Oráte, fratres
Oráte, fratres – wezwanie obecne podczas mszy w rycie rzymskim pomiędzy lavabo a modlitwą nad darami albo sekretą, podczas którego celebrans prosi uczestników mszy o modlitwę, pouczając o jej potrzebie i ważności. Wzywając, określa uczestniczących we mszy słowem fratres (bracia), a ofiarę mszy nazywa – moją i waszą, gdyż każdy z niej, choć w różnym stopniu, może korzystać. Kapłan nazywa ofiarę swoją, gdyż tylko on ją sprawuje, ale sprawuje ją w imieniu wszystkich i za wszystkich i dlatego nazywa ją także waszą[1].
Wezwanie brzmi:
| Tekst łaciński | Polskie tłumaczenie[2] |
|---|---|
| ℣. Oráte, fratres: ut meum ac vestrum sacrifícium acceptábile fiat apud Deum Patrem omnipoténtem. | ℣. Módlcie się (bracia,)[3] aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący. |
Odpowiedź:
| Tekst łaciński | Polskie tłumaczenie[2][3] |
|---|---|
| ℞. Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis ad laudem et glóriam nominis sui, ad utilitátem quoque nostram, totiúsque Ecclésiæ suæ sanctæ. | ℞. Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę swojego imienia, a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego. |
Przypisy
- ↑ Cozel T.J. 1998 ↓, s. 63–68.
- ↑ a b Konferencja Episkopatu Polski 1986 ↓, s. 16*.
- ↑ a b Konferencja Episkopatu Polski 1968 ↓, s. 396.
Bibliografia
- ks. Feliks Cozel T.J.: Msza Święta. Jej znaczenie, korzyści, obrzędy i sposoby słuchania. Warszawa: Wydawnictwo „Te Deum”, 1998.
- Konferencja Episkopatu Polski: Mszał Rzymski dla diecezji polskich. Poznań: Pallotinum, 1986.Sprawdź autora:1.
- Konferencja Episkopatu Polski: Mszał Rzymski łacińsko-polski. Paryż: Éditions du Dialogue (Société d’éditions internationales), 1968.Sprawdź autora:1.