Orange Order

Flaga oranżystów

(c) Ross, CC BY-SA 2.0

Marsz oranżystów w Bangor 12 lipca 2010

Orange Order (z ang. dosł. „pomarańczowy zakon” lub „zakon orański”) – organizacja protestancka działająca w Irlandii Północnej. Założona w 1795 roku w celu zapobieżenia emancypacji irlandzkich katolików, obecnie zrzesza zwolenników utrzymania przynależności Irlandii Północnej do Zjednoczonego Królestwa^[1]. Członkowie organizacji zwani są oranżystami (Orangemen)^[2].

Nazwa organizacji nawiązuje do króla Wilhelma III Orańskiego, który zdetronizował ostatniego katolickiego króla Anglii, Jakuba II Stuarta^[1].

Organizacja, wzorowana na masonerii, zorganizowana jest na kształt zakonu, ze stojącym na czele wielkiej loży (Grand Lodge) wielkim mistrzem (Grand Master)^[2][3]. W początkowym okresie działalności miała charakter tajny^[1]. Według danych podawanych przez organizację, w listopadzie 2009 roku organizacja liczyła około 38 000 członków w Irlandii, a 100 000 na całym świecie (głównie w pozostałych częściach Wielkiej Brytanii i innych krajach Wspólnoty Narodów). Szacuje się, że w latach 60. XX wieku było ich około 65 000^[3].

Istotnym elementem działalności Orange Order jest organizowanie pochodów, m.in. corocznego marszu 12 lipca, upamiętniającego zwycięstwo Wilhelma III nad jakobitami w bitwie nad Boyne (1691)^[4]. Uczestnicy pochodów tradycyjnie noszą pomarańczowe szarfy, czarne meloniki i białe rękawice. Istotnym elementem są też flagi i sztandary przedstawiające m.in. sceny z historii ruchu oranżystów^[3]. Manifestacje te wzbudzają kontrowersje – przez wielu katolików określane są mianem triumfalistycznych czy sekciarskich, a ze względu na to, że trasy marszów niejednokrotnie przebiegają przez dzielnice zdominowane przez katolików i zwolenników zjednoczenia Irlandii, uznawane są za prowokacyjne^[3].

Przypisy