Omega (przedsiębiorstwo)
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia | 1848 |
| Dyrektor | Stephen Urquhart |
| Udziałowcy | Swatch |
| Zatrudnienie | ok. 500 osób |
| Strona internetowa | |
Omega – szwajcarskie przedsiębiorstwo produkujące luksusowe zegarki, należące do Swatch AG, z siedzibą w Biel/Bienne w Szwajcarii. Jest jedną z najlepiej rozpoznawalnych marek zegarków na świecie – jest rozpoznawana przez 70% populacji[1].
Zegarki Omega zostały wybrane przez NASA do programu Apollo i jako pierwsze pojawiły się na Księżycu. Omega była oficjalnym chronometrażystą Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010. Zegarki Omega nosili: James Bond (bohater filmowy), John F. Kennedy[2], książę William, George Clooney, Nicole Kidman i Cindy Crawford[3].
Historia
Powstanie
Przedsiębiorstwo założył w roku 1848 w La Chaux-de-Fonds w Szwajcarii 23-letni Louis Brandt, który w miesiącach zimowych składał zegarki z części dostarczonych przez lokalnych rzemieślników. W okresie letnim Brandt sprzedawał je, podróżując po Europie. Po jego śmierci w 1879 roku, jego dwaj synowie Louis-Paul i César, zmęczeni nieregularnymi dostawami części i ich nierówną jakością porzucili system manufakturowy na rzecz zorganizowanej produkcji.
Zmiana siedziby
W styczniu 1880 spółka przeniosła się na drugie piętro małej fabryki w Bienne, miasteczku oferującym lepsze zaplecze robotnicze, lepsze połączenia transportowe i stałe dostawy energii. W grudniu tego samego roku firma wykupiła cały budynek. Dwa lata później firma przeniosła się do budynku w Gurzelen w dystrykcie Bienne, gdzie ma swoją siedzibę do dziś.
Jej pierwsze modele wielkoseryjne: Labrador i Gurzelen oraz słynny kaliber 1894 przyniosły firmie sukces marketingowy.
Fuzja
Bracia Louis-Paul i César Brandt zmarli w roku 1903, pozostawiając firmę zatrudniającą 800 osób i produkującą rocznie 240 000 egzemplarzy zegarków, w rękach swoich czterech synów, z których najstarszy Paul-Emile Brandt miał 23 lata.
Mimo młodego wieku Brandt znacząco rozbudował firmę, a jego wpływy na rozwój marki odczuwalne były przez następne półwiecze[4]. Problemy ekonomiczne związane z I wojną światową wymusiły wejście w roku 1925 w fuzję z Tissot, a następnie w roku 1930 wejście do grupy SSIH w Genewie.
Grupa od 1955 roku zarządzana przez Brandta i Josepha Reisera kontynuowała wzrost, wchłaniając lub tworząc mniejsze przedsiębiorstwa, jak Lemania, produkująca najsłynniejsze mechanizmy chronografów Omegi.
Przejęcie
Recesja wywołana kryzysem monetarnym w latach 1975–1980 osłabiła Grupę SSIH na tyle, iż w roku 1981 była dofinansowywana przez banki. Firma Seiko zaproponowała Omedze przejęcie, lecz negocjacje nie doszły do skutku. W trudnej sytuacji znajdował się także inny szwajcarski gigant Allgemeine Schweizerische Uhrenindustrie AG, firma wyspecjalizowana w produkcji oraz montażu mechanizmów i Ébauche (częściowo kompletnych mechanizmów), właściciel, za pośrednictwem swojej spółki córki GWC marek Longines, Rado, Certina oraz Mido.
Po wprowadzeniu istotnych cięć budżetowych działy R&D ASUAG i SSIH połączyły produkcję z ETA. Przedsiębiorstwa utworzyły holding ASUAG-SSIH w roku 1983.
Dwa lata później holding przejął prywatny inwestor Nicolas Hayek. Przez następną dekadę grupa pod zmienioną nazwą SMH (Société de Microélectronique et d'Horlogerie) stała się największym producentem zegarków na świecie[5]. W roku 1998 zmieniła nazwę na Swatch, która poza Omegą jest także właścicielem marek Blancpain, Swatch, Breguet.
