Opalenicka Kolej Wąskotorowa

Linia kolejowa
Opalenicka Kolej Wąskotorowa
Dane podstawowe
Zarządca

Opalenitzaer Kleinbahn-Gesellschaft GmbH

Długość

88,4 km

Rozstaw szyn

750 mm

Sieć trakcyjna

brak

Zdjęcie LK
Opalenicka Kolej Wąskotorowa, zdj. z roku ok. 1920
Historia
Rok otwarcia

1886

Rok włączenia do PKP

1948

Rok zawieszenia ruchu

1995

Rok likwidacji

2006

Portal Transport szynowy

Opalenicka Kolej Wąskotorowa zwana też Opalenicką Koleją Dojazdową służyła pierwotnie jako kolejka buraczana do transportu buraków cukrowych do Cukrowni „Opalenica”.

Historia

Pierwszy odcinek o dł. 10,7 km uruchomiono 23.10.1886 r. z Opalenicy do Głuponii. 14 stycznia 1896 r. przekształcono ją w odrębne przedsiębiorstwo o nazwie Opalenitzaer Kleinbahn-Gesellschaft GmbH (z niem. Towarzystwo Wąskotorowej Kolejki Opalenickiej Sp. z o.o.)[1]. Udziałowcami zostali: Cukrownia „Opalenica”, okoliczni ziemianie i przedsiębiorcy, a także ówczesny powiat grodziski. Do I wojny światowej do sieci przyłączono Brody, Lwówek, Wąsowo, Nowy Tomyśl, Rudniki, Sędziny i Duszniki. W 1911 r. spółka dysponowała 10 parowozami i 281 wagonami (w tym 9 pasażerskimi) oraz zatrudniała 102 pracowników. W rekordowym roku 1913 przewieziono 164 542 osoby i 175 394 ton towarów[1]. Popularność kolejki spowodowana była słabą siecią dróg w tym rejonie. W okresie szczytowego jej rozwoju sieć torów osiągnęła całkowitą długość 88,4 km. Wraz z rozwojem sieci dróg znaczenie kolejki spadało.

W 1948 r. nastąpiło włączenie Opalenickiej Kolei Wąskotorowej do PKP. Zatrudnienie wynosiło wtedy 135 pracowników stałych i 20 sezonowych. Kolej otrzymała nazwę Opalenickiej Kolei Dojazdowej. Po 99 latach użytkowania parowozów w 1985 r. sprowadzono lokomotywy spalinowe. W 1990 r. przewozy osobowe spadły o 28%, a towarowe o 48%. Rozwój transportu samochodowego i PKS spowodowały marginalizację tej kolei i stopniową likwidację jej kolejnych odcinków[2]. W czerwcu 1994 roku podczas przebudowy stacji w Opalenicy odcięto możliwość załadunku wagonów normalnotorowych na transportery, co przyspieszyło likwidację kolei[3]. 1 września 1995 roku zakończono planowy ruch pociągów na kolei, zastępując go komunikacją autobusową[3]. W miejscu rozebranych torów budowane są ścieżki rowerowe, jak np. na odcinku Nowy Tomyśl – Stary Tomyśl[4].

Linie

Przypisy

  1. a b Dzieje Opalenicy, Poznań 1993, pod redakcję Czesława Łuczaka, ISBN 83-85811-03-6, s. 139.
  2. Dzieje Opalenicy, Poznań 1993, pod redakcję Czesława Łuczaka, ISBN 83-85811-03-6, s. 271.
  3. a b Marek Malczewski. Opalenicka Kolej Dojazdowa. „Świat Kolei”. 4/1995, s. 35. EMI-PRESS. ISSN 1231-1804. 
  4. Paweł Anders, Nowy Tomyśl, Poznań: Wydaw. WBP [etc.], 1998, s. 52, ISBN 83-85811-51-6, OCLC 69590183.

Media użyte na tej stronie

Opalenicka KD 1920 fot25.jpg
Opalenica, dworzec Opalenickiej Kolei Dojazdowej - zdjęcie wykonane ok. roku 1920