Olympique Lillois

Olympique Lillois

Pełna nazwa	Olympique Iris Club lillois
Przydomek	Les Dogues (Mastify)
Barwy	biało-czerwone
Data założenia	1902
Data rozwiązania	1944 (fuzja z SC Fives)
Państwo	Francja
Stadion	Stade Henri Jooris, Lille, Francja
Stroje domowe Stroje wyjazdowe

Ćwierćfinał Pucharu Francji między drużynami Olympique Lillois i AS Cannes

Olympique Lillois – nieistniejący francuski klub piłkarski, grający dawniej w Ligue 1. Został założony w 1902 roku. Klub był pierwszym zawodowym mistrzem Francji w piłce nożnej.

Historia

Klub został założony w 1902 roku^[1]. W latach 1911, 1913 oraz 1914 zespół zdobywał tytuły mistrza północy. W 1914 roku drużyna zdobyła także mistrzostwo Francji. W owym czasie Olympique Lillois było jednym z trzech najlepszych ekip francuskich. Klub dysponował stadionem mogącym przyjmować nie więcej niż 5000 widzów.

W 1921 roku drużyna ponownie została mistrzem północy, jednak na następne tytuły musiała czekać aż do 1929 oraz 1931 roku. W styczniu 1931 roku ówczesny prezes klubu, Henri Jooris, był jednym z największych zwolenników utworzenia zawodowej ligi. Jednak rok później zmienił on zdanie obawiając się gwałtownego odpływu piłkarzy z jego klubu. Korzystając z tej sytuacji, lokalny rywal SC Fives próbował przekonywać piłkarzy klubu z Lille do gry u siebie. W 1932 roku Henri Jooris opuścił fotel prezydencki a jego miejsce zajął Gabriel Caullet. Akceptował on status zawodowy klubu, żeby nie tracić najlepszych zawodników na rzecz SC Fives.

W sezonie 1932/1933 rozegrano pierwsze profesjonalne mistrzostwa Francji w piłce nożnej. Rywalizowano w nich w dwóch grupach, a obaj zwycięzcy grali w wielkim finale. Olympique Lillois pewnie wygrało swoją grupę, wyprzedzając między innymi Olympique Marsylia. W finale drużyna z Lille pokonała AS Cannes 4:3, a zwycięską bramkę zdobył Georges Winckelmans na 5 minut przed końcowym gwizdkiem. Tym samym Olympique Lillois został pierwszym zawodowym mistrzem Francji. Trenerem zespołu był wówczas Belg Robert De Veen^[2].

Następne sezony nie były już tak dobre. W sezonie 1935/1936 drużyna zdobyła jeszcze wicemistrzostwo Francji^[3], w 1939 roku zespół dotarł do finału Pucharu Francji, gdzie jednak przegrał z klubem Racing Paryż^[4].

W 1940 roku z powodu wojny zostaje zawieszona działalność klubu.

W 25 maja 1941 roku klub połączył się z Iris Club Lillois i zmieniono nazwę klubu na OIC Lille. Pod tą nazwą drużyna występowała w sezonach 1941/1942 oraz 1942/1943. Wiosną 1943 roku miały miejsce konsultacje z SC Fives, żeby połączyć oba te kluby. Rząd w Vichy zabraniał drużynom posiadania sekcji zawodowych, więc wszystkie kluby uczestniczyły na poziomie amatorskim. Lepsi piłkarze zespołu grali w barwach federalnej ekipy Lille-Flandria. Ostateczne połączenie obu klubów nastąpiło 23 września 1944 roku, a nowy zespół nazywał się Stade Lillois. Kilka tygodni później uznano, że ówczesna nazwa jest zbyt anonimowa i zmieniono ją na Lille OSC^[1].

Sukcesy

• Mistrzostwo Francji (1): 1933
• Wicemistrzostwo Francji (1): 1936
• Finał Pucharu Francji (1): 1939

Prezesi

• 1902–1905: André Nicodème^[5]
• 1905–1910: André Billy
• 1910–1932: Henri Jooris^[6]
• 1932–1940: Gabriel Caullet
• 1940–1944: Henri Kretzschmar

Trenerzy

• 1931–1932: Nagy^[7]
• 1932–1934: Robert De Veen^[7]
• 1934–1935: Bob Fisher^[7]
• 1935–1937: Ted Maghner^[7]
• 1937–1938: Steirling^[7]
• 1938–1939: Eugène Conrad^[7]
• 1941–1943: Georges Winckelmans^[7]
• 1943–1944: Denglos^[7]

Przypisy