Kalendarium
- 1848 – powstanie firmy Omega
- 1894 – przyjęcie nazwy Omega
- 1900 – otrzymanie Grand Prix podczas Światowej Wystawy w Paryżu za zegarek kieszonkowy Greek Temple
- 1906 – otrzymanie Grand Prix podczas Światowej Wystawy w Mediolanie dzięki modelowi Art Nouveau Design
- 1929 – Gustave Brandt (ojciec Gustava: Cezar Brandt) zasiadał w jury Grand Prix podczas Światowej Wystawy w Barcelonie
- 1936 – w konkursie na precyzję organizowanym przez obserwatorium Kew-Teddington w Londynie Omega uzyskała 97,8 punktu na 100 (rekord)
- 1939 – podczas Światowej Wystawy w Nowym Jorku Omega reprezentowała cały szwajcarski przemysł zegarmistrzowski
Modele
Seamaster
Omega Seamaster to chronograf o automatycznym lub kwarcowym naciągu, produkowany od 1947 roku. Seamaster zwykle wyposażony jest w kopertę i bransoletę wykonaną ze stali nierdzewnej, zakręcaną koronkę, dekiel z wygrawerowanym hippokampem, fosforyzujące wskazówki, szafirowe szkiełko oraz jednokierunkowy bezel.
Odmiany Seamaster
- Seamaster Professional Diver
- Seamaster Professional Chronograph
- Seamaster Professional GMT
- Seamaster Ploprof 600 M
- Seamaster Ploprof 1200 M
- Seamaster Aqua Terra
- Seamaster Aqua Terra Chronograph
- Railmaster Chronometer
- Railmaster XXL Chronometer
- Seamaster Racing Chronometer
- Seamaster NZL-32 Chrono
- Seamaster America’s Cup Chronograph
- Seamaster APNEA
- Seamaster Omegamatic
- Seamaster 120M
- Seamaster 150th Anniversary Limited Edition
- Seamaster James Bond 40th Anniversary Limited Edition
- Seamaster Planet Ocean
- Seamaster Planet Ocean Big Size
- Seamaster Planet Ocean Chronograph
James Bond
Od roku 1995 zegarki Omega Seamaster, wyparłszy model Rolex Submariner, prezentowane są w filmach o Jamesie Bondzie. W GoldenEye agent grany przez Pierce’a Brosnana nosił model Omega Seamaster Quartz Professional (model 2541.80.00). W każdym następnym filmie Brosnan nosił Omegę Seamaster Professional Chronometer (model 2531.80.00). Zmiana modelu zegarka była celowym zabiegiem, mającym na celu wykreowanie nowego, bardziej wyrafinowanego i europejskiego wizerunku superszpiega[6].
Inny prawdopodobny powód to zmiany, jakie nastąpiły w biznesowym otoczeniu nowoczesnej kinematografii i filmowej reklamy (product placement). Omega, w odróżnieniu od bardziej konserwatywnego i nie postrzegającego w tym korzyści Rolexa, była chętna zapłacić za możliwości kreowania swojej marki poprzez prezentowanie jej w filmach o Jamesie Bondzie[7].
W czterdziestą rocznicę kinematografii Jamesa Bonda (2002) Omega wydała limitowaną edycję modelu Seamaster (nr 2537.80.00), liczącą 10 007 sztuk. Zegarek był prawie identyczny, co standardowy model 2531.80.00, różniąc się jedynie ornamentem 007 naniesionym na tarczy, deklu i zapięciu bransolety[8]. Obecny James Bond – Daniel Craig, występujący w Casino Royale oraz Quantum of Solace nosi zegarki Omega Seamaster Planet Ocean oraz Seamaster Diver 300 M. W Casino Royale (film 2006), podczas dialogu z Vesper Lynd ogłosił, iż nie nosi zegarków Rolexa, lecz Omegę. W tym samym czasie, w którym film wchodził do kin, Omega wypuściła serię Seamaster Professional 300M, opatrzoną emblematem strzelby na wskazówce i wygrawerowanym, przypominającym pistolet numerem 007 na deklu, stylizowanym na charakterystyczny, pojawiający się na początku filmów o Bondzie, wylot lufy[9].
W roku 2006 pojawiła się druga limitowana seria zegarków James Bond – Seamaster Planet Ocean, wyprodukowany w 5007 egzemplarzach. Model ten oparty był na modelu, noszonym w Casino Royale przez Craiga. Model posiadał niewielki pomarańczowy emblemat 007 na wskazówce, a na deklu i zapięciu grawer nawiązujący do serii filmów o Bondzie[10].
