Oman wierzbolistny

Oman wierzbolistny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

oman

Gatunek

oman wierzbolistny

Nazwa systematyczna
Inula salicina L.
Sp. Pl. 2: 882. 1753[3]

Oman wierzbolistny (Inula salicina L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Tradycyjnie włączany do rodzaju oman Inula, jednak w 2018 zawężono ujęcie tego rodzaju i gatunek trafił do rodzaju Pentanema jako P. salicinum[4][5]. Zasięg gatunku obejmuje rozległe obszary Europy i Azji w strefie umiarkowanej – od Hiszpanii po Japonię[5]. W Polsce gatunek ten występuje głównie w południowej części niżu oraz w niższych położeniach górskich. Rzadszy jest na północy.

Morfologia

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona, pojedyncza bądź słabo rozgałęziona, naga lub na dole słabo owłosiona, kilkukoszyczkowa i gęsto ulistniona.
Liście
Nagie, orzęsione co najwyżej na brzegu i na nerwach spodniej strony, kształtu jajowatolancetowatego, ostre, drobno ząbkowane bądź całobrzegie, siatkowato unerwione. Górne liście siedzące, obejmujące łodygę sercowatą nasadą.
Kwiaty
Zebrane w koszyczki średnicy 2,5–4 cm, zebrane w luźne baldachokształtne kwiatostany lub osadzone pojedynczo na szczycie łodygi. Zewnętrzne listki okrywy koszyczka krótsze od wewnętrznych, lancetowane, na szczycie przygięte, a na brzegu orzęsione. Barwa kwiatów żółta.
Owoc
W postaci niełupki.

Biologia i ekologia

Bylina, kwitnie od czerwca do sierpnia. Zasiedla gleby ubogie, zarówno o odczynie kwaśnym jak i zasadowym. Gatunek charakterystyczny nienawożonych, okresowo wilgotnych łąk ze związku Molinion caeruleae.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-10] (ang.).
  3. ↑ The International Plant Names Index. [dostęp 2014-08-26].
  4. ↑ David Gutiérrez-Larruscain, María Santos-Vicente, Arne A. Anderberg, Enrique Rico, María Montserrat Martínez-Ortega. Phylogeny of the Inula group (Asteraceae: Inuleae): Evidence from nuclear and plastid genomes and a recircumscription of Pentanema. „Taxon”. 67, 1, s. 149-164, 2018. DOI: 10.12705/671.9. 
  5. ↑ a b Pentanema salicinum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-09-07].

Bibliografia

  • Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Multico, 2012, ss. 166-167.

Media użyte na tej stronie