Opornik (broń)

Opornik to element konstrukcji działa, zamieniający 80% energii kinetycznej odrzutu broni na ciepło. Razem z powrotnikiem i regulatorem powrotu tworzy oporopowrotnik. Mocowany jest między kołyską i nasadą zamkową. W starszych konstrukcjach bywał mocowany między górnym i dolnym łożem.

Opornik zbudowany jest w formie cylindra z olejem, wewnątrz którego umieszczony jest tłok z tłoczyskiem.

Ruch tłoka tłumiony jest przez olej, który musi być przetłoczony z przestrzeni nad tłokiem pod tłok, a w ruchu powrotnym odwrotnie. Przepływa przez otwory tracąc energię. Siła hamowania jest proporcjonalna do kwadratu prędkości odrzutu i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu powierzchni otworów. Aby tłumić uderzenia przy końcach ruchu, ogranicza się przepływ oleju wrzecionem o zmiennej średnicy poruszającym się w otworze.

Bibliografia

• Mała encyklopedia wojskowa. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1970.
• Andrzej Ciepliński: Encyklopedia współczesnej broni palnej : (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WIS, 1994, s. 164. ISBN 83-86028-01-7.