Opactwo Westminsterskie

Opactwo Westminsterskie

Westminster Abbey (Collegiate Church of St Peter at Westminster)

1291494
(c) Christine Matthews, CC BY-SA 2.0
Państwo	Wielka Brytania
Miejscowość	Londyn
Wyznanie	anglikanizm
Kościół	Anglii
	Royal peculiar
Wezwanie	św. Piotra
Historia Poprzednie wyznanie rzymskokatolicki
Położenie na mapie City of Westminster Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0 Opactwo westminsterskie
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Opactwo westminsterskie
Położenie na mapie Anglii Opactwo westminsterskie
Położenie na mapie Wielkiego Londynu Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0 Opactwo westminsterskie
51°29′58″N 0°07′39″W/51,499444 -0,127500

opactwo Westminsterskie
Westminster Palace, Westminster Abbey and Saint Margaret's Church^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Wielka Brytania
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, II, IV
Numer ref.	426
Region[b]	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1987 na 11. sesji
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Opactwo westminsterskie nocą

Opactwo Westminsterskie^[1] (ang. Westminster Abbey; nazwa oficjalna Collegiate Church of St Peter at Westminster, kolegiata św. Piotra w Westminsterze) – najważniejsza, obok katedry w Canterbury i katedry św. Pawła w londyńskim City, świątynia anglikańska.

Opactwo, począwszy od Wilhelma Zdobywcy (1066), jest miejscem koronacji królów Anglii i królów Wielkiej Brytanii, z wyjątkiem Edwarda V i Edwarda VIII, którzy nie byli koronowani. Od XIII wieku opactwo to również miejsce pochówku królów i zasłużonych osób.

Historia

Według legend pierwsza świątynia powstała w roku 616 na miejscu, które nazywano wówczas Thorney Island. Datę powstania pierwszego klasztoru należy jednak przenieść w okolice roku 800.

Prawie 250 lat później Edward Wyznawca, który z powodów politycznych nie mógł dotrzymać ślubów udania się na pielgrzymkę do Rzymu, w zamian za zwolnienie z tych ślubów, zgodnie z sugestią papieża, miał przebudować opactwo. Przebudowa miała miejsce w latach 1045–1050 (w stylu romańskim), a nowe opactwo konsekrowano 28 grudnia 1065 (na tydzień przed śmiercią króla, który został tam pochowany). W 1066 w opactwie westminsterskim odbyła się pierwsza koronacja (Wilhelma Zdobywcy).

W 1220 Henryk III dobudował Lady Chapel, a 25 lat później rozpoczął gruntowną przebudowę całego opactwa w kształcie, który zachował się do dziś. Następna poważna przebudowa miała miejsce za Henryka VII w wieku XVI w stylu gotyku angielskiego.

W 1534 Henryk VIII przejął opactwo w czasie swojej walki z Kościołem katolickim, a w 1540 zlikwidował opactwo benedyktyńskie. Maria I Tudor wskrzesiła opactwo na kilka lat, ale potem Elżbieta I ponownie je zlikwidowała. W 1560 Opactwo Westminsterskie zostało przekształcone w tzw. Royal peculiar, przechodząc bezpośrednio pod jurysdykcję monarchini^[2].

Dwie zachodnie wieże, w stylu neogotyckim, dzieło Nicholasa Hawksmoora, ucznia Wrena, dobudowano dopiero w 1745. Dalsza przebudowa i renowacja miała miejsce w XIX wieku.

Koronacje królów i królowych Anglii i Wielkiej Brytanii w kolegiacie św. Piotra

Tron koronacyjny świętego Edwarda

W czasie koronacji Jerzego II Hanowerskiego George Frideric Handel wykonał cztery hymny koronacyjne, w tym hymn „Zadok the Priest”. Od tego czasu utwór ten powtarza się na każdym kolejnym nabożeństwie koronacyjnym, tradycyjnie sprawowanym w opactwie westminsterskim.

Ciekawe miejsca

Figury męczenników z XX wieku (pierwszy od lewej: św. Maksymilian Kolbe)

Płaskorzeźba Chrystusa na frontonie świątyni

• kaplica Edwarda Wyznawcy
• Grób Nieznanego Żołnierza
• kaplica św. Jerzego, pamięci miliona Brytyjczyków poległych w wojnach
• Zakątek Wigów
• Zakątek poetów (Poets' corner)
• kaplica św. Pawła
• grobowiec Elżbiety I
• nagrobek Margaret Beaufort
• Sala Kapitulna (Chapter House)
• Kaplica Pyxu
• Ciemny Krużganek
• Muzeum Opactwa (Abbey Museum)
• Kolegium św. Piotra
• College Gardens
• Krypta Normandzka (Norman Undercroft)
• Kaplica Królewskich Sił Powietrznych – witraże poświęcone Dywizjonom 303 i 302, widać tam polskie orły i polską flagę
• Krzesło koronacyjne z 1301, na którym koronowano wszystkich, prócz dwóch królów Anglii.

Pochówki

Na terenie opactwa pochowanych jest około 3300 zmarłych. Wśród nich wybitni poeci i pisarze, muzycy, aktorzy, uczeni, politycy i architekci. Oprócz tego znajduje się tam ponad 600 tablic pamiątkowych poświęconych wybitnym osobom niepochowanym na terenie opactwa.

Pierwszym poetą pochowanym w opactwie westminsterskim był Geoffrey Chaucer w roku 1400. W opactwie znajdują się też groby:

• Bena Jonsona
• Davida Garricka
• Samuela Johnsona
• Karola Dickensa
• Roberta Browninga
• Rudyarda Kiplinga.

Wielu poetów i pisarzy (z powodu mało przykładnego życia, jakie prowadzili, albo braku uznania za życia) nie otrzymywało zgody na pochówek. Dopiero wiele lat po ich śmierci umieszczano tylko tablice pamiątkowe; wśród nich:

• William Szekspir
• William Blake
• Benjamin Britten
• Robert Burns
• John Keats
• George Gordon Byron
• Percy Bysshe Shelley
• David Herbert Lawrence
• William Wordsworth
• William Makepeace Thackeray
• Thomas Hardy.

Pochowani uczeni to między innymi:

• Isaac Newton
• Karol Darwin
• Lord Kelvin
• Ernest Rutherford
• Stephen Hawking^[4]

Muzycy: Georg Friedrich Händel, Henry Purcell, Muzio Clementi.

Architekci: Robert Adam, William Chambers, Charles Barry, George Gilbert Scott.

Zobacz też

• katedra westminsterska
• katedra św. Pawła w Londynie

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Witryna internetowa opactwa westminsterskiego (ang.)