W Quantum of Solace, Craig zaprezentował Omega Seamaster Planet Ocean o czarnej tarczy i stalowej bransolecie. Kolejna limitowana edycja opatrzona była logiem Quantum of Solace i znaczkiem Walthera PPK znajdującymi się poniżej osi wskazówek.
Do dnia emisji Quantum of Solace Seamaster Professional Diver 300 M pojawił się w sześciu filmach o Jamesie Bondzie:
- GoldenEye – 1995
- Seamaster Diver 300 M (Reference 2541.80.00)
- Jutro nie umiera nigdy – 1997
- Seamaster Diver 300 M (Reference 2531.80.00)
- Świat to za mało – 1999
- Seamaster Diver 300 M (Reference 2531.80.00)
- Śmierć nadejdzie jutro – 2002
- Seamaster Diver 300 M (Reference 2531.80.00)
- Casino Royale (film 2006) – 2006
- Seamaster Diver 300 M (Reference 2220.80.00)
- Seamaster Planet Ocean (Reference 2900.50.91)
- Quantum of Solace – 2008
- Seamaster Planet Ocean (Reference 2201.50.00)
Speedmaster
Omega Speedmaster Professional (numer referencyjny: 3570.50.00), znany także jako Omega „Moonwatch” to chronograf o manualnym naciągu, wprowadzony do produkcji w roku 1957. Model ten został wybrany przez NASA do programu Apollo i jest pierwszym w historii zegarkiem, który znalazł się na Księżycu. Stało się to 20 lipca 1969 roku. Zegarek na ręce miał Buzz Aldrin[11].
Historia misji kosmicznych
W trakcie nakreślania szczegółowych procedur spaceru księżycowego Programu Gemini specjaliści NASA zdali sobie sprawę, iż nie dokonali wyboru oficjalnego zegarka przeznaczonego dla misji kosmicznych. Standardowa procedura wyboru, polegająca na nawiązaniu kontaktów i wyborze producenta, a następnie zaprojektowaniu, wykonaniu i testowaniu zegarka, była zbyt czasochłonna. Zamiast tego posłano dwóch inżynierów, by zakupili w lokalnych sklepach Houston sześć różnych modeli na potrzeby testów.
Inżynierowie zakupili pięć zegarków o naciągu mechanicznym, wyprodukowanych przez różnych producentów, w tym Omegę Speedmastera. Do 1 marca 1965 zegarki przeszły testy, obejmujące m.in. ekspozycję na wysoką temperaturę, wilgotność, próby próżniowe, korozyjne i udarowe, przyspieszenie, ciśnienie i wibracje. Po ich zakończeniu działały trzy spośród pięciu zegarków, z czego Speedmaster zachował największą dokładność chodu. Omega Speedmaster został zaaprobowany przez NASA jako oficjalny certyfikowany zegarek przeznaczony do wszystkich ludzkich misji w Kosmosie. Pierwszy lot kosmiczny zegarek odbył na pokładzie statku Mercury-Atlas 8 3 października 1962. W zegarki Speedmaster Professionals wyposażone były także załogi Gemini 3 i Gemini 4, której członek Edward White przeprowadził spacer kosmiczny z zegarkiem Omega Speedmaster, noszonym na rękawie skafandra na pasku zapinanym na rzep[12].
Ponowne certyfikacje Omega Speedmaster przeszła w 1972 i 1978 roku na potrzeby misji wahadłowych.
Galeria
Ed White – pierwszy amerykański astronauta podczas spaceru kosmicznego (Gemini 4).
Buzz Aldrin z zegarkiem Omega Speedmaster podczas misji Apollo 11.
Buzz Aldrin z zegarkiem Omega Speedmaster podczas spaceru księżycowego (Apollo 11).
Alan Bean z Omegą Speedmaster (Apollo 12).
Jack Swigert w dniu startu Apollo 13.
Załoga Apollo z zegarkami Speedmasters.
Charles Duke Jr na Księżycu (Apollo 16).
Eugene A. Cernan (Apollo 17).
