Opera Wrocławska

Opera Wrocławska

nr rej. 205 z 25 listopada 1991
gmach Opery
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Adres	Świdnicka 35
Styl architektoniczny	klasycyzm
Architekt	pierwotny Carl Ferdinand Langhans odbudowa z 1865 Karl Lüdecke odbudowa z 1871–1872 Karl Schmidt
Rozpoczęcie budowy	1839
Ważniejsze przebudowy	1865 1871–1872 1954–1956 1997–2006
Właściciel	Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego
Położenie na mapie Wrocławia Opera Wrocławska
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Opera Wrocławska
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Opera Wrocławska
51°06′10″N 17°02′04″E/51,102778 17,034444
Strona internetowa

Opera Wrocławska – jeden z teatrów mieszczących się we Wrocławiu na Dolnym Śląsku, przy ulicy Świdnickiej pod numerem 35. Zarówno budynek, jak i mająca w nim swoją siedzibę instytucja przystosowane są przede wszystkim do wystawiania spektakli operowych i innych (na przykład baletu).

Budynek

Gmach Teatru Miejskiego wzniesiono przy ulicy Świdnickiej w latach 1839–1841 według projektu Carla Ferdinanda Langhansa, z nowoczesną sceną i widownią na około 1600 miejsc. Po pożarach (w 1865 i 1871), budynek przebudowano podwyższając widownię i nadscenium, dostawiono pawilon malarni i rozbudowano portyk oraz ozdobiono z zewnątrz malowidłami. Odbudową z 1865 kierował Karl Lüdecke, a tą z 1871–1872 Karl Schmidt. W 1871 postawiono także na krawędzi dachu rzeźby muz wykonane ze sztucznego piaskowca (obecnie stoją tam odlewy z zaginionych oryginałów wykonane na początku XXI wieku). Po 1945 usunięto zniszczone pociskami figury muz oraz z przyczyn politycznych zdjęto z fasady nieuszkodzone popiersia artystów niemieckich: Beethovena, Goethego, Mozarta i Schillera oraz skuto freski Schmidta z zewnętrznej ściany. W 1954–1956 rozbudowano południową część budynku. Gruntowna modernizacja rozpoczęła się w 1997, a zakończyła w 2006.

W bardzo bogato zdobionym wnętrzu zachowało się większość zdobień z XIX wieku, m.in.: plafon z portretami kompozytorów, główny żyrandol (przerobiony z gazowego na elektryczny) oraz loża cesarska. Sumaryczna powierzchnia złocona prawdziwym złotem wynosi 10 tysięcy m², a powierzchnia kryształowych luster 200 m².

Działalność sceniczna

Tradycje operowe we Wrocławiu sięgają pierwszej połowy XVIII wieku, wówczas Ballhaus (Dom Zabaw), odwiedzały teatry wędrowne. Duże znaczenie miała działalność włoskiej trupy operowej, utrzymującej stały kontakt z teatrami w Bolonii i Wenecji oraz z Antonio Vivaldim. Ich siedziba w 1727 otrzymała status teatru miejskiego a w grudniu 1795 otrzymała nazwę Teatru Królewskiego we Wrocławiu.

W latach 1804–1806 teatr prowadził Carl Maria von Weber, twórca niemieckiej opery romantycznej.

W obecnym budynku opery mieścił się najpierw teatr miejski (wbrew nazwie początkowo był własnością różnych spółek, przede wszystkim Teatralnego Towarzystwa Akcyjnego, na własność miasta przeszedł w 1878), grający także opery i operetki. Dopiero na przełomie XIX/XX wieku teatr przekształcono w operę. Prowadziła ona działalność do 1944, jako jedna z czołowych scen niemieckich. Na scenie teatru gościło wielu znakomitych europejskich śpiewaków i śpiewaczek, dyrygentów i wirtuozów, m.in. Władysław Mierzwiński, Marcelina Sembrich-Kochańska, Apolinary Kątski, Richard Wagner, Richard Strauss, Wilhelm Furtwängler, Niccolò Paganini, Karol Lipiński, Anton Rubinstein, Ferenc Liszt i Henryk Wieniawski.

8 września 1945 nastąpiła reaktywacja działalności Opery przedstawieniem Halki Moniuszki w reżyserii Stanisława Drabika (pierwszego powojennego dyrektora opery). Do 1950 wystawiano oprócz oper także sztuki teatralne, teatr lalki i operetki (z powodu braku budynków dla tych instytucji). Od 1997, z inicjatywy dyrektor Ewy Michnik, w czasie generalnego remontu gmachu (1997–2006), rozpoczęto serię monumentalnych widowisk operowych realizowanych w Hali Ludowej lub w plenerze, co stało się wyróżnikiem Opery Wrocławskiej względem innych tego typu placówek w Polsce.

W 2014 r. operę we Wrocławiu odwiedziło 105 tys. 451 osób^[1].

Dyrekcja

Twórcą polskiej sceny operowej we Wrocławiu został Stanisław Drabik. Od września 2020 dyrektorem Opery Wrocławskiej jest Halina Ołdakowska^[2]. Dyrektorem artystycznym jest Mariusz Kwiecień, a dyrektorem muzycznym Bassem Akiki^[3][4].

Nazwa

• 1727–1795 – Teatr Miejski we Wrocławiu
• 1795 – przeł XIX/XX w. – Teatr Królewski we Wrocławiu
• przeł XIX/XX w. – 1944 – Opera we Wrocławiu (?)
• 1945–1949 – Opera Dolnośląska (w sezonie 1948/1949 Teatry Dolnośląskie – Opera Dolnośląska)
• 1949–2000 – Opera Wrocław
• 2000–2005 – Opera Dolnośląska
• od 2005 – Opera Wrocławska^[5][6]

Galeria

• 

  Opera Wrocławska

• 

  Tablica upamiętniająca Stanisława Drabika

• 

  (c) Diego Delso, CC BY-SA 4.0

  Opera nocą

• 

  Klatka schodowa

• 

  Foyer

• 

  Foyer

• 

  Widownia

• 

  Malowidło na suficie

• 

  Loże

• 

  Strop nad tarasem

• 

  Scena

Zobacz też

• Festiwal Opery Współczesnej

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Historia Opery Wrocławskiej
• Opera na starych i współczesnych fotografiach