Opętanie (film 1981)

Opętanie (ang. Possession) – francusko-niemiecki horror filmowy z 1981 roku w reżyserii Andrzeja Żuławskiego. Jego tematem jest zdrada małżeńska i związany z nią rozpad osobowości, ukazany jako tytułowe opętanie i wejście w świat sennego koszmaru. Zdjęcia do filmu powstały w Berlinie Zachodnim. Główne role zagrali Sam Neill i Isabelle Adjani.

Fabuła

Marc wraca po dłuższej nieobecności z misji szpiegowskiej do swego mieszkania w Berlinie Zachodnim, gdzie zastaje dom pogrążony w chaosie. Kilkuletni synek jest zaniedbany, żona Anna – roztargniona i rozdrażniona. Anna wyznaje mężowi, że ma kochanka, karatekę Heinricha, i nie zamierza zrywać nowego związku. Mimo to jednak Marc odkrywa, że Anna wcale nie spędza czasu z Heinrichem. Marc wynajmuje prywatnego detektywa, który odkrywa, że Anna utrzymuje intymne relacje z ohydnym monstrum, ni człowiekiem, ni zwierzęciem, które żywi się ciałami ofiar. Kobieta zabija detektywa, a potem następnego, który wyruszył na poszukiwanie swego poprzednika. Do mieszkania trafia wkrótce również Heinrich. Zostaje zraniony przez Annę, ale udaje mu się uciec. O swym odkryciu Heinrich powiadamia Marca^[1].

Obsada

• Isabelle Adjani – Anna/Helena (podwójna rola)
• Sam Neill – Mark
• Heinz Bennent – Heinrich
• Margit Carstensen – Margit Gluckmeister
• Carl Duering – detektyw

Odbiór

Opętanie było przeważnie pozytywnie przyjmowane przez anglojęzycznych krytyków. Tom Huddleston z pisma „Time Out” pisał, iż Opętanie to „być może jedyny film, który sam w sobie jest szalony: nieprzewidywalny, przerażający […]. Drastyczny, ale konieczny do obejrzenia”^[2]. Budd Wilkins w recenzji dla „Slant” dowodził, że Żuławski „wplata w tę eklektyczną hybrydyzację niezwykle osobistą narrację, odzwierciedlającą jego własne niedawne rozstanie z aktorką Małgorzatą Braunek”^[3]. Wilkins chwalił sposób, w jaki reżyser kierował Isabelle Adjani; „Wielu reżyserów w pełni wykorzystało egzotyczną, eteryczną francuską urodę Adjani, ale dopiero Żuławski dostrzegł w niej coś niepokojącego”^[3]. „Variety” pisało, iż „masa symboli i nieokiełznana, błyskotliwa reżyseria łączą tę różnorodną opowieść w film, który mógłby zyskać miano kultowego dzięki wielu poziomom symboliki i eksploatacji”^[4]. Bardzo krytyczny wobec filmu Żuławskiego był Vincent Canby z „The New York Timesa”, pisząc o Adjani: „Nie jestem pewna, czy panna Adjani zasłużyła na swoją canneńską nagrodę za aktorstwo, ale zasłużyła za coś, może za żonglerkę”. Opętanie Canby opisywał jako „film, który zawiera pewną ilość niestosownego gore i nie ma żadnego sensu”^[5].

Nagrody i wyróżnienia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Opętanie w bazie IMDb (ang.)
• Opętanie w bazie Filmweb