Numery referencyjne[13][14]
| X | X | XX | . | Y | Y | . | ZZ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lina produktów 1 – Constellation 2 – Seamaster 3 – Speedmaster 4 – De Ville (Prestige i Symbol) 5 – Louis Brandt 7 – De Ville (Vasarelli) | Materiał (koperta/bransoleta) 1 – złoto/złoto 2 – pozłacana stal/pozłacana stal 3 – pozłacana stal/stal i złoto 4 – pozłacana stal/stal 5 – stal/stal 6 – złoto/skóra 7 – pozłacana stal/skóra 8 – stal/skóra 9 – stal/guma | Rozmiar koperty, typ mechanizmu | Kolor tarczy 1 – beż 2 – biały 3 – srebrny 4 – szary 5 – czarny 6 – kość słoniowa 8 – niebieski | Cyfry 1 – indeksy 2 – arabskie 3 – rzymskie 5 – diamenty | Pasek 00 – bransoleta 01 – czarny 02 – brązowy 03 – niebieski 04 – zielony |
Numery referencyjne nie obowiązują dla modeli wprowadzonych na rynek w 2009 roku.
Numery seryjne mechanizmów[15]
Numery mechanizmów nie dotyczą modelu Speedmaster
| Data | Numer | Data | Numer | Data | Numer | Data | Numer | Data | Numer | |
| 1895 | 1 000 000 | 1944 | 10 000 000 | 1963 | 20 000 000 | 1971 | 33 000 000 | 1982 | 45 000 000 | |
| 1902 | 2 000 000 | 1947 | 11 000 000 | 1964 | 21 000 000 | 1972 | 34 000 000 | 1984 | 46 000 000 | |
| 1908 | 3 000 000 | 1950 | 12 000 000 | 1965 | 22 000 000 | 1973 | 36 000 000 | 1985 | 48 000 000 | |
| 1912 | 4 000 000 | 1952 | 13 500 000 | 1966 | 23 000 000 | 1974 | 38 000 000 | 1986 | 49-50 000 000 | |
| 1916 | 5 000 000 | 1954 | 14 000 000 | 1967 | 25 000 000 | 1975 | 39 000 000 | 1989 | 51 000 000 | |
| 1923 | 6 000 000 | 1956 | 15 000 000 | 1968 | 26 000 000 | 1977 | 40 000 000 | 52 mln nie używane | ||
| 1929 | 7 000 000 | 1958 | 16 000 000 | 1969 | 28 000 000 | 1978 | 41 000 000 | 1991 | 53 000 000 | |
| 1935 | 8 000 000 | 1960 | 17 000 000 | 1970 | 29 000 000 | 1979 | 42 000 000 | 1993 | 54 000 000 | |
| 1939 | 9 000 000 | 1961 | 18 000 000 | 1970 | 32 000 000 | 1980 | 44 000 000 | 1995 | 55 000 000 | |
| 1962 | 19 000 000 | 1998 | 56 000 000 |
Przypisy
- ↑ Omega Seamaster VS Rolex Sea Dweller.
- ↑ オメガ・ウォッチ: International News Detail.
- ↑ OMEGA Watches: Ambassadors.
- ↑ Richon Marco, Omega: A Journey through Time, 2007.
- ↑ Na podstawie DowJones Market Bulletin, 18 stycznia 2008.
- ↑ „James Bond’s Choice: The Omega Seamaster”. commanderbond.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-05)]., commanderbond.net, 2004-03-29 (retrieved on 2007-02-21).
- ↑ „The 007 Connection”, chronocentric.com (retrieved on 2007-02-21).
- ↑ Lara Magzan, „The business of Bond...James Bond”, CNN/Money, 2002-11-25 (retrieved on 2007-02-21).
- ↑ Devin Zydel, „Omega Presents James Bond Exhibition in Geneva”, Commanderbond.net 2007-01-06 (retrieved on 2007-02-21).
- ↑ Devin Zydel, „Omega Casino Royale Limited Series Planet Ocean Watch Announced”, commanderbond.net 2006-11-05 (retrieved on 2007-02-21).
- ↑ [1] Apollo Lunar Surface Journal: Omega Speedmaster Watches (www.hq.nasa.gov).
- ↑ How the OMEGA Speedmaster became the Moonwatch. [w:] Press Release [on-line]. OMEGA SA, 06 April 2009. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lipca 2015)].
