Opaska brzegowa

Ten artykuł od 2016-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

(c) Dariusz Kowalczyk, CC BY-SA 4.0

Opaska brzegowa wzdłuż części Kępy Wieloryb nad Wisłą w Warszawie

Opaska brzegowa – rodzaj budowli regulacyjnej, stosowanej w hydrotechnice, której funkcją jest umocnienie i zabezpieczenie przed erozją istniejącego brzegu cieku lub zbiornika wodnego. Opaski brzegowe stosowane są zarówno jako śródlądowe budowle hydrotechniczne jak i jako budowle morskie, służące technicznemu zabezpieczeniu brzegu. Opaska brzegowa jest konstrukcją budowlaną, która jednym bokiem przylega do akwenu (wody), a przeciwległym bokiem do istniejącego brzegu. Musi więc zostać w ten sposób zaprojektowana i wykonana, aby nie podlegała niszczącemu działaniu wody^[a] i aby zapewniona była jej stateczność, przy uwzględnieniu erozji dennej jaka może występować, szczególnie na ciekach wodnych. Opaska brzegowa jest więc analogiczną konstrukcją jak tama podłużna, ale stosowaną dla istniejącego brzegu, a tama stosowana jest w celu wytworzenia nowej linii brzegowej i jej zabezpieczenia. Inną istotną różnicą jest też to, że tama początkowo z dwóch stron otoczona jest wodą, do czasu zalądowienia przestrzeni wyłączonej, a opaska brzegowa od początku swego istnienia jedną stroną opiera się o przyległy teren. Skutkuje to, mimo pewnych podobieństw, nieco innym sposobem kształtowania i konstruowania stosowaną dla obu typu budowli.

Wykonuje się następujące konstrukcje opasek:

• faszynadowe
• materacowo-faszynadowe
• walcowo-faszynadowe
• materacowo-kamienne
• materacowe.

Zobacz też

• erozja wodna
• regulacja rzeki
• budowla hydrotechniczna
• koryto rzeki

Uwagi

Bibliografia

• Julian Wołoszyn, Włodzimierz Czamara, Ryszard Eliasiewicz, Jerzy Krężel: Regulacja rzek i potoków. Wyd. II zmienione. Wrocław: Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, 1994. ISBN 83-85582-45-2. (pol.)
• Wiesław Depczyński, Andrzej Szamowski: Budowle i zbiorniki wodne. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1997, seria: Inżynieria Środowiska. ISBN 83-87012-66-1. (pol.)
• Zbigniew Szling, Jan Winter: Drogi wodne śródlądowe. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1988, seria: skrypt Budownictwo. (pol.)
• Jan Kulczyk, Jan Winter: Śródlądowy transport wodny. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 2003. (pol.)
• Konstrukcje Budowli Regulacyjnych (pol.). W: Wykłady [on-line]. Akademia Rolnicza w Poznaniu, Wydział Melioracji i Inżynierii Środowiska, Katedra Budownictwa Wodnego. s. 21. [dostęp 2010-10-06].
• Wykład 9 (pol.). W: Wykłady [on-line]. SGGW, Zakład Inżynierii Wodnej, Katedra Inżynierii Wodnej i Rekultywacji. s. 3. [dostęp 2010-10-06].
• Dz.U. z 2007 r. nr 86, poz. 579 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie