Oman łąkowy

Oman łąkowy
Ilustracja
(c) Christian Fischer, CC BY-SA 3.0
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

oman

Gatunek

oman łąkowy

Nazwa systematyczna
Inula britannica L.
Sp. pl. 2:882. 1753
(c) Christian Fischer, CC BY-SA 3.0
Kwiatostan

Oman łąkowy, oman brytyjski (Inula britannica L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. Tradycyjnie włączany do rodzaju oman Inula, jednak w 2018 zawężono ujęcie tego rodzaju i gatunek trafił do rodzaju Pentanema jako P. britannica[3][4]. Rośnie dziko w Europie i Azji (bez południowej części tego kontynentu)[4]. Jest pospolity na terenie całej Polski.

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona, rozgałęziająca się, gęsto, wełnisto owłosiona. Osiąga wysokość 20–60 cm.
Liście
Lancetowate, na spodniej stronie filcowato owłosione. Dolne o nasadzie stopniowo zwężającej się w ogonek, górne siedzące i sercowatą nasadą obejmujące łodygę.
Kwiaty
Zebrane w duże, żółte koszyczki o średnicy 2–5,5 cm. Koszyczki z półkulistą okrywą o wysokości 7–9 mm zgrupowane są po 1–4. Zielone listki okrywy mają odgięte szczyty. W koszyczku brzeżne kwiaty języczkowe są ok. dwa razy dłuższe od wewnętrznych rurkowatych.
Owoc
Owłosione niełupki.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: łąki, wilgotne rowy, zarośla, brzegi wód. Kwitnie od czerwca do września. Gatunek charakterystyczny dla O/All. Agropyro-Rumicion crispi[5].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. ↑ David Gutiérrez-Larruscain, María Santos-Vicente, Arne A. Anderberg, Enrique Rico, María Montserrat Martínez-Ortega. Phylogeny of the Inula group (Asteraceae: Inuleae): Evidence from nuclear and plastid genomes and a recircumscription of Pentanema. „Taxon”. 67, 1, s. 149-164, 2018. DOI: 10.12705/671.9. 
  4. ↑ a b Pentanema britannica (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-09-07].
  5. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

  • Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
InulaBritannicaFlower.jpg
(c) Christian Fischer, CC BY-SA 3.0
Inflorescence of British Yellowhead, Inula britannica (Asteraceae).
InulaBritannica.jpg
(c) Christian Fischer, CC BY-SA 3.0
Flowering British Yellowhead, Inula britannica, at the banks of the Elbe River.