- ↑ OMEGA Watches: FAQ.
- ↑ omega_pic.html.
- ↑ Omega Serial Numbers By Year.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Omega Seamaster De Ville, an early "waterproof" watch, with automatic movement and date, in 14k gold
Astronaut Alan L. Bean, Lunar Module pilot for the Apollo 12 lunar landing mission, holds a Special Environmental Sample Container filled with lunar soil collected during the extravehicular activity (EVA) in which Astronauts Charles Conrad Jr., commander, and Bean participated. Connrad, who took this picture, is reflected in the helmet visor of the Lunar Module pilot.
Omega Seamaster Seamaster 300 M Diver Chronometer (promotional/product placement James Bond edition). The second "crown" (at 10 o'clock) is a helium release valve.
I'm releasing this to the public domain. Digital picture of my watch overtop of a promotional brochure.
Astronaut Charles M. Duke Jr., Lunar Module pilot of the Apollo 16 mission, is photographed collecting lunar samples at Station no. 1 during the first Apollo 16 extravehicular activity at the Descartes landing site. This picture, looking eastward, was taken by Astronaut John W. Young, commander. Duke is standing at the rim of Plum crater, which is 40 meters in diameter and 10 meters deep. The parked Lunar Roving Vehicle can be seen in the left background.
The prime crew of the Apollo 14 lunar landing mission. From left to right they are: Command Module pilot, Stuart A. Roosa, Commander, Alan B. Shepard Jr. and Lunar Module pilot Edgar D. Mitchell. The Apollo 14 mission emblem is in the background.
On June 3, 1965 Edward H. White II became the first American to step outside his spacecraft and let go, effectively setting himself adrift in the zero gravity of space. For 23 minutes White floated and maneuvered himself around the Gemini spacecraft while logging 6500 miles during his orbital stroll. White was attached to the spacecraft by a 25 foot umbilical line and a 23-ft. tether line, both wrapped in gold tape to form one cord. In his right hand White carries a Hand Held Self Maneuvering Unit (HHSMU) which is used to move about the weightless environment of space. The visor of his helmet is gold plated to protect him from the unfiltered rays of the sun.
The photo camera in front of White is a Zeiss Contarex 35 mm (Source for camera type: NASA website).
AS17-134-20380 - Eugene A. Cernan, Commander, Apollo 17 salutes the flag on the lunar surface during extravehicular activity (EVA) on NASA's final lunar landing mission. The Lunar Module "Challenger" is in the left background behind the flag and the Lunar Roving Vehicle (LRV) also in background behind him. While astronauts Cernan and Schmitt descended in the Challenger to explore the Taurus-Littrow region of the Moon, astronaut Ronald E. Evans, Command Module pilot, remained with the Command/Service Module (CSM) "America" in lunar-orbit.
Jack Swigert sits in a pristine space suit prior to the launch of Apollo 13. Photo dated 8 April 1970. Scan by Ed Hengeveld.
Edwin "Buzz" Aldrin during the lunar landing mission.
- Short description: Astronaut Buzz Aldrin on the moon
- Full description: Astronaut Buzz Aldrin, lunar module pilot, stands on the surface of the moon near the leg of the lunar module, Eagle, during the Apollo 11 moonwalk. Astronaut Neil Armstrong, mission commander, took this photograph with a 70mm lunar surface camera. While Armstrong and Aldrin descended in the lunar module to explore the Sea of Tranquility, astronaut Michael Collins, command module pilot, remained in lunar orbit with the Command and Service Module, Columbia. The picture features additionally to Aldrin, in his visor as reflections, Armstrong, Earth,[1] the lander, as well as the placed flag and instruments.
- This is the actual photograph as exposed on the moon by Armstrong. He held the camera slightly rotated so that the camera frame did not include the top of Aldrin's portable life support system ("backpack"). A communications antenna mounted on top of the backpack is also cut off in this picture. When the image was released to the public, it was rotated clockwise to restore the astronaut to vertical for a more harmonious composition, and a black area was added above his head to recreate the missing black lunar "sky". The edited version is the one most commonly reproduced and known to the public, but the original version, above, is the authentic exposure. A full explanation with illustrations can be seen at the Apollo Lunar Surface Journal.
OMEGA Speedmaster Professional
Logo of Omega
Omega medical chronograph with outer pulsations track, ca. 1950