Order Aghdas

Order Aghdas
Order Najświętszy
Neshān-e Aqdas
نشان اقدس
Awers
Awers I klasy
Awers
Awers III klasy
Baretka
Baretka II stopnia I klasy
Baretka
Baretka II klasy
Baretka
Baretka III klasy
Ustanowiono1870
Wycofano1925
PowyżejOrder Portretu Przywódcy Wiernych
PoniżejOrder Królewskiego Portretu
Powiązane
Karykatura Mozaffar ad-Din Szah Kadżara udekorowanego Orderem Aghdas

Order Aghdas (pol. Order Najświętszy, pers. Neshān-e Aqdas نشان اقدس‎) – cesarski order ustanowiony w 1870 przez perskiego szacha Naser ad-Dina Kadżara[1][2]. Istniały trzy klasy tego odznaczenia, z których pierwsza podzielona była na dwa stopnie. Miało ono wygląd 12-ramiennej gwiazdy zwieńczonej koroną Kadżarów. W jej środku umieszczono wizerunek lwa oraz słońca i bogato zdobiono diamentami i rubinami[3][4]. Nadawany był w dwóch różnych odmianach, dla Persów (sardār) oraz dla cudzoziemców (neshān). Wycofany został po upadku dynastii Kadżarów w 1925 roku[1][5].

Historia

Według autorów Encyclopædia Iranica Order Lwa i Słońca stał się najważniejszym odznaczeniem państwowym za panowania szacha Nasera ad-Dina (1848-1896), ponieważ został uzupełniony o trzy nowe klasy Aghdas[3]. Jednak inni autorzy traktują je jako oddzielne odznaczenie Order Aghdas[1][5][6][7][8], umieszczone w precedencji perskich nagród poniżej Orderu Portretu Przywódcy Wiernych, a powyżej Orderu Lwa i Słońca[1][7].

Podział na klasy

Insygnia

Insygnia orderu składały się z odznaki oraz wstęgi orderowej o wyglądzie szerokiej szarfy. Wstęgę zawieszano z prawego ramienia do lewego boku, a odznakę przypinano do lewej piersi.

Odznaka

Odznaka miała wygląd 12-ramiennej gwiazdy. W szczelinach pomiędzy każdym ramieniem umieszczono pięcioramienne gwiazdki. W centrum znajdował się dysk z okrągłą, emaliowaną w kolorze srebrnym ilustracją lwa z mieczem w przedniej łapie i wschodzącym słońcem z małą koroną. Centralny medalion otoczony był przez trzy pasy diamentów. Na szczycie odznaki znajdowała się Korona Kiani z pióropuszem o trzech piórach[1][5].

Średnica gwiazdy w I klasie miała 12,5 cm, a wysokość odznaki, wraz z ozdobioną pióropuszem koroną, wynosiła 18,5 cm. W II klasie wymiary te wynosiły odpowiednio 12 cm i 17 cm, a w III klasie – 10,2 cm i 13,3 cm[5].

Odznaka była inkrustowana diamentami na całej swojej powierzchni, a wielkość i liczba kamieni szlachetnych zmniejszała się wraz z klasą odznaczenia; w II klasie pióropusz nie był zdobiony diamentami, a III klasa nie miała pióropusza w ogóle[5].

Wstęga

Wstęga w I stopniu I klasy miała kolor niebieski, w II stopniu I klasy – zielony z wąskimi niebieskimi paskami, w II klasie – zielony z czerwonymi paskami, a w III klasie – czerwony z zielonymi paskami[5].

Odznaczeni

Przypisy

  1. a b c d e Maximilian Gritzner: Handbuch der Ritter- und Verdienstorden aller Kulturstaaten der Welt. Lipsk: Holzminden Reprint-Verlag, 2000, s. 327-334. ISBN 978-3-8262-0705-1. (niem.)
  2. Afsaneh Najmabadi: Women with mustaches and men without beards. Gender and sexual anxieties of Iranian modernity. University of California Press, 2005, s. 96. ISBN 0-520-24263-7. (ang.)
  3. a b Decorations (ang.). W: Encyclopædia Iranica [on-line]. iranicaonline.org. [dostęp 2014-10-21].
  4. Manoutchehr M. Eskandari-Qajar: Qajar (Kadjar) Orders and Decorations (ang.). qajarpages.org. [dostęp 2014-10-21].
  5. a b c d e f g Christopher Buyers: Nishan-i-Agdas (The Imperial Order of the Aqdas, or the Most Sacred Order) (ang.). W: The Qajar Dynasty Orders & Decorations [on-line]. [dostęp 2014-10-31].
  6. Farhad Serhbodi, Christopher Byuers: Награды Персии и Ирана (Nagrody Persji i Iranu) (ros.). «Уникум» NR 11/2002. [dostęp 2014-11-02].
  7. a b Ordre Impérial Aqdas (fr.). W: Drouot catalogue [on-line]. drouot.com. [dostęp 2014-10-31].
  8. Orders, Decorations and Medals: Iran. jeanpaulleblanc.com. [dostęp 2014-11-02].
  9. Christopher Buyers: Qajar 23 (ang.). W: The Qajar Dynasty. Genealogy [on-line]. royalark.net. [dostęp 2014-10-31].
  10. Christopher Buyers: Qajar 34 (ang.). W: The Qajar Dynasty. Genealogy [on-line]. royalark.net. [dostęp 2014-10-31].
  11. Christopher Buyers: Qajar 28 (ang.). W: The Qajar Dynasty. Genealogy [on-line]. royalark.net. [dostęp 2014-10-31].
  12. Christopher Buyers: Qajar 9 (ang.). W: The Qajar Dynasty. Genealogy [on-line]. royalark.net. [dostęp 2014-10-31].
  13. Christopher Buyers: Qajar 33 (ang.). W: The Qajar Dynasty. Genealogy [on-line]. royalark.net. [dostęp 2014-10-31].
  14. Christopher Buyers: Pahlavi 2 (ang.). W: The Pahlavi Dynasty. Genealogy [on-line]. royalark.net. s. 2. [dostęp 2014-10-31].
  15. Kaveh Farrokh: Iran at War. 1500-1988. Osprey Publishing, 2011. ISBN 978-1-84603-491-6. (ang.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

The Order of the White Eagle.png
Autor: Jakubkaja, Licencja: CC BY 3.0
Order Orła Białego – szkic
BAR Order Aghdas – II st.jpg
Autor: Borodun & Wiki Romi, Licencja: CC BY-SA 3.0
BAR Order Aghdas – II st.jpg
BAR Order Aghdas – Ghods.jpg
Bretka Orderu Aghdas – klasa II Ghods
BAR Order Aghdas – Moghaddas.jpg
Bretka Orderu Aghdas – klasa III Moghaddas
Lion and the Sun.svg
Autor: Sodacan, Licencja: CC BY-SA 3.0
Lion and the Sun
Odznaka klasy Moghaddas Orderu Aghdas.jpg
Autor: Robert Prummel, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka klasy Moghaddas Orderu Aghdas
Muzaffer-Ed-Din.jpg
Caricature of Mozaffar ad-Din Shah Qajar (1853-1907), Shah of Persia.