Orant
%2c_catacombe_di_priscilla%2c_cubicolo_della_velatio%2c_roma_(met%c3%a0_III_secolo).jpg)
Orantka – fragment malowidła z cubiculum Velatio w katakumbach Pryscylli, koniec III wieku
Święty Apolinary w pozie oranta – fragment mozaiki z absydy bazyliki Sant’Apollinare in Classe w Rawennie, VI wiek
Orant, orantka (łac. orans, orantis od orare – modlić się) – w sztukach plastycznych przedstawienie postaci (zazwyczaj kobiecej)[1] modlącej się, na stojąco, ze wzniesionymi rękami, symbolizującej duszę zbawioną. Przedstawienie postaci w tej pozie było szczególnie popularne w sztuce wczesnochrześcijańskiej.
Przeciwieństwem pozy oranta jest gisant.
Przypisy
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1967, w: Encyklopedia „De Agostini”
Media użyte na tej stronie
Orante (particolare), catacombe di priscilla, cubicolo della velatio, roma (metà III secolo).jpg
Orante (particolare), catacombe di priscilla, cubicolo della velatio, roma (metà III secolo)
Orante (particolare), catacombe di priscilla, cubicolo della velatio, roma (metà III secolo)