Opinia (pismo)

Opinia
Państwo PRL
AdresWarszawa
Organ prasowyRuchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela
Językpolski
Pierwszy numer1977
Ostatni numer1981
OCLC241534166

Opinia – czasopismo, organ Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.

Pierwszy niezależny periodyk publikowany w PRL z ujawnionym zespołem redakcyjnym. Wydawany był od kwietnia 1977 do listopada 1981 techniką offsetową lub powielaczową w nakładzie od 500 do 10 tysięcy egzemplarzy. Początkowo pismo było wydawane przez Wydawnictwo Polskie, a od jesieni 1978 przez Wydawnictwo im. Konstytucji 3 Maja[1].

Pierwotnie skład redakcji tworzyli: Kazimierz Janusz (jego domowy adres i telefon były podawane jako adres i telefon redakcji), Leszek Moczulski i Wojciech Ziembiński[2]. Potem dołączył Jan Dworak. W grudniu 1977 do redakcji wszedł Adam Wojciechowski, w kwietniu 1978 – Andrzej Czuma, a w czerwcu 1978 – Emil Morgiewicz. Czuma po wejściu do redakcji pisma doprowadził w czerwcu 1978 do usunięcia z niej najaktywniejszego dotąd jej członka – Leszka Moczulskiego[3]. Jesienią 1978 roku z redakcji odszedł Adam Wojciechowski[4].

Stałym mottem pisma była sentencja: „Z własnego prawa bierz nadanie”. Na łamach „Opinii” poruszane były tematy polityczne, społeczne i religijne objęte w PRL zakazami cenzorskimi. O pozycji pisma świadczy fakt, że w grudniu 1977 w czasie wizyty w PRL prezydent Stanów Zjednoczonych Jimmy Carter udzielił pisemnej odpowiedzi na trzy pytania „Opinii”. Wywiad ten ukazał się w dziewiątym numerze pisma.

Od lata 1978 pismo miało trudności finansowe, które przetrwało dzięki pożyczce (150.000 zł) uzyskanej przez Andrzeja Czumę od KSS KOR. Mimo tej pożyczki kłopoty z wydawaniem pisma narastały[5]. Po Sierpniu 1980 pismo – z uwagi na kłopoty poligraficzne – ukazywało się rzadko, zwykle w postaci podwójnych numerów. Ostatni numer „Opinii” (z datą wrzesień–październik 1981) kolportowano po 13 grudnia 1981.

Przypisy

  1. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 149.
  2. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 75.
  3. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 127–128.
  4. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 156.
  5. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 157.

Bibliografia

  • Waligóra G., ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2006, ISBN 83-60464-10-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).