Startował w każdym meczu poza pierwszym, grupowym spotkaniu przeciwko reprezentacji Australii. Udało im się wygrać grupę wygrywając z Peru i bezbramkowo remisując z Danią. Po drodze do finału Francja wygrała z Argentyną, Urugwajem i Belgią, gdzie przeciwko drużynie "La Albiceleste" Giroud asystował, a mecz wygrała Francja wynikiem 4:3. W finale Francuzom udało się pokonać z Chorwację 4:2, a Olivier Giroud boisko opuścił dziesięć minut przed ostatnim gwizdkiem.

W 2021 udał się na swoje trzecie Mistrzostwa Europy, odbywające się z rocznym opóźnieniem^[27]. Tam Francja jednak zagrała poniżej oczekiwań odpadając od razu po wyjściu z grupy przeciwko Szwajcarii za sprawą konkursu rzutów karnych. Giroud swój rzut karny wykorzystał, a do siatki z jedenastu metrów nie trafił wówczas Kylian Mbappé^[28].

Statystyki

Klubowe

(aktualne na dzień 13 listopada 2022)

Reprezentacyjne

(aktualne na dzień 18 grudnia 2022)

Sukcesy

Montpellier HSC

• Mistrzostwo Francji: 2011/2012

Arsenal

• Puchar Anglii: 2013/2014, 2014/2015, 2016/2017
• Tarcza Wspólnoty: 2014, 2015, 2017

Chelsea

• Puchar Anglii: 2017/2018
• Liga Mistrzów UEFA: 2020/2021^[29]
• Liga Europy UEFA: 2018/2019

AC Milan

• Mistrzostwo Włoch: 2021/2022

Francja

• Mistrzostwo świata: 2018
• Wicemistrzostwo świata: 2022
• Wicemistrzostwo Europy: 2016

Indywidualne

• Król strzelców Ligue 2: 2009/2010
• Król strzelców Ligue 1: 2011/2012
• Król strzelców Ligi Europy UEFA: 2018/2019

Wyróżnienia

• Drużyna sezonu Ligue 1 według UNFP: 2011/2012
• Drużyna sezonu Premier League według PLF: 2013/2014
• Zawodnik sezonu Ligue 2 według UNFP: 2009/10
• Drużyna sezonu Ligue 2 według UNFP: 2009/10
• Zawodnik miesiąca Ligue 2: wrzesień 2009, listopad 2009
• Nagroda FIFA im. Ferenca Puskasa: 2017

Rekordy

• Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Francji: 53 gole^[a]

Inne

Giroud jest od 2014 ambasadorem monegaskiej organizacji charytatywnej Monaco Collectif Humanitaire, która zajmuje się operacjami dla dzieci z Afryki^[30].

Odznaczenia

• Chevalier Legii Honorowej – nadanie 2018^[31], wręczenie 2019^[32][33]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Olivier Giroud na oficjalnej stronie Arsenalu (ang.)
• Olivier Giroud na oficjalnej stronie Fédération Française de Football (fr.)
• Olivier Giroud w bazie National Football Teams (ang.)
• Olivier Giroud w bazie Soccerbase (ang.)
• Olivier Giroud, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-01-02] .
• Olivier Giroud, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-24] .